Το ατσάλι δένεται στη μεγάλη φωτιά και στο δυνατό ψύχος. Τότε γίνεται δυνατό και τίποτα δεν φοβάται. Έτσι ατσαλώθηκε και η δική μας γενιά και έμαθε να μην παραδίδεται! Νικολάϊ Οστρόφσκι EΠIKOIΝΩΝΙΑ drasistooraiokastro@gmail.com
Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2021
Στα όρια
Η «δημοκρατία» τους
Οσους «θρήνους» κι αν επιστρατεύσουν τα αστικά επιτελεία για την «χαμένη τιμή» της «αμερικανικής δημοκρατίας», όσα «ξόρκια» και «προσευχές» για τους αστικούς «θεσμούς» που «αντέχουν», οι εικόνες από το Καπιτώλιο των ΗΠΑ αποτελούν την εικόνα στον καθρέφτη της καπιταλιστικής κοινωνίας που σαπίζει, που βουλιάζει στις αντιθέσεις, στους ανταγωνισμούς και τις αντιφάσεις της, φορτώνοντας όλο και μεγαλύτερα βάσανα στους λαούς, έως ότου εκείνοι αποφασίσουν οριστικά να απαλλαγούν από αυτή.
Δεν είναι «κακέκτυπο», αλλά αυθεντική εικόνα της αστικής δημοκρατίας, της δικτατορίας δηλαδή του κεφαλαίου, και μάλιστα στην πρώτη καπιταλιστική δύναμη παγκόσμια.
Η «δημοκρατία» που εκθειάζουν είναι η «δημοκρατία» των αμέτρητων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, των πραξικοπημάτων και των ανατροπών κυβερνήσεων, των αμέτρητων θυμάτων και των ξεριζωμένων, είτε με Δημοκρατικούς είτε με Ρεπουμπλικάνους στο τιμόνι, από το Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη έως την «Αραβική Ανοιξη» και την «πλατεία Μεϊντάν» στην Ουκρανία - για να μην πάει κανείς παραπίσω.
Χιλιάδες ηλικιωμένοι πέθαναν αβοήθητοι σε οίκους ευγηρίας
Μέσα στην καρδιά της Ευρώπης, σε δύο από τις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες του κόσμου, στο Βέλγιο και τη Σουηδία, χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως ηλικιωμένοι, αφέθηκαν κυριολεκτικά στην τύχη τους και πέθαναν αβοήθητοι από Covid-19. Έρευνες και εκθέσεις που βγήκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα αποκαλύπτουν τις εγκληματικές κυβερνητικές ευθύνες, που έχουν τη ρίζα τους στη λειτουργία των νοσοκομείων και των δομών Πρόνοιας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με την ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση, ή στην πλήρη ιδιωτικοποίησή τους.
Σε όλα τα κράτη η διαχείριση της πανδημίας με βάση τους νόμους και τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας έχει οδηγήσει σε εκατομμύρια νεκρούς, σε απώλεια ανθρώπινων ζωών που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, σε όξυνση της φτώχειας και ένταση της καταστολής. Τα πρώτα θύματα είναι οι πιο ευάλωτοι, λόγω ηλικίας, προβλημάτων υγείας, οικονομικής και κοινωνικής θέσης, ενώ αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία από όλες τις χώρες ότι ασθενείς βρίσκουν κλειστές τις πόρτες των νοσοκομείων και γεμάτες τις ΜΕΘ. Σοκαριστικές ήταν οι σκηνές της περασμένης άνοιξης στην Ισπανία, όπου ο στρατός έβγαζε από τους οίκους ευγηρίας χιλιάδες πτώματα ηλικιωμένων.
Κορονοϊός: Για τη δημιουργία προϋποθέσεων ανοσίας
Στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, αξιοποιώντας την πείρα του πρώτου κύματος με τις αναγκαίες προσαρμογές, τέθηκε ως καθήκον να συμβάλουμε με μεγαλύτερη ένταση τόσο στη νοσηλεία των ασθενών, όσο και στην οργάνωση διεκδικήσεων που πλέον αποκτούν επείγοντα χαρακτήρα.
Προετοιμαστήκαμε ως μαχόμενοι υγειονομικοί για πρωτόγνωρες καταστάσεις, και δυστυχώς οι προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν. Χιλιάδες τα κρούσματα σε χώρους εργασίας, κλειστές δομές, νοσοκομεία, ΜΜΜ, φτωχογειτονιές, χιλιάδες οι νεκροί! Ανάμεσά τους και δεκάδες υγειονομικοί.
Η κατάσταση στις δημόσιες δομές Υγείας - Πρόνοιας δεν άλλαξε. Ελάχιστες προσλήψεις, κυρίως επικουρικού προσωπικού. Τα ΚΥ και οι ΤΟΜΥ υπολειτουργούν επικίνδυνα, οι ΜΕΘ στενάζουν, ο πληθυσμός συνολικά σε αβεβαιότητα και σε κίνδυνο, παρά την εξάντληση των μέτρων ατομικής προστασίας, που η συντριπτική πλειοψηφία τήρησε. Μετά από δυόμισι μήνες lockdown, οι νοσούντες και οι νοσηλευόμενοι ελάχιστα μειώνονται.
Ο αντικομμουνισμός είναι το όπιο των ψεκασμένων
Την ώρα που κάποιοι ακροδεξιοί καταλάμβαναν το Καπιτώλιο, οι ομοϊδεάτες τους ήταν πρόθυμοι να πιστέψουν πως τους παρέσυραν ομάδες ANTIFA, που μεταμφιέστηκαν σε οπαδούς του Τραμπ!
Η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολουθούσε διχασμένη τις δραματικές εξελίξεις στο Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον και δεν ήξερε αν έπρεπε να κλάψει ή να γελάσει: Να ανησυχήσει με όσα πρωτοφανή συμβαίνουν στη μητρόπολη του καπιταλισμού ή να χαμογελάσει ένοχα με διάφορα γκροτέσκα σκηνικά και τα ακροδεξιά παρατράγουδα που παρέλαυναν επί σκηνής;
Αν δεν ήταν επικίνδυνοι, θα ήταν απλώς γραφικοί; Ποιος πιστεύει ότι ο φασισμός και η ψεκασμένη ακροδεξιά δεν έχουν γνήσια κωμικές πλευρές; Και ποιος είπε ότι αυτή η φλέβα γελοιότητας τους κάνει λιγότερο επικίνδυνους ή λιγότερο φασίστες;
Η μόνη βέβαιη σταθερά σε αυτό το ακροδεξιό τσίρκο είναι ο αντικομμουνισμός, καθώς το κόκκινο φάντασμα εξακολουθεί να πλανάται πάνω από τις ΗΠΑ, 30 χρόνια μετά τη διάλυση της σοσιαλιστικής κοινότητας στην Ευρώπη.