Το Βατραχάκι που δεν ήξερε ότι θα το έβραζαν!!!

Ήταν σχεδόν τέτοιες μέρες, λίγο πριν τις γιορτές του …μακρινού 2008, τότε που την καπιταλιστική κρίση οι καπιταλιστές και τα τσιράκια τους αρνιόντουσαν πεισματικά να την ονομάσουν «Καπιταλιστική» και την έλεγαν «Κρίση χρέους». Ήταν τότε που δεν την είχαμε νιώσει ακόμα τόσο πολύ στο πετσί μας και τα πάντα κυλούσαν, για τους περισσότερους, όμορφα και αισιόδοξα, αφού ότι και να μας λέγανε κάποιοι τους θεωρούσαμε γραφικούς για να μην πω συνομωσιολόγους που δήθεν τρομοκρατούν τον λαό για να του αρπάξουν την ψήφο και χιλιάδες άλλα. Τότε στο μυαλό της πλειοψηφίας του λαού, δεν υπήρχε η σκέψη πως θα του μειώσουν το μισθό, την σύνταξη, τα επιδόματα και γενικότερα θα του αφαιρούσαν όλα τα δικαιώματά του, που τα είχε κατακτήσει με αγώνες και θυσίες. Δεν μπορούσαν με τίποτα να φανταστούν ότι θα του πάρουν, με ηλεκτρονικά μέσα, το σπίτι του μέσα σε ένα λεπτό και θα ανοίξει ούτε μύτη. Ήταν τότε που ακόμα πίστευαν ότι ο …»Έλληνας» δεν σηκώνει τέτοια!!! Δεν μπορεί κανένας να του πειράξει την περιουσία του!!! Δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του!!! Και διάφορα άλλα τέτοια «κουλά» που του περνάγανε από γενιά σε γενιά, για να νομίζει ότι κάποιος είναι.

ΕΞ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΤΑ ΒΕΛΗ

Και σιγά σιγά διαμορφώνεται εκείνο το ιδεολογικό κλίμα όπου κανείς δεν θ’ αναφέρεται σε κομμουνιστικό φρόνημα ή ιδέα παρά μόνο όσον αφορά στο παρελθόν. Δεν είναι μόνο η σκόπιμη ιδεολογική παραχάραξη με την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, οι κάθε λογής ρεαλιστές που ισχυρίζονται πως δρουν για το καλό μας ή οι μετριοπαθείς υπερασπιστές του συμφέροντος του τόπου, αλλά και οι διαπρύσιοι κήρυκες της κάθετης ρήξης με την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση. Αυτοί  που καλούν το ΚΚΕ ν’ απολογηθεί για τα έργα και τις ημέρες του για  τα οποία  κατηγορείται πως στοχεύουν απλώς για να επιβιώνει στο ιδιότυπο περιθώριό του, ένα περιθώριο  στριμωγμένο σ’ ένα σύνολο από παραδοχές και ιδεοληψίες, που από αφέλεια ή σκοπιμότητα θεωρεί αυτονόητα δεδομένα, όπως ότι αποτελεί τον ασυμφιλίωτο αντίπαλο του καπιταλισμού. Χρεώνεται έτσι ολοκληρωτικά  την οπισθοχώρηση του εργατικού κινήματος.

Το iPhone και οι κατσίκες της Amazon

Το iPhone και οι κατσίκες της Amazon – του Κώστα Λουλουδάκη

 

ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ)

«Σε αυτόν τον αγώνα (σ.σ. της ζωής) ο πιο δυνατός, ο πιο ικανός κερδίζει, ενώ ο λιγότερο ικανός ο αδύναμος χάνει. Αυτό που βοηθάει τον άνθρωπο να ζήσει ή να συντηρηθεί ενάντια στον κόσμο των ζώων δεν είναι οι αρχές της ανθρωπιάς αλλά ο σκληρός αγώνας».
Φιλελεύθερες απόψεις από τον Αδόλφο Χίτλερ
(Laurence Rees The Nazis: A Warning from History Εκδόσεις BBC Books)

Είναι γνωστό ότι στο φασιστικό Γερμανικό στρατόπεδο εξόντωσης του Άουσβιτς, αλλά και σε όλα τα άλλα στρατόπεδα τα οποία μηχανοργάνωσε η αμερικανική πολυεθνική ΙΒΜ, οι ιθύνοντες είχαν αναρτήσει μια μεγάλη επιγραφή που έγραφε: «Η δουλειά απελευθερώνει». Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι οι Γερμανοί δεν το έγραψαν με χλευαστική διάθεση, αντίθετα ήταν το δόγμα τους, η σχεδόν θεολογική θεωρία τους, με ή χωρίς φασισμό.

Μόνο στην εταιρεία I.G. Farben, η οποία είχε εργοστάσιο εντός του στρατοπέδου Άουσβιτς, «δούλεψαν» 85.000 κρατούμενοι και από αυτούς οι 25.000 άφησαν την τελευταία τους πνοή  υπέρ του αναπτυξιακού στόχου της εταιρείας. Αν αναλογιστούμε την μεταπολεμική πορεία της I.G. Farben, τότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι η «θυσία» αυτή δεν πήγε χαμένη… (CARTELS: I.G. Farben Comeback http://content.time.com/time/magazine/article/0,9171,888761,00.html)

13 νεοφιλελέ όνειρα που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κάνει πραγματικότητα

2310net
 

Από τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του τα έχουμε δει όλα. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Αυτό δεν είναι κυβέρνηση, αστείρευτη γεννήτρια νεοφιλελεύθερων πολιτικών είναι. Και αν μέχρι σήμερα έκανε τόσα όσα θα έκαναν τα γραπτά του Φρίντμαν και του Χάγεκ  να μοιάζουν με παιδικό μυθιστόρημα, ίσως με το νέο έτος να βάλουν ακόμα ψηλότερα τον πήχη. Εδώ είναι μια λίστα με 13 προκλήσεις, από αυτές που ονειρεύονται οι νεοφιλελεύθεροι αλλά μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κάνει. 

Να πουλήσει την Ακρόπολη

Κάποτε το έλεγαν για πλάκα ή ως παράδειγμα νεοφιλελεύθερου τρόπου σκέψης, ότι και ο Παρθενώνας θα μπορούσε να πουληθεί έναντι του κατάλληλου αντίτιμου. Φυσικά αν υπάρχει μια κυβέρνηση που μπορεί όχι μόνο να το κάνει, αλλά να το βαφτίσει και επιτυχία, είναι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Άλλωστε όλα τα μάρμαρα και τα αγάλματα σπασμένα είναι, ελαττωματικά. Κότσους θα τους πιάσουμε.

Με πρόσχημα τη «δημοκρατία» επιτίθενται στο δικαίωμα στην απεργία

Η άθλια επίθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο απεργιακό δικαίωμα, κατά παραγγελία του κεφαλαίου και σε συμφωνία με τους «εταίρους» τους, συνοδεύεται από μια αντίστοιχης αθλιότητας προπαγάνδα για τη νομιμοποίησή της.

 Μεταξύ των προκλητικών επιχειρημάτων που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση και αναπαράγουν σύσσωμα τα αστικά επιτελεία είναι και αυτό της... «ενίσχυσης της δημοκρατίας» στα συνδικάτα!

Με το πολυνομοσχέδιο που φέρνει για ψήφιση στη Βουλή, στο πλαίσιο της υλοποίησης των προαπαιτούμενων της 3ης «αξιολόγησης», η κυβέρνηση ικανοποιεί μια πάγια και δημόσια διατυπωμένη απαίτηση του κεφαλαίου, ανεβάζοντας την απαρτία που απαιτείται στις Γενικές Συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων για τη λήψη απεργιακής απόφασης στο 50% των οικονομικά τακτοποιημένων μελών τους. Σε σχέση με όσα ισχύουν σήμερα, δηλαδή, υπερδιπλασιάζει τον αριθμό των εργαζομένων που απαιτούνται για την προκήρυξη απεργίας από ένα συνδικάτο. Εστιάζει, μάλιστα, στο πρωτοβάθμιο επίπεδο οργάνωσης των εργαζομένων, μέσα στην επιχείρηση, εκεί ακριβώς που εκφράζονται πιο έντονα η εργοδοτική τρομοκρατία, οι απειλές, οι πιέσεις, ενώ ταυτόχρονα ανοίγει δρόμο να χτυπηθεί η δυνατότητα προκήρυξης απεργίας και στα κλαδικά συνδικάτα.