Δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ: Η δικαίωση του Ανιέλι

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και τον ερχομό της «πρώτης φοράς Αριστερά» στην κυβερνητική εξουσία. Δύο χρόνια πολιτικής εξαπάτησης του λαού και υπηρεσίας προς το κεφάλαιο. Μεταφράζοντας τη λαϊκή ψήφο σε εν λευκώ εξουσιοδότηση, ορκιζόμενοι στις «αξίες» και την «ηθική» της «αριστεράς» που τάχα εκπροσωπούν, οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ πίστεψαν πως με τον ερχομό τους στην κυβερνητική εξουσία θα εξαργύρωναν ένα κύρος που δεν τους ανήκε.

Αφού είπαν τέτοια ψέματα- «που ντράπηκαν μέχρι και τα ίδια τα ψέματα αφού δεν ντρέπονταν οι ίδιοι που τα’ λεγαν»-, αφού επένδυσαν στην αγωνία και δίψα του λαού για την ανακούφιση του απ’ τις πολιτικές των μνημονίων, αφού εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τη λαϊκή ανοχή, οι κύριοι της «πρώτης φοράς αριστερά» βάδισαν στο δρόμο των προκατόχων τους, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Διαβάζουμε σήμερα στον Τύπο πως οι ετοιμασίες για τους εορτασμούς των δύο χρόνων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν το κεντρικό ζήτημα πρόσφατης συνεδρίασης του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ. Και ερχόμαστε, λοιπόν, να ρωτήσουμε:

Στις κοινωνίες των μελισσών εφαρμόζεται η… δικτατορία του προλεταριάτου!

 

Εισαγωγικές διευκρινίσεις

Για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι θαυμάζουν και αναφέρονται στην «τέλεια λειτουργία» της κοινωνίας των μελισσών. Έχουν παραχθεί πολλές θεωρίες και ερμηνείες, καθόλου απαλλαγμένες από σκοπιμότητες, ιδίως σκοπιμότητες των κυρίαρχων τάξεων και εξουσιών. 

Οι θεοκρατικές αντιλήψεις απέδιδαν σε «θεϊκό θαύμα» την λειτουργία τους. Φυσικά δεν είναι τίποτα περισσότερο από οργάνωση ενός ζωικού είδους που μέσα από μια εξέλιξη 55-60 εκατομμυρίων ετών, κατάφερε να επιβιώσει, να προσαρμοστεί και να ενσωματώσει στο dna του αυτόματες λειτουργίες, απολύτως απαραίτητες και καθόλου περιττές, για την επιβίωσή του στις σκληρές συνθήκες της φύσης.

Οι πρώτες γνωστές γραπτές και πολύ ακριβείς παρατηρήσεις για την οργάνωση της κοινωνίας των μελισσών, προέρχονται από τον Αριστοτέλη.

 

Στο παρόν κείμενο ο παραλληλισμός της ανθρώπινης κοινωνίας με αυτή των μελισσών, γίνεται μόνο ως προς την ερμηνεία των πραγματικών λειτουργιών τους. Επί της ουσίας, η πρώτη είναι κοινωνία έλλογης βούλησης και πράξης και η δεύτερη κοινωνία αυτόματης εντυπωμένης λειτουργίας, στο dna των μελισσών, άρα δεν υπάρχει όμοιο ποιοτικό πεδίο σύγκρισης. Εξισώσεις των δύο κοινωνιών ή  ιδεαλιστικές ερμηνείες για τη λειτουργία τους, είναι απορριπτέες.

Οι ερμηνείες που δίνονται είναι κοινωνιολογικού χαρακτήρα, και δεν υποκαθιστούν επιστημονικές μελέτες. Για την κατανόηση, χρησιμοποιούνται γνωστοί κοινωνιολογικοί και πολιτικοί όροι που ταιριάζουν σε ανθρώπινη κοινωνία.

Σκοπός του κειμένου είναι να αναθεωρηθούν οι αντιδραστικές θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί, για χιλιάδες χρόνια, από αντιδραστικές ιδεολογίες, με βάση την υποκειμενική ταξική ερμηνεία της ζωής των μελισσών. Η ερμηνεία αυτή ξεκινούσε με την θέση ότι κέντρο της ζωής των μελισσών είναι οι βασίλισσες.  Κάποιοι μάλιστα είχαν επιχειρήσει να τις ονομάσουν βασιλείς(!) μη ανεχόμενοι τη θηλυκοκρατία στο μελίσσι.

Οι αντιδραστικές και ιδίως οι θεοκρατικές θεωρίες, χρησιμοποιούσαν την αρμονία του μελισσιού για να της δώσουν έννοιες σκεπτόμενης κοινωνίας, όπως η ανθρώπινη. Υμνούσαν ως χαρακτηριστικά μεγάλου προτερήματος την, κατά τη γνώμη τους, αποδοχή-υποταγή όλων στη βασίλισσα, την «σιωπή» με την οποία κάνουν την εργασία οι εργάτριες, χωρίς διαμαρτυρίες και… απεργίες και την απόρριψη των κηφήνων (τεμπέληδων) που ήταν παράδειγμα προς αποφυγή. Επίσης οι ιδεαλιστικές αντιλήψεις «πατούσαν» στα σπουδαία, για τον άνθρωπο, προϊόντα του μελισσιού που κανένας μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να υποκαταστήσει. Αρχή και τέλος γι όλες αυτές τις θεωρίες ήταν η βασίλισσα και αυτό είχε το βαθύ προπαγανδιστικό του νόημα.

Στην ουσία, οι αντιδραστικές θεωρίες προσπαθούσαν να περιγράψουν μια κοινωνία μελισσών κατ’ εικόνα και ομοίωση μιας ταξικής εκμεταλλευτικής κοινωνίας, παρουσιάζοντάς τη σαν φυσική και θεϊκή επιταγή. Έτσι, διαπαιδαγωγούσαν τους νέους στο πρότυπο της γενικής υποταγής, κατ εικόνα και ομοίωση των μελισσών, στην ταξική εξουσία που άλλοτε εμφανιζόταν σαν βασιλεία, άλλοτε σαν «φωτισμένη» δικτατορία, άλλοτε σαν αστική δημοκρατία. Αυτή την ιδανική αρμονία που επιδιώκουν για την ανθρωπινή κοινωνία, δήθεν τη διαταράσσουν ταραχοποιά, επαναστατικά, κομμουνιστικά και αναρχικά στοιχεία, τα οποία επιδιώκουν την ανατροπή και καταστροφή της! Έτσι ολοκλήρωναν την αντιδραστική - ταξική αξιοποίηση της δικής τους ανάγνωσης της κοινωνίας των μελισσών.

Φυσικά, στις συγκρίσεις μεταξύ των δύο κοινωνιών πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η βασική ποιοτική διαφορά της προδιαγεγραμμένης δράσης των μελισσών και της έλλογης δράσης των ανθρώπων. Λάθη εξομοίωσης οδηγούν σε ιδεαλιστικές τερατογεννέσεις! Επίσης δεν επιτρέπονται παρανοήσεις από τις αναγωγές που γίνονται στο κείμενο από την ερμηνεία της κοινωνίας των μελισσών με χρήση ανθρώπινων όρων. Αυτό εξυπηρετεί τη δική μας κατανόηση και οι μέλισσες δεν ενδιαφέρονται καθόλου γι αυτό.

Ας δούμε όμως γιατί οι κλασσικές αντιδραστικές θεωρίες για την ερμηνεία της κοινωνίας των μελισσών, είναι ακριβώς αντίθετες από την πραγματικότητα αυτών των κοινωνιών. Επίσης, ας κάνουμε, ποιητική αδεία, μια δική μας προοδευτική διαλεκτική ανάγνωση, χρησιμοποιώντας ανθρώπινους πολιτικούς και κοινωνιολογικούς όρους.

 

Αφορμή για το κείμενο αυτό αποτέλεσε μια μακρά συνομιλία με τον Ερμή, νέο και παρατηρητικό μελισσοκόμο.

Ο Ερμής έχει λίγα χρόνια που ασχολήθηκε με τα μελίσσια. Είχε πάντα μια μεγάλη κλίση αγάπης προς τα ζώα, ήμερα και άγρια, και έφτασε μέχρι να αναπτύξει σχέσεις φιλίας με αλεπουδάκια! Πανέξυπνα αλλά παρεξηγημένα ζώα. Τώρα όμως τον έχουν κερδίσει οι μέλισσες.

Μιλούσαμε για τα μελίσσια και τη ζωή τους. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα να καταγραφεί η κανονική αφήγησή του σε κείμενο «μεταφρασμένο» σε πολιτικούς και κοινωνιολογικούς όρους. Το κείμενο, μετά από πολλές παρατηρήσεις και υπομνήσεις ότι το μελίσσι δεν είναι ανθρώπινη κοινωνία και οι αναγωγές έχουν πάντα τα κενά και τα ρίσκα τους, πήρε τελικά έγκριση από τον Ερμή!

Η αφήγηση είναι του Ερμή και η «μετάφραση» του υπογράφοντα.

Συκοφαντική επίθεση στους αγωνιζόμενους αγρότες

Από την πρώτη κιόλας μέρα της κλιμάκωσης των αγροτικών κινητοποιήσεων, η κυβέρνηση ξεκίνησε έναν σκληρό, συκοφαντικό πόλεμο ενάντια στους αγωνιζόμενους αγρότες. Βεβαίως, οι επιθέσεις αυτές, γαρνιρισμένες με ένα σωρό από ψέματα κι απατηλές υποσχέσεις, είχαν αρχίσει εδώ και καιρό, πριν ακόμα «γυρίσουν οι μίζες» των τρακτέρ για τα μπλόκα. Στο πλαίσιο, λοιπόν, αυτής της διαρκώς εντεινόμενης κυβερνητικής εκστρατείας, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Β. Αποστόλου, και ο αναπληρωτής υπουργός, Γ. Τσιρώνης, μίλησαν στον «ΣΚΑΪ» και στην ΕΡΤ, αντίστοιχα, προχτές Δευτέρα και χτες Τρίτη.

Οι δυο υπουργοί επανέλαβαν με προκλητικό τρόπο τα ψέματα που λένε τόσο καιρό για τους μικρομεσαίους αγρότες, όπως ότι: Δεν έχουν υποστεί τα πλήγματα του μνημονίου που δέχτηκαν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Η κυβέρνηση δίνει λύσεις στα άμεσα προβλήματά τους και ικανοποίησε πολλά από τα αιτήματά τους. Το εισόδημά τους αυξήθηκε στα δυο χρόνια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και φέτος «τσέπωσαν» 3,7 δισ. ευρώ από επιδοτήσεις - ενισχύσεις και αποζημιώσεις. Αδικα φωνάζουν κατά του Φορολογικού - Ασφαλιστικού, αφού πληρώνουν λιγότερους φόρους σε σχέση με πέρσι και τα αυξημένα ασφάλιστρα στον ΟΓΑ θα τους εξασφαλίσουν καλύτερες συντάξεις. Κακώς στρέφονται κατά της ΚΑΠ της ΕΕ, η οποία στηρίζει το εισόδημά τους και τους προστατεύει από τον ...ανταγωνισμό.

Ταυτόχρονα, «πέταξαν στον αέρα» ξανά τις υποσχέσεις για πακτωλό χρημάτων από το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης κι άλλες «δράσεις», ενώ επανέλαβαν ότι η κυβέρνηση είναι «ανοιχτή στο διάλογο» με τους αγρότες. Μάλιστα, άφησαν να εννοηθεί ότι «έχει όλη την καλή διάθεση» να ικανοποιήσει περισσότερα αγροτικά αιτήματα, αλλά δεν μπορεί να το κάνει πριν ολοκληρωθεί η «αξιολόγηση», καθώς παραμονεύουν οι «θεσμοί»! Μ' αυτόν τον τρόπο προσπάθησαν ν' αποσείσουν από τους ώμους της κυβέρνησης τις ευθύνες για τη μη ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων της αγωνιζόμενης αγροτιάς και, ταυτόχρονα, να στείλουν το μήνυμα στους αγρότες ότι, αφού με τις τωρινές κινητοποιήσεις δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτα, καλό θα είναι να τις σταματήσουν και αργότερα, μετά την αξιολόγηση, να πάνε σε «διάλογο» με την κυβέρνηση, όπου κάτι παραπάνω μπορεί «να τσιμπήσουν».

Προτεραιότητες...

«Η κυβέρνηση, από την πρώτη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων της δύο χρόνια πριν, έθεσε ως ύψιστη προτεραιότητα την ανάδειξη και την καταπολέμηση των πρακτικών διαπλοκής και διαφθοράς που σημάδεψαν τη δημόσια ζωή του τόπου για δεκαετίες. Αυτή την προτεραιότητα συμμερίζεται απολύτως ο μοναδικός εντολέας αυτής της κυβέρνησης: ο ελληνικός λαός. Που υπήρξε εξάλλου το αποκλειστικό θύμα του τριγώνου διαπλοκής μεταξύ κομμάτων, τραπεζών και ΜΜΕ. Του τριγώνου που φέρει βαρύτατες ευθύνες τόσο για τη χρεοκοπία όσο και για το βάθος και τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης».
Αυτά είπε με το «καλημέρα», χτες, κατά την τακτική ενημέρωση, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Τζανακόπουλος. Επιχειρώντας να φορτώσει στον ελληνικό λαό, που κατά τ' άλλα στενάζει από τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και την ένταση της «νομιμότατης» εκμετάλλευσης για να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου, την προτεραιότητα της κυβέρνησης να παρουσιάσει τη «σκιαμαχία» με τα άλλα αστικά κόμματα για τη σαπίλα που γεννάει το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετούν, ως «απόλυτη προτεραιότητα». Αλλά και να παρουσιάσει τη «διαπλοκή» ως αιτία της καπιταλιστικής κρίσης και του βάθους της! Βέβαια, είπαμε. Η κυβέρνηση έχει προτεραιότητες. Και μία βασική είναι την ώρα που περνάει τα αντιλαϊκά μέτρα με εκβιασμούς και ψεύτικες προσδοκίες, να παριστάνει και τη «μαχόμενη» υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Για το ρόλο δηλαδή που επιλέχτηκε από τον πραγματικό εντολέα της, το κεφάλαιο.

Ως πότε οι ζωές μας θα καταγράφονται σε στοιχεία εξαθλίωσης;

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

 

Τα στοιχεία της έρευνας του  Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ, που παρουσιάστηκαν(αναλυτικά παρακάτω) αποτυπώνουν την εξαθλίωση. Σε πολλές «κατηγορίες» της έρευνας θα βρούμε τον εαυτό μας, τη ζωή μας, τη ζωή της οικογένειας μας.

Το ερώτημα,όμως, παραμένει: Ως πότε οι ζωές μας θα καταγράφονται σε στοιχεία εξαθλίωσης; Ας τα διαβάσουμε, όπως παρουσιάζονται στην έρευνα. Θα μπορούσε να είναι εντυπωσιακά εάν δεν ήταν «απλά» η καθημερινή ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων στη χώρα.

[Η φωτογραφία του δημοσιεύματος μας είναι το έργο του Νορβηγού ζωγράφου, Έντβαρντ Μουνκ (1863-1944), «Η Κραυγή»]

1. Πάνω από 37% των νοικοκυριών δηλώνει ότι διαβιώνει με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα που βρίσκεται στην κατώτερη εισοδηματική κλίμακα (37,1% αναφέρει ότι διαθέτει εισόδημα <10,000€, ποσοστό οριακά αυξημένο σε σχέση με το 36,3% του 2015). Στην πιο δεινή θέση είναι τα νοικοκυριά με έναν τουλάχιστον άνεργο, όπου καταγράφεται ποσοστό άνω του 50%.

 

2. Το 75,3% των νοικοκυριών παρουσίασε μείωση των εισοδημάτων το 2016 σε σχέση με το 2015, με σαφέστατη την τάση διεύρυνσης της ανισότητας υπέρ των ανώτερων εισοδηματικών κλιμακίων (στην κατηγορία άνω των 30,000€ παρουσιάζεται αύξηση στο 11,1% του πληθυσμού).