28-4-1943: Γιορτή της Λευτεριάς στο Καρπενήσι!

"Αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι, πάντα είν΄ο ίδιος ο λαός" 

 

28-4-1943: Γιορτή της Λευτεριάς στο Καρπενήσι!

 

Η 28η Απρίλη 1943 αποτελεί μία σημαντική ημέρα-ορόσημο για τη μαχόμενη Ευρυτανία αλλά και για τη χώρα μας γενικότερα. Οι Ιταλοί κατακτητές, μην αντέχοντας άλλο τα αποφασιστικά νικηφόρα χτυπήματα του Αντάρτικου και την εδραίωση του ΕΛΑΣ στον ευρύτερο ευρυτανικό χώρο, εγκαταλείπουν ντροπιασμένοι  το Καρπενήσι και αποσύρονται για ασφάλεια στην κεντρική διοίκηση τής «Άλμπα Τζούλια» στη Λαμία.
 Μέσα σε ελάχιστους μήνες από την επίσημη κήρυξη του Ένοπλου Αγώνα (Δομνίστα Ευρυτανίας 7 Ιούνη 1944) ο θρυλικός ΕΛΑΣ επιτυγχάνει σημαντικές νίκες στα περήφανα βουνά μας (μάχες Μικρού Χωριού, Κρίκελλου, Χρύσως) και έτσι οι κοκορόφτεροι φασίστες του Μουσολίνι, μετά από τις αλλεπάλληλες ήττες που υπέστησαν, αποχωρούν με σκυμμένο το κεφάλι.

Από εκεί που ξεκίνησαν όλα, από την ανταρτογέννα Ευρυτανία, από εκεί θα φυσήξει το νέο ελπιδοφόρο αγέρι της Λευτεριάς για όλη τη σκλαβωμένη Ελλάδα! Η μικρή ορεινή πατρίδα απολαμβάνει, δίχως πια το βραχνά της ιταλικής κατοχής, την πρώτη Ελεύθερη Άνοιξη!

Eπιστολή εργαζόμενου με αφορμή τη διαφήμιση του «ΑΒ Βασιλόπουλος»

Από την Πανελλαδική Γραμματεία Εμπορίου - Υπηρεσιών του ΠΑΜΕ δόθηκε στη δημοσιότητα μια επιστολή εργαζόμενου με αφορμή τη διαφήμιση του «ΑΒ Βασιλόπουλος». Παραθέτουμε την επιστολή:

«Με την παρακάτω επιστολή μου θα ήθελα να σας εκφράσω τις θερμές μου ευχαριστίες και να σας συγχαρώ για την ακόμα μια καταπληκτική διαφημιστική καμπάνια. Δεν είναι βέβαια σαν τη χριστουγεννιάτικη διαφήμιση, που η φράση "Εύχομαι όλος ο κόσμος να έχει γεμάτο τραπέζι» προκαλούσε θαυμασμό και συγκίνηση, αλλά κινείται σε εξίσου υψηλά στάνταρς.

Βλέπετε οι μέρες των Χριστουγέννων είναι φορτισμένες συναισθηματικά και μια τόσο δυνατή ευχή σού έφερνε αυτομάτως ένα (τουλάχιστον) δάκρυ στο μάτι. Τότε μάλιστα θυμάμαι καθόμουν στο τραπέζι της κουζίνας, που ήταν όντως γεμάτο από διάφορα πράγματα.. Μια καφετέρια, μια φρουτιέρα, μια ψωμιέρα… Το σπίτι είναι μικρό και η κουζίνα ακόμα μικρότερη. Δεν έχουμε παράπονο όμως.. Τα παιδιά έχουν ξεχωριστό δωμάτιο. "Κοίτα να δεις που η ευχή του τότε μικρού παιδιού και μετέπειτα επιχειρηματία, μπορεί και να βγήκε αληθινή" σκέφτηκα..

Νέα σελίδα... ίδιο έργο

Πηγή: Eurokinissi

Για σελίδα που «αλλάζει» μιλάνε τα κυβερνητικά στελέχη όλο και πιο συχνά, όσο έρχεται και πιο κοντά το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» του τρίτου μνημονίου, που, σύμφωνα με την κυβερνητική επιχειρηματολογία, μπορεί να στείλει στους επιχειρηματικούς ομίλους τα «κατάλληλα μηνύματα», που δεν είναι άλλα απ' το ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και το τσάκισμα της εργατικής τάξης προχωράνε και θα προχωράνε για πολλά ακόμα χρόνια, μαζί με μια σειρά από «διευκολύνσεις» και ζεστό χρήμα, που είναι εδώ και τους περιμένουν «με ανοιχτές αγκάλες», ιδιαίτερα αν «ξεκλειδώσει» η συμμετοχή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.

Από την άποψη αυτή, η «νέα σελίδα», για την οποία μιλάει η κυβέρνηση, δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από την επόμενη σελίδα στο έργο «ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας με τσάκισμα του λαού». Οι ρόλοι του έργου αυτού είναι γνωστοί και οι ίδιοι, ανεξάρτητα από τη φάση που βρίσκεται η καπιταλιστική οικονομία: Ο λαός πρέπει να «ματώνει» και η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης να «αγριεύει», ως προϋπόθεση για να ξαναπάρουν την ανηφόρα τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Ανταγωνισμοί... με ευαισθησία

Το «άνοιγμα» των καταστημάτων όλες τις Κυριακές σχολίαζε χτες σε τηλεοπτικό σταθμό «στέλεχος της αγοράς», λέγοντας ότι θα ευνοήσει τους «ξενόφερτους» ομίλους. Εφερε μάλιστα ως θετικό παράδειγμα γνωστή αλυσίδα σουπερμάρκετ, που είναι κερδοφόρα ενώ δεν άνοιξε καμία Κυριακή και οι εργαζόμενοι «πίνουν νερό στο όνομα» του ιδιοκτήτη, που λίγο - πολύ εξαγόρασε άλλη, χρεοκοπημένη αλυσίδα... από κοινωνική ευαισθησία. Την ίδια ώρα, οι τηλεοράσεις προβάλλουν διαφήμιση όπου παρουσιάζεται διευθύντρια ενός υποκαταστήματος άλλης γνωστής αλυσίδας να λέει πως μέσα στην κρίση η εταιρεία «ούτε καν συζήτησε» για μειώσεις μισθών και αλλαγές σε ωράρια, αλλά έκανε και προσλήψεις, δουλεύοντας όλοι «σαν μια οικογένεια» και πάει λέγοντας... Για όποιον βέβαια έχει έστω και ελάχιστη επαφή με την πραγματικότητα των εργαζομένων στον κλάδο, όλα αυτά ηχούν από αστείο έως και πρόκληση. Αλλωστε και αυτοί οι καπιταλιστές που πέταξαν τους εργαζόμενους στο δρόμο, όλα τα προηγούμενα χρόνια τα ίδια τους έλεγαν, ζητώντας τους να βάλουν πλάτη στην κερδοφορία και τη «νίκη» επί των ανταγωνιστών. Στο νέο γύρο ξαναμοιράσματος της πίτας, συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης στον κλάδο, που φαίνεται πως είναι σε εξέλιξη, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να διαλέξουν «καλούς» και «κακούς», «ντόπιους» και «ξένους», «υγιείς» και «ανήθικους» καπιταλιστές, που δίνουν τις ανελέητες μάχες της κερδοφορίας, με «όπλα» την ένταση της εκμετάλλευσης και όλο το αντιδραστικό νομοθετικό οπλοστάσιο που τους δίνουν οι αστικές κυβερνήσεις. Οι εργαζόμενοι να διαλέξουν με κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα και τις σύγχρονες ανάγκες τους, που αντικειμενικά συγκρούονται με τους στόχους του κεφαλαίου.