«La terra trema» (Η γη τρέμει)

 

του Δημήτρη Αβρανά*

 

Ο τίτλος της κινηματογραφικής ταινίας του Λουκίνο Βισκόντι θα μπορούσε κυριολεκτικά με τρεις λέξεις να περιγράψει αυτό που ζούμε τις τελευταίες ώρες οι κάτοικοι των περιοχών Ελασσόνας-Τυρνάβου που βρίσκονται στο επίκεντρο των δύο μεγάλων σεισμών και των συνεχών μετασεισμών. Το περιεχόμενο της ίδιας ταινίας ταυτόχρονα όμως καταδεικνύει και τις συνέπειες για τους ανθρώπους του μόχθου, τις τεράστιες δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν από δω και πέρα οι βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι και επαγγελματίες, οι μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, οι άνεργοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι, μετά από μία μεγάλη φυσική καταστροφή. Μετά το πρώτο και το δεύτερο σοκ, την παρατεταμένη αγωνία για τη ζωή, την προσπάθεια εξασφάλισης στοιχειωδών μέσων διαβίωσης για εκατοντάδες οικογένειες, προδιαγράφονται ήδη τα μεγάλα αδιέξοδα για την επόμενη μέρα.

Λαός μειωμένων απαιτήσεων

 

Μπήκαμε ήδη στον τρίτο και συμβολικά πιο λαμπρό και... επαναστατικό μήνα του 2021, ο οποίος είχε και σχεδιαστεί ως κορυφαίο λάκτισμα των εορτασμών της επετείου της Επανάστασης, της Εθνεγερσίας, κι όλων των ουσιαστικών ή κι επιθετικών προσδιορισμών που επιστρατεύονται ενόψει 25ης Μαρτίου. Αμα αφαιρέσουμε και την ιστορική και τη φαντασιωσική κορνίζα της 200ής επετείου, και μείνουμε ρεαλιστικά στο ζοφερό εδώ και τώρα, η διαπίστωση είναι σχεδόν συνθλιπτική.

Εισερχόμαστε στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα ως λαός μειωμένων απαιτήσεων. Λαός μεγάλων προσδοκιών, με θηριώδες λαϊκό αγωνιστικό παρελθόν, αν κοιταχτούμε στον σύγχρονο καθρέφτη, που δεν είναι ούτε κολακευτικότερος ούτε πιο διαστρεβλωτικός άλλων πατρίδων, μοιάζουμε υπάκουοι και προσαρμοσμένοι στις τεχνητές ανάγκες των καιρών.

Απαισιόδοξη εκδοχή; Δεν νομίζω. Βαφτίζουμε «Μήδεια» ένα κύμα κακοκαιρίας, αντιγράφοντας τις αμερικανιές περί τυφώνων, λες κι ανεβαίνουμε επιστημονικό επίπεδο στην πρόβλεψη και την αντιμετώπισή της. Και το χειρότερο είναι πως σε άλλες κουλτούρες και εκπαιδευτικά συστήματα ξέρουν περισσότερα για τη «Μήδεια» από μας. Και ως μύθο. Και ως τραγωδία. Την ίδια στιγμή, στον ίδιο εθνικό χωρόχρονο, βαφτίζουμε «ελληνικό me too» ένα κύμα καταγγελιών, καταρχάς γυναικών, που ξεκίνησε πάλι απ' την άλλη άκρη του Ατλαντικού, ανίκανοι να του δώσουμε τις διαστάσεις της αυτοκριτικής και της κριτικής που θα έπρεπε, πρωτίστως πολιτικές, και χωρίς εγκλωβισμό στην επιδερμικότητα του χολιγουντιανά θεοποιημένου marketing.

Όχι στην ένταση της καταστολής και την αστυνομοκρατία

ΚΙΝΗΣΗ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ

 

 

«Η κυβέρνηση εργαλειοποιεί τους αστυνομικούς, προβάλλει τη δύναμη των μέσων καταστολής και επιδιώκει τον εκφοβισμό του λαού και την επιβολή σιγής κοιμητηρίου σ’ όλη τη χώρα», τονίζει μεταξύ άλλων η Κίνηση Αποστράτων Αστυνομικών (ΚΑΠΑ), καταδικάζοντας την αστυνομοκρατία και την καταστολή που σημειώθηκε χθες στη Νέα Σμυρνη.

Στην ανακοίνωσή της η Κίνηση Αποστράτων Αστυνομικών αναφέρει:

«Το κρεσέντο βίας που αντιμετωπίζει ο λαός μας, με το ξυλοκόπημα κάθε πολίτη που στοχοποιείται από τους αστυνομικούς, την αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό σε βάρος όσων διεκδικούν τα δικαιώματά τους, τη βιομηχανία προστίμων και δικογραφιών για τις διαδηλώσεις, αλλά και την τρομοκράτηση οικογενειών και παιδιών, όπως στη Νέα Σμύρνη, είναι πολιτική επιλογή της κυβέρνησης. Η επιλογή αυτή συνδέεται με την άμεση προσπάθεια της κυβέρνησης να καταστήσει το λαό συνένοχο για όσα συνειδητά δεν υλοποίησε για την προστασία της δημόσιας υγείας από την πανδημία του κορονοϊού, ενώ υπηρετεί και το συνολικό σχεδιασμό της για επιβολή των αντιλαϊκών πολιτικών της με την ένταση της καταστολής.