Permacrisis over

 

Μες στον παρατεταμένο χαμό και συμφορά, μας ξεφύτρωσε κι ένας καινούριος όρος που θα είναι πιπίλα άλλοθι, κυρίως στην Ευρώπη, αλλά και γενικώς στη Δύση. Permacricis. Σημαίνει απλά μόνιμη κρίση, προφανώς διαρκείας (permanent+crisis). Είναι προφανές ότι φτιάχτηκε για να πουληθεί στους λαούς ως αιτία κι αφορμή για την εξαντλητική υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων. Τρανό παράδειγμα άλλωστε το νομοσχέδιο - τέρας που φυλακίζει απεργούς, προσθέτει και δεύτερο αφεντικό στο ένα, κι αφήνει για ξεκούραση και ύπνο λιγότερο από τα ψίχουλα του χρόνου.

Μάλιστα, στα πλαίσια αυτής της τεχνητής μόνιμης κρίσης, ένας υπερπλούσιος στην Αυστραλία ξεστόμισε ως φυσικό γιατρικό την αύξηση της ανεργίας. Είπε ότι εκεί αν απολυθούν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι θα συνετιστούν και θα δουλεύουν και θα παράγουν περισσότερο, κι όχι να το παίρνουν 7-8ωρο, ξοδεύοντας χρόνο και χρήμα για να φάνε στα διαλείμματα σάντουιτς με αβοκάντο!...

Κάναμε το αυτονόητο καθήκον μας!

 

 

Της Εμμανουέλας Κοκορόγιαννη και της Κατερίνας Λάτα*

 

Μόλις πήραμε μαζί με την υπόλοιπη, πολυπληθή αποστολή εθελοντών συναδέλφων από διάφορα σωματεία της Αττικής τον δρόμο της επιστροφής από τη Φαλάνη, ένα χωριό 5.000 κατοίκων 10 χλμ βόρεια της Λάρισας, του οποίου το 1/3 βρίσκεται αυτή τη στιγμή ακόμα πνιγμένο στη λάσπη. Σήμερα, μεταξύ άλλων, βοηθήσαμε τη Β. Τη Β., που μετά από 15 χρόνια στο εξωτερικό, επέστρεψε πριν από πέντε χρόνια στο χωριό της για να μετατρέψει τη μεγάλη αποθήκη στο ισόγειο του σπιτιού της σε εργαστήριο ξυλουργικής και κατασκευής θεατρικών σκηνικών.

Η Β. είναι ζωγράφος και σκηνογράφος. Τα τελευταία πέντε χρόνια είναι επίσης αγρότισσα μικρής παραγωγής για τη σχετική αυτάρκεια του σπιτιού της. Όταν οι καραβιες των προσφύγων έφταναν στη Λέσβο, η Β., ακόμα κάτοικος εξωτερικού τότε, πήγε στο νησί για να βοηθήσει. Έκανε δηλαδή ο,τι έπρεπε.