Οι αστοί ηγέτες νομιμοποιούνται να μισούν τον “εχθρό λαό” και να
τσαλαπατούν τη ζωή του, αλλά ο λαός δεν έχει δικαίωμα να τους μισεί και
να το εκφράζει. Το πρόβλημα δεν είναι η αυθόρμητη χαρά και το μίσος του
κόσμου, αλλά πώς θα το οργανώσει θετικά, για να μη ξεθυμάνει στα
πληκτρολόγια.
Η αρχή είχε γίνει με το θάνατο της Θάτσερ.
Σίγουρα υπήρξαν κι άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις τα προηγούμενα χρόνια,
αλλά αυτή ήταν ίσως η πρώτη ή η πιο χαρακτηριστική στην εποχή της
άνθησης των social media. Η αγγλική εργατική τάξη πανηγύριζε, οι οπαδοί
έδειχναν τη χαρά τους στα γήπεδα, και όπως έλεγε σε ένα σκίτσο του ο
Πάνος Ζάχαρης, η βρετανική κοινή γνώμη ήταν διχασμένη γύρω από τη ζωή
και το θάνατό της.
