Οι
τελευταίες εξελίξεις στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας δεν είναι
κεραυνός εν αιθρία. Αποτελούν συνέχεια των αντεργατικών επιλογών που
έχουν οδηγήσει σε σταδιακή απαξίωση δύο από τα μεγαλύτερα ναυπηγεία της
Μεσογείου, τα έχουν αφήσει να «ρημάξουν», έχουν αφήσει παροπλισμένο ένα
έμπειρο εργατικό δυναμικό.
Είναι χαρακτηριστική η εξής
αντίφαση που επιβεβαιώνει τα αδιέξοδα για τον λαό μιας στρατηγικής που
έχει στο επίκεντρο την εξασφάλιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών
ομίλων: Από τη μία η ναυπηγική βιομηχανία της χώρας να απαξιώνεται,
οι ανάγκες για ασφαλή και σύγχρονα πλοία που θα καλύπτουν την
επικοινωνία των νησιών να παίρνει επείγοντα χαρακτήρα και από την άλλη
οι εφοπλιστές να θησαυρίζουν και να γιγαντώνουν τον στόλο τους, μιας
και τα ελληνόκτητα πλοία αντιπροσωπεύουν πάνω από το 20% της παγκόσμιας
χωρητικότητας και πάνω από το 50% της ΕΕ, ο στόλος των Ελλήνων
εφοπλιστών είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο.
Σχέδια βαθιά μέσα στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και παζάρια
Με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία ξεδιπλώνεται όλο και πιο καθαρά ο
στρατηγικός σχεδιασμός της αστικής τάξης, που έχει στόχο να
αναβαθμιστεί η χώρα σε διεθνή κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας
από και προς την ΕΕ, με τα ναυπηγεία να παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Στο
πλαίσιο αυτής της κοινής τους στρατηγικής η κυβέρνηση της ΝΔ,
παίρνοντας τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ, πανηγυρίζει από τη μία για το
γεγονός ότι τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά περνάνε «στα ελληνικά χέρια του
εφοπλιστή Προκοπίου» και από την άλλη για την παράδοση των Ναυπηγείων
Ελευσίνας στην «Onex».