Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Κόκκινα δάνεια και κόκκινα βούνευρα


Ένα από τα πλέον εκνευριστικά πράγματα για οποιονδήποτε διαθέτει λίγο περισσότερες από απλώς στοιχειώδεις γνώσεις οικονομικών, είναι να ακούει ή να διαβάζει είτε μειωμένης αντιλήψεως είτε βαλτούς πολιτικούς και οικονομικούς ο-θεός-να-τους-κάνει αναλυτές, να υποστηρίζουν ότι η ανάκαμψη και η έξοδος από την ύφεση καθυστερούν επειδή οι τράπεζες αδυνατούν να διοχετεύσουν χρήμα στην "πραγματική οικονομία" (τί όρος, θεέ μου!) λόγω μείωσης των διαθεσίμων τους, η οποία οφείλεται αφ' ενός μεν στην απόσυρση των καταθέσεων αφ' ετέρου δε στην διόγκωση των κόκκινων δανείων. Μόνο ένα πιο εκνευριστικό πράγμα μπορώ να σκεφτώ: την ύπαρξη πολιτών που όχι απλώς καταπίνουν αμάσητα όλα τούτα αλλά τα ενστερνίζονται, τα προσυπογράφουν και τα αναμεταδίδουν.

[Διάγραμμα: Έθνος, 23/2/2016]

Είναι καιρός να τελειώνουμε με τα παραμύθια. Κάθε σκεπτόμενος πολίτης θα έπρεπε να γνωρίζει ότι οι τράπεζες δεν χρειάζονται ρευστό στα συρτάρια τους για να χορηγήσουν δάνεια: χρησιμοποιούν εικονικό (λογιστικό) χρήμα. Αυτό το έχουμε αναλύσει στο παρελθόν και θα επανέλθουμε, όποτε χρειαστεί. Προς το παρόν, ας μείνουμε στην συνοπτική περιγραφή τού Μάικλ Χάντσον: "Οι τράπεζες δανείζουν εικονικό χρήμα, που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, το οποίο εγγυοδοτείται με κεφάλαια που στην πραγματικότητα δεν έχουν, που κι αυτά υποστηρίζονται από τις κεντρικές τράπεζες που τυπώνουν χρήμα από αέρα κοπανιστό". Κατά συνέπεια, η άρνηση των τραπεζών να χορηγήσουν δάνεια δεν οφείλεται στην εκ μέρους τους έλλειψη ρευστού. Οφείλεται στην έλλειψη αξιόχρεων δανειστών. Με απλά λόγια: λεφτά για δανεικά υπάρχουν, φερέγγυοι δανειζόμενοι δεν υπάρχουν (ας είναι καλά τα μνημόνια).

The talented Mr. Ford


The talented Mr. Ford

Γράφει ο Φραγκίσκος Λαγωνικάκης //
Στην εκπομπή της περασμένης Πέμπτης (10-11-2016) των Ν. Μπογιόπουλου και Μ. Κοττάκη στο Real, ειπώθηκε κάποια στιγμή από τον δεύτερο ότι παλιότερα ο καπιταλισμός ήταν πιο ανθρώπινος, μάλιστα, αναφέρθηκε ως σχετικό παράδειγμα και το όνομα του H. Ford (1863 – 1947).1 Αυτού του είδους οι απόψεις περί καπιταλισμού εντάσσονται σε ένα ευρύτερο θεωρητικό πλαίσιο, σύμφωνα με το οποίο ο καπιταλισμός δεν έχει από τη φύση του καταστροφικές ιδιότητες (για το περιβάλλον, τους ανθρώπους, την οικονομία), αλλά γίνεται «κακός» εξαιτίας απερίσκεπτων ανθρώπινων παρεμβάσεων. Δεν θα εξετάσουμε εδώ αν αυτός ο ισχυρισμός ισχύει –που δεν ισχύει- αλλά ακολουθώντας τη λογική του καλού και του κακού καπιταλισμού, και των καλών και κακών καπιταλιστών, εμείς θα σταθούμε σε έναν από τους «καλούς»- σύμφωνα με τα λεγόμενα του κυρίου Κοττάκη- καπιταλιστές, τον Henry Ford. O Ford είναι από τους πιο δημοφιλείς ταγούς της καπιταλιστικής οικονομίας, και θαυμάζεται από το σύνολο των θιασωτών της, αυτός είναι και ο λόγος που αποτελεί ιδανικό παράδειγμα προς διερεύνηση.

Το άρθρο χωρίζεται σε τρεις θεματικές. Στην πρώτη θα εξεταστεί τόσο η ιδεολογική όσο και η οικονομική σχέση του Ford με τους Ναζί. Στη δεύτερη θεματική θα αναφερθούμε στον ακραίο πατερναλισμό του Ford που έφτανε στο σημείο να θέλει να ρυθμίζει τις ζωές των υπαλλήλων του. Στην τρίτη και τελευταία θα μας απασχολήσει η στάση του Ford απέναντι στον εργατικό συνδικαλισμό, καθώς επίσης και το πώς αντιμετώπιζε αυτός και οι τραμπούκοι του το ενδεχόμενο απεργιών και λοιπών εργατικών κινητοποιήσεων.

Η ψήφος του συστήματος...


Οσο κι αν ψάξαμε, δεν μπορέσαμε να το βρούμε. Ο λόγος για το περιβόητο «αντισυστημικό περιεχόμενο» της ψήφου, που οδήγησε τον Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ και για το οποίο πολλά ειπώθηκαν και έχουν ακόμα να ειπωθούν από τον αστικό Τύπο και τους αναλυτές του. 
Οπως και από διάφορες πολιτικές δυνάμεις, που μεσοβδόμαδα είτε πανηγύριζαν είτε με ειλικρινή αγωνία μιλούσαν για τα προβλήματα του «συστήματος», πότε δείχνοντας το «διεφθαρμένο» πολιτικό σύστημα, πότε την «κρίση εμπιστοσύνης» στους αστικούς θεσμούς και πότε την «οικονομία των ελίτ». 
Κρύβοντας, δηλαδή, το πραγματικό περιεχόμενο του συστήματος, που έχει «ονοματεπώνυμο» και λέγεται καπιταλισμός, αναπαράγοντας το μύθο ότι οι διαφορετικές εκδοχές διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος έχουν «χαώδεις» διαφορές ή ότι μπορούν να εκφράσουν τάχα τις λαϊκές ελπίδες και πόθους, δίνοντας αέρα στα πανιά της λογικής ότι δυνάμεις από τα σπλάχνα του συστήματος μπορούν τάχα να το «εξυγιάνουν» και να το επαναφέρουν στον «ίσιο δρόμο».
 Επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα τους χίλιους και έναν τρόπους που έχει το καπιταλιστικό σύστημα, να εγκλωβίζει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να τη διοχετεύει μέσα από θολά «αντισυστημικά» προσωπεία σε κανάλια μακριά από την πραγματική καρδιά του, δηλαδή τον μηχανισμό της εκμετάλλευσης, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία.

«Θύελλα» (Μένη Παπαηλιού), η πρωταντάρτισσα της Ρούμελης (Άγνωστη μαρτυρία και φωτογραφίες)



«Θύελλα» (Μένη Παπαηλιού), η πρωταντάρτισσα της Ρούμελης (Άγνωστη μαρτυρία και φωτογραφίες)

Γράφει ο Οικοδόμος //
Ανάμεσα στις χιλιάδες γυναίκες και άντρες που υπηρέτησαν υψηλά ιδανικά και πολέμησαν στην Εθνική Αντίσταση, κάποια πρόσωπα ξεχώρισαν και έγιναν σύμβολα του αγώνα του λαού μας και τα ονόματά τους αναγράφονται  στα κεφάλαια της Ιστορίας που διαβάζουν οι  νεώτερες γενιές. Το γεγονός αυτό δεν το επεδίωξαν, βέβαια, οι ίδιοι (έζησαν και έδρασαν ηρωικά, όχι για να ξεχωρίσουν από τους συναγωνιστές τους αλλά εκτελώντας το χρέος τους απέναντι στο λαό και τη συνείδησή τους), ούτε μειώνει την προσφορά των χιλιάδων ηρώων της Αντίστασης που ο πολύς κόσμος δεν θα μάθει ποτέ τα ονόματά τους. Μια τέτοια περίπτωση ανάμεσα στις γυναίκες της Εθνικής μας Αντίστασης που έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά και την κοινωνική προκοπή, αποτελεί η Μένη Παπαηλιού – Ψυχράμη που, με το αντάρτικο ψευδώνυμο «Θύελλα», η δράση της πέρασε στο λαϊκό θρύλο.

thiella84
“Θύελλα” – Μένη Παπαηλιού (1944) Φωτογραφία: Κώστας Κουβαράς

Η Θύελλα, πρωταντάρτισσα της 13ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, ήταν στο Τάγμα Θανάτου με λοχαγό τον Ντίνο Γιαννόπουλο και τον καπετάν Φώτη Παρνασιώτη, ενώ πολέμησε και στο πλευρό του Άρη Βελουχιώτη. Έλαβε μέρος στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου, σε μάχες στην Ευρυτανία, τα Άγραφα και αλλού.  Δεν ήξερε τι πάει να πει φόβος και είχε αποχτήσει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που έκαναν τους αντάρτες του ΕΛΑΣ να ξεχωρίζουν. Η κόρη της Κική Σιμιτοπούλου σημειώνει: Η Θύελλα «δεν δίσταζε να κουβαλά, να μεταφέρει τραυματίες σε ασφαλή μέρη αψηφώντας τους κινδύνους για τη ζωή της. Σε μια μάχη είχε μεταφέρει στους ώμους της, την ίδια μέρα, 24 τραυματίες. Πάντα με το χαμόγελο, καβάλα στο άλογό της ήταν σε διαρκή δράση, ένα πραγματικό παλικάρι που πάντα τολμούσε και έτσι της έδωσαν το όνομα “Θύελλα”. Τον Δεκέμβρη του 1944, όταν κατέβηκε η μεραρχία της στη Φυλή Αττικής για τη “μάχη της Ομόνοιας”, στη “Θύελλα” δόθηκε 24ωρη άδεια για νάρθει να δει τα τρία παιδιά της. Ήρθε, μας είδε, μας αποχαιρέτησε. Εκείνη έφυγε για πάντα μακριά μας. Μα ξέρουμε πολύ καλά πως δεν μας εγκατέλειψε. Μεγάλη η περηφάνια μας για σένα.» Η Θύελλα έδωσε τη ζωή της για την Αντίσταση.

Στα λίγα που γνωρίζουμε για τη Θύελλα έρχεται να προστεθεί η μαρτυρία του Κώστα Κουβαρά, αξιωματικού του στρατού των ΗΠΑ, απεσταλμένου της υπηρεσίας  πληροφοριών OSS στο βουνό (περισσότερα παρακάτω). Ο Κ. Κουβαράς θα γνωρίσει τη Θύελλα στα πλαίσια της αποστολής του και θα προσπαθήσει να συνδεθεί ερωτικά μαζί της, παραβλέποντας τους αυστηρούς κανόνες πειθαρχίας του λαϊκού στρατού. Η Θύελλα θα αρνηθεί με αποφασιστικότητα και θα τον βάλει στη θέση του. Σύμφωνα με τον Κ. Κουβαρά θα ακολουθήσουν αρκετές συναντήσεις στις οποίες η Θύελλα θα του διηγηθεί την ζωή της στο διάστημα μέχρι να καταταγεί στον ΕΛΑΣ.