Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015

Το αυθόρμητο του Δεκέμβρη


Πρόσφατα έτυχε να διαβάσω ένα κείμενο του Μαυροειδή στο Πριν, που επαναφέρει ένα γνωστό και διαδομένο μύθο, αυτόν του αυθόρμητου ξεσπάσματος του Δεκέμβρη και της ανεπαρκούς επίσημης Αριστεράς, που δεν το εξέφρασε και δεν κατάφερε να του δώσει άλλα, βαθύτερα χαρακτηριστικά. Εκεί κολλάει συνήθως μια μπηχτή για την Αλέκα και τη δήλωση για το Σύριζα που χαϊδεύει τα αυτιά αντιεξουσιαστών και την ατάκα της για την πραγματική εξέγερση, όπου δε θα σπάσει ούτε ένα τζάμι. Λες και η Οχτωβριανή δηλ –για να πάρουμε τη μεγαλύτερη των επαναστάσεων- δεν επικράτησε εύκολα και σχετικά αναίμακτα, σε πρώτη φάση, προτού δοθεί διεθνής χείρα βοηθείας στη μαύρη αντίδραση των λευκοφρουρών.

Ένας βασικός περιορισμός τέτοιων αναλύσεων από το συγκεκριμένο χώρο, που πρέπει πάντα να μετριούνται με κριτήριο την πράξη, είναι πως το εξωκοινοβούλιο πάσχει από το σύνδρομο του χαρταετού, γαντζώνεται από το αυθόρμητο, ζει και πεθαίνει μαζί του, γίνεται ουρά του, ενώ βαυκαλίζεται πως το καθοδηγεί, κι είναι καταδικασμένο να πέσει μαζί με το χαρταετό, μόλις εξαντληθεί η αρχική δυναμική του, ή αρχίσει να φυσάει κόντρα, και να περιμένει καρτερικά το επόμενο φύσημα του ανέμου, για να ανέβει, να νιώσει πως ταξιδεύει ή ότι εφοδεύει στον ουρανό.

Διάλειμμα για διαφημίσεις

Διάλειμμα για διαφημίσεις 

 

Γράφει ο 2310net  απο Ατέχνως


Οι διαφημίσεις δεν είναι τίποτα  άλλο από το πνεύμα του καπιταλισμού συμπυκνωμένο σε μερικά δευτερόλεπτα.  Θεματολογία, το ύφος, η αισθητική τους βρωμοκοπάνε καπιταλισμό. Μεταφέρουν το μήνυμα σε υποσυνείδητη μορφή, έχοντας την ευελιξία να δηλώνουν χαριτωμένα την αθωότητά τους.

Σε γενικές γραμμές οι διαφημίσεις ακολουθούν και αναπαράγουν στερεότυπα. Από την χαρούμενη οικογένεια του εισαγόμενου American dream που χαμογελαστή κάθεται και παίρνει το πρωινό της, μέχρι τη «χαζή ξανθιά» ή τη «γυναίκα-ξέκωλο», πάντα το μάρκετινγκ είχε είτε το χαρακτήρα του λαγού είτε αυτόν του «δικαιολογητή» μιας υπάρχουσας κατάστασης.

Η διαφήμιση που σαρώνει τελευταία είναι αυτή με το θείο και το Τζόκερ. Όσο αργεί να βρεθεί νικητής στο τζόκερ και γεμίζουν τα ταμεία του ιδιωτικοποιημένου ΟΠΑΠ, τόσο θα βλέπουμε στις οθόνες μας τη διαφήμιση με τον νεαρό που θέλει να σκοτώσει τον θείο του για να κληρονομήσει την περιουσία του.