Υπάρχουν λέξεις καθαρές, αμόλυντες, καλοφτιαγμένες. Λέξεις που προσπαθούν να μιλήσουν και τελικά δεν αρθρώνουν ούτε φθόγγο. Λέξεις όπως προοδευτικός, δημοκράτης, αριστερός. Ας μείνουμε στην τελευταία. Αριστερός : μια λέξη που δεν σημαίνει τίποτα. Μια λέξη που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο καθένας. Μια λέξη που μπορεί να την πει ο Τσίπρας η ακόμα και ο τελευταίος έρπων συριζαίος που ψάχνει μια ήσυχη βολική γωνιά, στο καθεστώς της αριστερής κυβέρνησής του.
Αριστερός. Μια λέξη που μοιάζει καθαρή, θετική. Είναι όμως μια λέξη μπάσταρδη, που μοιάζει στις μπάσταρδες λέξεις της εξουσίας. Στις μπάσταρδες ιδέες της αριστερής διακυβέρνησης. Στις ιδέες που μεταβάλλονται κατά την φορά του ανέμου του περίφημου πολιτικού ρεαλισμού. Γιατί οι αριστεροί χαρτογιακάδες έχουν ειδική σχέση με τον ρεαλισμό. Δηλαδή με τον οικονομικό ρεαλισμό που συνάδει στην εξυπηρέτηση των δικών τους ταξικών συμφερόντων.