Οι εργαζόμενοι σε Υγεία, Πρόνοια απαντούν στους εκβιασμούς της κυβέρνησης

 

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ

 

 

Από την κινητοποίηση των εργαζομένων στις δομές Πρόνοιας

 

Από τη Δευτέρα 16 Αυγούστου ενεργοποιείται η τροπολογία της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού σύμφωνα με διευκρινιστικό έγγραφο που έδωσε την Πέμπτη το υπουργείο Υγείας προς τις διοικήσεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Υγείας για την άμεση αναπλήρωση ανεμβολίαστου προσωπικού.

Η εγκύκλιος θέτει σε ισχύ το μέτρο για τους εργαζόμενους στην Πρόνοια και σε δομές ιδιωτικού τομέα, ενώ από την 1η Σεπτέμβρη αφορά και τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία. Όσοι δεν συμμορφώνονται, θα τίθενται σε αναστολή εργασίας, σύμφωνα με την απόφαση της κυβέρνησης που έχει μετατρέψει τους απαραίτητους εμβολιασμούς από εργαλείο για την αντιμετώπιση της  πανδημίας σε Δούρειο Ίππο για νέες αντεργατικές ανατροπές και στην Υγεία.

Το ΚΚΕ για τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα

 

 

Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα, αναφέρει: 

«Καμιά "αναδιάταξη" των κυβερνητικών στελεχών δεν μπορεί να παραγράψει εγκληματικές ευθύνες, ούτε να παραπλανήσει ότι το κρίσιμο ζήτημα είναι η άμεση πλήρης αποζημίωση και αποκατάσταση των λαϊκών οικογενειών που έχουν πληγεί».

75 χρόνια από τη δολοφονία του Κώστα Βιδάλη

 

Εβδομήντα πέντε χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τις 14 Αυγούστου 1946, όταν άφησε την τελευταία του πνοή στον θεσσαλικό κάμπο, δολοφονημένος από τη συμμορία του Σούρλα, ο δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» Κώστας Βιδάλης.

Η δράση των παρακρατικών συμμοριών, που συμπλήρωνε την εποχή εκείνη την κρατική τρομοκρατία ενάντια στους κομμουνιστές και τους λαϊκούς αγωνιστές, ήταν ο λόγος που τον είχε οδηγήσει στη Θεσσαλία. Παρά τις επιφυλάξεις και τις αντιρρήσεις της διεύθυνσης της εφημερίδας, λόγω της επικινδυνότητας της αποστολής, ο Βιδάλης βρέθηκε τον Αύγουστο του '46 στα θεσσαλικά χωριά, με στόχο να μάθει από πρώτο χέρι για τη δράση των βασανιστών που έκαιγαν χωριά, βασάνιζαν και σκότωναν αγωνιστές, να καταγράψει τις θηριωδίες τους, να καταγγείλει τα εγκλήματά τους.

Αναχώρησε για την περιοχή στις 11 Αυγούστου. «Πρέπει να κάμω τη δουλειά μου, να καταγγείλω όλο αυτό το όργιο της τρομοκρατίας... Ν' αποκαλύψω τους δράστες...». Ετσι περιέγραφε το καθήκον του. Θύμα της δολοφονικής τους δράσης έπεσε τελικά και ο ίδιος.

Μια οργανωμένη απάντηση στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα

 

60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, τα μέσα προπαγάνδας των καπιταλιστών πλημμυρίζουν από κλάμα και οδυρμό για το «σιδηρούν παραπέτασμα» (την ανέγερση του τείχους στο Βερολίνο στις 13 Αυγούστου 1961) και προετοιμάζονται για τους πανηγυρισμούς μιας άλλης μέρας, της 9ης Νοέμβρη του 1989, που επικράτησε η αντεπανάσταση.

Στους μηχανισμούς της καπιταλιστικής προπαγάνδας, το τείχος έχει χαρακτηριστεί ως «έγκλημα», ως «αίσχος», ως «Τείχος της Ντροπής» που χώριζε ένα έθνος, μια πόλη, οικογένειες κ.ο.κ. Οσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν όμως, η ιστορική αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Κι αποδεικνύει ότι ο ιμπεριαλισμός ήταν αυτός που τελικά ύψωσε το τείχος. Ας δούμε συνοπτικά τα βασικά γεγονότα της εποχής.

Ο πόλεμος δεν τελείωσε

Το μεταπολεμικό μέλλον της Γερμανίας καθοριζόταν από τις αποφάσεις του Πότσνταμ, με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού κράτους, αποστρατιωτικοποιημένου, αποναζιστικοποιημένου, δημοκρατικά οργανωμένου.

Με βάση τη Συμφωνία για τον μηχανισμό ελέγχου της Γερμανίας, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία έλεγχαν στρατιωτικά το δυτικό τμήμα της Γερμανίας, ενώ η ΕΣΣΔ το ανατολικό τμήμα. Ο ίδιος καταμερισμός έγινε και στο Βερολίνο. Χωρίστηκε σε τομείς και το δυτικό του τμήμα ελεγχόταν στρατιωτικά και διοικητικά από ΗΠΑ - Αγγλία - Γαλλία, ενώ το ανατολικό του από την ΕΣΣΔ.