ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ • 22 Σεπτεμβριου 2016 

Έρχεται κάθαρση. Πάλι…

     Εδώ και τριάντα χρόνια η Ελλάδα τελεί υπό καθεστώς… «κάθαρσης».
     Ζούμε μια «κάθαρση» διαρκείας. Μια «κάθαρση» που δεν τελειώνει ποτέ.
    
«Κάθαρση» για τις υποκλοπές επί Τόμπρα.
    
«Κάθαρση» επί Κοσκωτά.
   
 «Κάθαρση» για την ΑΓΕΤ.
   
 «Κάθαρση» για το ξεπούλημα του ΟΤΕ.
    
«Κάθαρση» για τις φούσκες του χρηματιστηρίου.
   
 «Κάθαρση» για τα Βατοπέδια.
    
«Κάθαρση» για τους «κουμπάρους».
    
«Κάθαρση» για τα παραεκκλησιαστικά και τα παραδικαστικά.

   «Κάθαρση» για τα διπύθμενα, «κάθαρση» και για τα μονοπύθμενα των εφοπλιστών.

Απάντηση σε νέο αντικομμουνιστικό «επιστημονικό» εγχείρημα

 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ

 

Απάντηση σε νέο αντικομμουνιστικό «επιστημονικό» εγχείρημα

 

 

Αποφασιστική παρέμβαση πραγματοποίησαν πολιτικοί πρόσφυγες και παιδιά πολιτικών προσφύγων στην ημερίδα με θέμα «Οι πολιτικοί πρόσφυγες του ελληνικού εμφυλίου και οι χώρες υποδοχής: Μηχανισμοί επιτήρησης των Ελλήνων στις Λαϊκές Δημοκρατίες», που πραγματοποιήθηκε στις 16 και 17 Σεπτέμβρη, στο λεγόμενο «Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης» (ΠΕΣ), που έχει δημιουργηθεί στα Λιβάδια Κοτύλης, στο Γράμμο.

Η ομάδα ιστορικών, υπό τον Νίκο Μαραντζίδη, καθηγητή του Τμήματος Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, κινούμενη στο πλαίσιο της ιστορικής διαστρέβλωσης και του αντικομμουνισμού, επιχειρεί δήθεν να «φωτίσει» τις «σκοτεινές» πλευρές της σχέσης των πολιτικών προσφύγων με τις κρατικές αρχές των χωρών υποδοχής τους. Μάλιστα, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της έρευνας, θα υπάρξει έκδοση του υλικού σε συλλογικό τόμο.

Ως εισηγητές, εκτός από τον Ν. Μαραντζίδη, συμμετείχαν οι: Βάιος Καλογρηάς, Στράτος Δορδανάς, Κώστας Τσίβος, Απόστολος Παντελάκης, Ιάκωβος Μιχαηλίδης, Ηλίας Σκουλίδας, Κώστας Κατσάνος, Αλεξάντερ Ζίβοτιτς, Κατερίνα Τσέκου, Γιώργος Χριστίδης, Σταύρος Γ. Ντάγιος.

 

Η αλήθεια για την προσφορά των Λαϊκών Δημοκρατιών στους πολιτικούς πρόσφυγες

Ποιος είναι τότε ο απατεώνας;!

Οι περισσότεροι όταν αναφέρονται σ’ αυτούς που άρπαξαν την ψήφο του λαού με ένα κάρο ψέματα, φροντίζουν να τονίσουν ότι είναι πολιτικοί απατεώνες και όχι κοινοί απατεώνες. Εάν το κάνουν επειδή θεωρούν ότι ο πολιτικός απατεώνας είναι κλάσεις ανώτερος από τον κοινό απατεώνα τότε έχει καλώς. Εάν όμως το κάνουν διότι φοβούνται να τους πούνε απατεώνες ή θεωρούν πως η απάτη τους είναι μικρότερη από τις κοινές απάτες, διότι δεν βάζουν απευθείας το χέρι στην τσέπη, τότε λανθάνουν.

– Οι τύποι αυτοί για να αποπροσανατολίσουν τον λαό και να αποτρέψουν κανένα ανοσιούργημα εκ μέρους του, την περίπτωση δηλαδή να δώσει δύναμη στις ταξικές δυνάμεις και τότε το σύστημα να τρέχει και να μη φτάνει, αράδιασαν μία θάλασσα ψέματα για το ότι θα δώσουν πίσω τα κλεμμένα που άρπαξαν οι προηγούμενοι, για το ότι θα κάνουν τους ξένους να χοροπηδάνε στο ρυθμό του καρσιλαμά, για το ότι θα φέρουν ένα σύστημα το οποίο θα είναι ένας «ελπιδοφόρος» κομμουνισμός και με τους κοιλαράδες χορτάτους και με τους λιπόσαρκους να γεμίζουν κι αυτοί τις κοιλιές τους! Σ’ αυτό το τελευταίο βέβαια βρισκόταν η παγίδα γιατί η πίττα ολάκερη και ο σκύλος χορτάτος δεν γίνεται.

– Οι τύποι αυτοί προκειμένου να μην δώσει ο λαός δύναμη στη δύναμή του, προκειμένου να μην στηρίξει τις ταξικές δυνάμεις, κατεύθυναν τον κόσμο στις πλατείες ανδρώνοντας εκτός από τον εαυτό τους και τους φασίστες. Οπορτουνιστές και φασίστες σε αγαστή συνεργασία προκειμένου να αποδυναμωθεί η πρωτοπορία της εργατικής τάξης.

Ενας χρόνος στην υπηρεσία του κεφαλαίου...

Τα ...κατορθώματα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αραδιάζει προχτεσινό non paper του Μαξίμου, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη. Και, μάλιστα, εξηγεί πως «στον ένα χρόνο από τις εκλογές η κυβέρνηση προχώρησε σε μια σειρά τομών που αποτελούν τα πρώτα βήματα μιας προσπάθειας με ορίζοντα τετραετίας. 

 

Μιας προσπάθειας που ορίζοντα έχει την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού δημοκρατικού κράτους δικαίου, που θα αφήσει πίσω την κρίση και την ύφεση». Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση παραθέτει, για άλλη μια φορά, όλες τις παρεμβάσεις που κάνει για την έξοδο του κεφαλαίου από την κρίση και την ανάκαμψη της κερδοφορίας του. 

 

Και αυτό απαιτεί αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος του λαού κι ας παρουσιάζονται σαν ευεργετικά για τους εργαζόμενους. 

 

Εάν, πάντως, μπορεί να αναγνωρίσει κάτι κάποιος στους κυβερνώντες αυτό είναι σίγουρα το μέγεθος της εξαπάτησης του λαού αλλά και η απόλυτη προσήλωση στην υλοποίηση όσων απαιτεί το μεγάλο κεφάλαιο.