Αν σε αυτήν την προκλητική φίμωση προσθέσει κανείς
...κάτι «λεβέντικα» της αστυνομίας, που στη Θεσσαλονίκη επιχείρησε να βάλει εμπόδια στη διεξαγωγή του Φεστιβάλ, αλλά έφαγε τα μούτρα της
...κάτι αλαλαγμούς υπουργών, που όπου σταθούν κι όπου βρεθούν λοιδορούν το ΚΚΕ και δεσμεύονται ότι θα το «πολεμήσουν» γιατί τους χαλάει τη σούπα
...κάτι παρακάλια προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να σταθούν στα πόδια τους και να «βρουν τον δρόμο τους» για να μη χαθεί η μπάλα...
τότε αποκαλύπτεται τι είναι αυτό που «τσούζει» κεφάλαιο και κυβέρνηση: Η αγωνιστική δράση και αναμέτρηση με την πολιτική της. Εκεί που ο λαός συναντιέται με τους κομμουνιστές, καταλαβαίνει τη δύναμή του...
Ο άλλος δρόμος είναι το ...«αναμείνατε»: Τα ξεκατινιάσματα και η σαπίλα που αποπνέει η σοσιαλδημοκρατία, τα παζάρια για τα ψηφοδέλτια των επόμενων εκλογών που ήδη ξεκίνησαν, η παραίτηση, η απογοήτευση και το αδιέξοδο της υποταγής...
* * *
Χτύπησε το πρώτο κουδούνι στα σχολεία και η κυβέρνηση βρήκε τον μπελά της.
Διότι όσα γελοία «τικ τοκ» να κάνει ο πρωθυπουργός για τις «αλλαγές» στο «νέο σχολείο», η πραγματικότητα που συνάντησαν γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές είναι μία: «Λουκέτο» σε ολόκληρες τάξεις, καταργήσεις τμημάτων, στοίβαγμα μαθητών σαν σαρδέλες, κενά και ελλείψεις ιδιαίτερα σε ειδικότητες και Παράλληλη Στήριξη.
Πώς να μη βγουν στα κάγκελα; Πώς να μη σιχτιρίζουν από το πρωί ως το βράδυ το υπουργείο της ...αμορφωσιάς και της εμπορευματοποιημένης Εκπαίδευσης;