Στο άρθρο 65 του νομοσχεδίου για την «Ολοκλήρωση Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης» προβλέπεται η «Ενίσχυση των δημοσίων δομών υγείας από ιδιώτες παρόχους και ιδιώτες ιατρούς για την αντιμετώπιση αναγκών που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία».
Αφορμή για τη νομοθέτηση αυτού του μέτρου ήταν όχι γενικά οι ελλείψεις γιατρών σε όλες σχεδόν τις δημόσιες μονάδες υγείας της χώρας και ιδιαίτερα στην περιφέρεια, αλλά ορισμένες «ακραίες» περιπτώσεις, όπως στο νοσοκομείο της Κώ που δεν υπάρχουν παθολόγοι και για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο που ταυτίζεται με τον τουρισμό και τις ανάγκες των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα.
Επομένως ο «πολλά βαρύς» υπουργός υγείας με αυτό το μέτρο αποδεικνύεται συνεπής με το σχέδιο ανάπτυξης που επιδεινώνει γενικά τους όρους περίθαλψης του λαού αλλά ταυτόχρονα να αντιμετωπίζει τις ακραίες εκφάνσεις της πολιτικής της Κυβέρνησης και να λειτουργεί ως «αμορτισέρ» απορρόφησης των κοινωνικών κραδασμών. Να συζητάμε όχι γιατί όλο το χρόνο σε όλα σχεδόν τα δημόσια νοσοκομεία και στο σύνολο των Κέντρων Υγείας λείπουν γιατροί τόσο σε αριθμό όσο και σε βασικές ειδικότητες αλλά να θεωρηθεί επιτυχία ότι σε ένα δημόσιο νοσοκομείο θα υπάρχει για κάποιες μέρες και κάποιες ώρες κάποιος γιατρός!
