Τα μεγέθη ζαλίζουν και επιβεβαιώνουν ότι οι λαϊκές ανάγκες δεν μπορούν να συναντηθούν πουθενά με την κερδοφορία και τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων
Αυτά ήταν τα λόγια του Ντέιβιντ Ρικς, διευθύνοντα συμβούλου της «Eli Lilly», ενός κολοσσού της παγκόσμιας φαρμακοβιομηχανίας, και προέδρου της Διεθνούς Ομοσπονδίας Φαρμακευτικών Βιομηχανιών και Ενώσεων, τον περασμένο Απρίλη στους «Financial Times».1
Ο ίδιος είχε επαναλάβει τότε τις «παραινέσεις» για κρατική στήριξη των φαρμακοβιομηχανιών στην προσπάθεια ανάπτυξης των εμβολίων κατά της Covid-19 και παράλληλα επέμενε ότι «οι φόβοι περί κερδοσκοπίας» των επιχειρηματικών ομίλων του φαρμάκου δεν στέκουν.
Ο λόγος των επαναλαμβανόμενων «εκκλήσεων» του προέδρου περιγράφεται στο ίδιο άρθρο από τον γενικό διευθυντής μιας άλλης πολυεθνικής, της «Takeda», Κριστόφ Γουέμπερ:
«Δεν μπορούμε να σηκώσουμε όλο το βάρος του κόστους μόνοι μας (...) Η κοινωνία θα πρέπει να χρηματοδοτήσει αυτή την τεράστια επένδυση. Ο φόβος μου είναι ο ίδιος, όπως μετά την επιδημία της γρίπης των χοίρων, που γρήγορα χάθηκε το ενδιαφέρον», εξηγώντας πως η εταιρεία του χρειάστηκε να πετάξει πρώτες ύλες αξίας 53 εκατ. δολαρίων το 2009, γιατί η ζήτηση για το αντιικό φάρμακο «Oseltamivir» έπεσε κατακόρυφα.