Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΕΛΛΗΝΕΣ…

 

Ήταν κάτι στερημένοι Έλληνες που άφησαν τα άγονα χωράφια τους και ήρθαν στην πόλη για να ζήσουν με ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους για να μην έχουν κανέναν ανάγκη και τώρα δεν ξέρουν ποιος θα τους κατασχέσει πρώτος αυτό το …κεραμίδι!!!

Ήταν λέει κάποιοι Έλληνες που δούλεψαν 40 και 50 χρόνια για να πάρουν μια καλή σύνταξη και να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους ξέγνοιαστα και τελικά πήραν… 482 ευρώ με τη …συνδρομή του κράτους!!!

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ




Στα ψιλά γράμματα της ειδησεογραφίας των ημερών περιλαμβάνεται και η είδηση σχετικά με την εκδήλωση για την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, που διοργάνωσε η Οργάνωση Μελών του ΣΥΡΙΖΑ Γαλατσίου, όπου η  αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, αρμόδια για την καταπολέμηση της ανεργίας, Ράνια Αντωνοπούλου δηλώνει πως ««Η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία δεν είναι μία ακόμη προνοιακή πολιτική για τους ευάλωτους και οικονομικά ασθενέστερους πολίτες, αλλά ένας εναλλακτικός τρόπος να παράγουμε, να εργαζόμαστε και να καταναλώνουμε».
 
               Ο ορισμός της κοινωνικής οικονομίας δίνεται από τον  νόμο 4019/2011 ως «το σύνολο των οικονομικών, επιχειρηματικών, παραγωγικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων, οι οποίες αναλαμβάνονται από νομικά πρόσωπα ή ενώσεις προσώπων, των οποίων ο καταστατικός σκοπός είναι η επιδίωξη του συλλογικού οφέλους και η εξυπηρέτηση γενικότερων κοινωνικών συμφερόντων». Είναι τουλάχιστον αντιφατικό να διαβάζεις σε ένα νόμο του 2011, στη αρχή της οικονομικής κρίσης και της συνεπόμενης εξαθλίωσής μας, για επιδίωξη συλλογικού οφέλους και εξυπηρέτηση κοινωνικών συμφερόντων –παρόλη τη διασταλτική ερμηνεία που μπορεί να δώσει σ’ αυτά κανείς- την ίδια στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας βίωνε και βιώνει  φτώχεια κι ανεργία ως αποτελέσματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής,  την οποία οι κυβερνώντες θεωρούσαν και θεωρούν απαραίτητη και πάλι για όφελος της κοινωνίας. Και μοιάζει παράδοξο να ορίζεται η κοινωνική οικονομία ως μη κερδοσκοπική δραστηριότητα και να διαφημίζεται ως εναλλακτική πρόταση πάνω στις βάσεις της αλληλεγγύης και συνεργασίας, αλλά και του εθελοντισμού και των δωρεών, μέσα σ’ ένα καπιταλιστικόπεριβάλλον που επιδιώκει το κέρδος και την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Και είναι και παραπλανητικό η ευρείακαι επίμονη χρήση λέξεων που έχουν να κάνουν με αλληλεγγύη και συνεργασία, για να ντύνουν διαφορετικές επιδιώξεις, να συγκαλύπτουν πολιτικές, να παρουσιάζουν μια εικονική πραγματικότητα.

’’ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΘΕΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΜΑΣ’’




’’ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΘΕΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΜΑΣ’’

      Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι συνταξιούχοι

      Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων όπως: την πολιτική των περικοπών στις κύριες συντάξεις, την εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές, την κατάργηση του ΕΚΑΣ, τον επανυπολογισμό όλων των συντάξεων, την καθυστέρηση της έκδοσής τους και παράλληλα διαπραγματεύεται την διατήρηση του αυτόματου δημοσιονομικού κόφτη για πολλά χρόνια μετά το 2018, την άμεση κατάργηση της προσωπικής διαφοράς πολύ πριν το 2019 που προέβλεπε η αρχική συμφωνία του 3ου μνημονίου.

      Οι εγκύκλιοι που πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκαν και αφορούν την εφαρμογή του τελευταίου αντιασφαλιστικού νόμου της κυβέρνησης, Αποκαλύπτουν το βάθος των ανατροπών σε βάρος των συνταξιούχων. Κραυγαλέο παράδειγμα αποτελεί η κατακρεούργηση των συντάξεων χηρείας, που συρρικνώνονται μέχρι και 22,5% του ποσού της σύνταξης που έπαιρνε ο συνταξιούχος πριν πεθάνει.

      Συνάδελφοι συνταξιούχοι


      Η δεύτερη αξιολόγηση, που τόσο βιάζεται να κλείσει η κυβέρνηση, θα προσθέσει νέα βαριά μέτρα στις πλάτες και των συνταξιούχων. Η ακόμα μεγαλύτερη μείωση του αφορολόγητου, θα αφαιρέσει ένα σημαντικό ποσό από το εισόδημά μας, που τόσο πολύ είναι απαραίτητο για την επιβίωσή μας.

      Η μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η μείωση των μισθών και των ασφαλιστικών εισφορών που απαιτούν οι εργοδότες, θα στερήσουν από τα ασφαλιστικά μας ταμεία μεγάλα ποσά εισφορών και θα διογκώσουν ακόμα περισσότερο τα ελλείμματα τους.

     Δανειστές και μεγαλοβιομήχανοι υποστηρίζουν ότι οι συντάξεις μας είναι υπερβολικά μεγάλες και απαιτούν από την κυβέρνηση οριζόντιες περικοπές, για να καλυφθεί το κενό που θα προκύψει από τη μείωση της φορολογίας, που ζητούν για τα δικά τους κέρδη.

      Συνάδελφοι
      Η κυβέρνηση είναι με την πλευρά των μεγαλοβιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων, των μεγαλοεργολάβων και των τραπεζιτών. Για τα δικά τους συμφέροντα διαπραγματεύεται. Τα μέτρα που παίρνει σε βάρος μας είναι δικές τους απαιτήσεις.

Συνεπώς για μας δεν υπάρχει άλλος δρόμος, από το δρόμο του αγώνα.
Γι’ αυτό οι Συνεργαζόμενες Συνταξιουχικές Οργανώσεις της Θεσσαλονίκης, μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση αποφάσισαν να συνεχίσουν τον αγώνα, με συγκέντρωση των συνταξιούχων όλου του νομού, την Πέμπτη 9 Μάρτη στις 10:30 το πρωί στο Άγαλμα Βενιζέλου.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ:
·        ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΠΡΟ ΚΡΙΣΗΣ ΕΠΙΠΕΔΑ 
·        ΔΩΡΕΑΝ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ.

ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ
ΙΚΑ – ΕΛΤΑ – ΔΗΜΟΣΙΟΥ – ΟΣΕ – ΟΑΕΕ – ΝΑΤ – ΠΟΣΕ ΟΑΕΕ
www.syntaxio.blogspot.com        -------     e-mail:suntax.ika@gmail.com

Ανησυχίες


Είναι από πολλές απόψεις ενδιαφέρουσες οι «ανησυχίες» - που κάθε άλλο παρά αποκλειστικά στην «Αυγή» και την κυβέρνηση ανήκουν - όπως αποτυπώνονται και στο κύριο άρθρο της «Αυγής» της Κυριακής, που ζητάει περισσότερη «σαφήνεια» για την πολιτική των ΗΠΑ επί προεδρίας Τραμπ. Βρίσκει, μάλιστα, τους ισχυρισμούς του Τραμπ «αντιφατικούς» και καταλήγει με την «υπενθύμιση» ότι «θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η αβεβαιότητα πλήττει την επιχειρηματική πίστη. Το επιχειρηματικό ρίσκο ίσως να μη γνωρίζει όρια, έχει όμως όρια η παγκόσμια ισορροπία και ασφάλεια, στρατιωτική και οικονομική, που καλό θα ήταν να μη δοκιμαστούν». Βέβαια, είναι λίγο στα όρια του «αστείου» η ελληνική κυβέρνηση να δείχνει τα «αμπελοχώραφα» του καπιταλισμού στη νέα βάρδια της αστικής διαχείρισης των ΗΠΑ, «λέγοντάς» της ότι η «αβεβαιότητα» δεν κάνει καλό στο κεφάλαιο και ότι όταν δεν γίνονται «συμβιβασμοί» ανάμεσα στα αντίθετα συμφέροντα καπιταλιστικών κρατών και τμημάτων του κεφαλαίου, τότε δοκιμάζονται ακόμα και στρατιωτικά οι προηγούμενες «ισορροπίες» στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Σε κάθε περίπτωση, το κέρδος - που βαφτίζουν «επιχειρηματικό ρίσκο» - ούτε όρια γνωρίζει, ούτε τιθασεύεται στο όνομα δήθεν του να μην αλλάξουν ισορροπίες και συμβιβασμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη...