Κατιούσα
Το πρόγραμμα της χτεσινής βραδιάς ξεκίνησε προτού καλά-καλά προσέλθει ο κόσμος και προλάβει να βρει τις θέσεις του. Σιγά-σιγά το στάδιο γέμισε, κι άνοιξαν κι οι θύρες πίσω από τη σκηνή, που ήταν σκεπασμένες με πανιά.
Κι εντάξει η ομιλία. Το καλλιτεχνικό μέρος πώς ήταν όμως; Ήταν σα θεατρική παράσταση ή φαντασμαγορικό σαν τελετή στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
Ήταν όλα αυτά μαζί και κάτι παραπάνω. Σα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, αναπαραστάσεις ιστορικών γεγονότων, βίντεο, ακόμα και aerial (εναέρια) yoga είχε.
Από την εναρκτήρια σκηνή στο σήμερα, όπου δύο άστεγοι-άνεργοι ψάχνουν στα σκουπίδια, ενώ ακούν τις καταπληκτικές προσφορές ενός σούπερ-μάρκετ, μέχρι το κλείσιμο με το κλασικό δάκρυ του Μίσα, που ήταν σα να κλαίει για τις ανατροπές που έρχονται. Και το φινάλε με τη Διεθνή, γιατί τίποτα δεν πάει χαμένο κι η προοπτική μένει ζωντανή.