Με
ένα λιτό δελτίο Τύπου, ενδεικτικό και των σχέσεων συνεργασίας που
συνυπάρχουν με τις σχέσεις ανταγωνισμού ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη,
η κυβέρνηση ενημέρωσε χτες για τη συνάντηση του αντιπροέδρου της
κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκη, με τον νέο πρέσβη της Τουρκίας στην Ελλάδα, Γ.
Τσεβίκ, στο πλαίσιο και της πρόσφατης ανάληψης των καθηκόντων του
δεύτερου. Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου: «Ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης
αναγνώρισε την ανάγκη περαιτέρω ενίσχυσης των σχέσεων Ελλάδας και
Τουρκίας, ως παράγοντα σταθερότητας, σε μία περίοδο ρευστότητας σε
περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο» και «αμφότεροι επιβεβαίωσαν
τη δέσμευσή τους στη συνεργασία των δύο χωρών, δίνοντας έμφαση στο
σημαντικό ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν οι εμπορικές συναλλαγές,
στο πλαίσιο της ενδυνάμωσης των διμερών οικονομικών σχέσεων».
Δηλαδή,
την ώρα που κλιμακώνονται οι προκλήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, οι
δηλώσεις αμφισβήτησης των διεθνών συνθηκών και των κυριαρχικών
δικαιωμάτων της Ελλάδας, η επαναφορά των μόνιμων διεκδικήσεων της
τουρκικής πλευράς, η κυβέρνηση ούτε λίγο - ούτε πολύ λέει ότι οι
μπίζνες ανάμεσα στους καπιταλιστές των δύο χωρών μπορούν ν' αποτελέσουν
τάχα... παράγοντα σταθερότητας! Και όλα αυτά, όταν είναι παραπάνω από
φανερό ότι τις προκλήσεις και το φλεγόμενο τοπίο σε όλη την περιοχή,
όπως και στα Ελληνοτουρκικά, τα προκαλούν ακριβώς οι ανταγωνισμοί
καπιταλιστικών κρατών, ισχυρών περιφερειακών δυνάμεων και
ιμπεριαλιστικών κέντρων για τις μπίζνες των καπιταλιστών. Επικίνδυνα για
τους λαούς παραμύθια, που πρέπει να αποκρουστούν αποφασιστικά.
Τα γεγονότα της 3ης του Δεκέμβρη 1944
υπό το πρίσμα της ιστορικής έρευνας. Κείμενο του Γιώργου Πετρόπουλου από
το «Ριζοσπάστη» της 2 Δεκέμβρη 2001.
«…Και ξημέρωσε η 3 του Δεκέμβρη. Τρεις του Δεκέμβρη!.. Οποιος έζησε στις 3 του Δεκέμβρη,
στις 4 μπορούσε να πεθάνει. Ο προορισμός του ανθρώπου, που είναι: να
κάνει κάτι μεγάλο ή να ζήσει κάτι μεγάλο εκπληρώνεται. Γιατί ο λαός, ο
Αθηναϊκός λαός, κείνη τη μεγάλη μέρα αποκαλύφθηκε μπροστά στο ίδιο του
το μεγαλείο».
Μενέλαος Λουντέμης1
Κυριακή 3 Δεκέμβρη 1944. Ο λαός
της Αθήνας και του Πειραιά ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του ΕΑΜ
συγκεντρώνεται από το πρωί στο κέντρο της πρωτεύουσας για να διαδηλώσει
την αντίθεσή του στην πολιτική του εμφυλίου πολέμου που προωθούσαν η
ντόπια αντίδραση και οι Αγγλοι με την επιδίωξη τους για μονομερή
αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, για να διακηρύξει τη θέλησή του να αγωνιστεί για
εθνική ανεξαρτησία και δημοκρατία. Ο «Ριζοσπάστης» εκείνης της μέρας,
που κυκλοφορούσε από τα χαράματα έγραφε στην κορυφή της πρώτης του
σελίδας: «Ολοι σήμερα στις 11 στο συλλαλητήριο του ΕΑΜ στο Σύνταγμα –
Κάτω η κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου! Εμπρός για κυβέρνηση ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ
Εθνικής Ενότητας!». Το κύριο άρθρο γραμμένο από τον Γ. Ζέβγο, με τίτλο
«ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ», εξηγούσε μέσα από έναν απολογισμό του
έργου της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου πώς είχε προκληθεί η
κρίση, με αποτέλεσμα τα μεσάνυχτα της 1 προς 2 Δεκέμβρη
1944 να παραιτηθούν όλοι οι υπουργοί και υφυπουργοί του ΕΑΜ. «Τώρα
-έγραφε ο Ζέβγος- το λόγο τον έχει ο ελληνικός λαός. Οι
μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές του ΕΛΑΣ, που τους ζητούν να παραδώσουν τα
τιμημένα και κερδισμένα σε μάχες όπλα τους. Οι περήφανοι πολίτες της
Αθήνας, που αντιμετώπισαν νικηφόρα τις ορδές των Γερμανών και των
προδοτών. Ολοι οι δημοκράτες, όλοι όσοι πονάν την Ελλάδα και το λαό της
θα βρεθούν ενωμένοι στις γραμμές του για να υπερασπίσουν τη λευτεριά
του, τη ζωή του, τα δημοκρατικά του δικαιώματα, την εθνική ανεξαρτησία. Ο
ελληνικός λαός θα σαρώσει την κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου και θα
δημιουργήσει μια κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας»2.
Γύρω στις 10 και 45′ π.μ. η πλατεία Συντάγματος και οι γύρω δρόμοι
έχουν πλημμυρίσει από χιλιάδες λαού. Μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη
έχουν συγκεντρωθεί λαϊκές επιτροπές, διοικήσεις σωματείων και στελέχη
του λαϊκού κινήματος. «Είχε προγραμματιστεί -γράφει ο Θ. Χατζής3–
ν’ αρχίσει η εκδήλωση με κατάθεση στεφάνων στη μνήμη εκείνων που
θυσίασαν τη ζωή τους για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία»… Τίποτα απ’
όλα αυτά, όμως δεν έμελλε να γίνει.
Η διαδήλωση αρχίζει
Από τη μια, η κυβέρνηση πανηγυρίζει
ότι η «αξιολόγηση» προχωράει προς το τέλος της και, από την άλλη,
αναζητάει τρόπους να σερβίρει τη συμφωνία στο λαό, γνωρίζοντας καλά το
βαρύ αντιλαϊκό της περιεχόμενο. Και η αλήθεια είναι ότι δεν της λείπουν
τεχνάσματα στην προσπάθεια να κοροϊδέψει και να κρατήσει τους
εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα δέσμια ενός κλίματος ανοχής στην
πολιτική της, που συστηματικά καλλιεργεί.
Ας πάρουμε για
παράδειγμα το χτεσινό κύριο άρθρο της «Αυγής». Εκεί, η κυβέρνηση
εμφανίζεται να δίνει τάχα μάχη για την επαναφορά των συλλογικών
διαπραγματεύσεων και η ΝΔ να υπονομεύει την αίσια ολοκλήρωση της
«αξιολόγησης» (!) επειδή η πολιτική της είναι ταξική υπέρ του κεφαλαίου,
το οποίο ζητάει την πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, άρα και τη
μη επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Με τον τρόπο αυτό, στην
προπαγάνδα της κυβέρνησης χαράσσεται μια πλαστή διαχωριστική γραμμή: Από
τη μια στέκεται η ίδια, ως υπερασπιστής τάχα των εργατικών - λαϊκών
συμφερόντων, κι από την άλλη η ΝΔ, ως εκφραστής των πιο ακραίων
απαιτήσεων του κεφαλαίου.