Όταν
σε έναν τόπο λαμβάνει χώρα ένα γεγονός, αυτό αποτελεί είδηση. Μια είδηση
που,
όμως, μπορεί να παρουσιαστεί με περισσότερους από έναν τρόπους που ―στην
κάθε
άλλο παρά «αθώα» κοινωνία που ζούμε― καθορίζονται από το μέσο που την
προβάλλει και τα οικονομικά-πολιτικά συμφέροντα που αυτό υπηρετεί. Ας
έχουμε
καθαρό (όταν ακούμε, συζητάμε ή κρίνουμε τις ειδήσεις) ότι οι ιδιοκτήτες
των
ιδιωτικών ΜΜΕ είναι βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλοεργολάβοι
κλπ.
Αντίστοιχα, τα κρατικά ΜΜΕ ελέγχονται από κυβερνήσεις που, αν και
εναλλάσσονται,
υπηρετούν σταθερά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης που αποτελείται από
τους
ίδιους βιομήχανους, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλοεργολάβους κλπ. που
κατέχουν και
τα ιδιωτικά μέσα. Έτσι, δημιουργείται ένας κλοιός ο οποίος
σφίγγει μέχρι πνιγμού την διαφορετική ―από την κυρίαρχη― άποψη για το τι
σημαίνει ενημέρωση και πώς πρέπει να γίνεται.
Στις
μέρες μας, είναι θαυμαστός ο τρόπος που παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ η
πραγματικότητα. Η αστική προπαγάνδα κατέχει την τέχνη να παρουσιάζει
το μαύρο ως άσπρο και αυτό να γίνεται με τρόπο τόσο «φυσιολογικό», που να μην
αφήνει περιθώρια στους δέκτες της ούτε να αναρωτηθούν αν τελικά η ζωή τους είναι
αυτή που ζουν, ή εκείνη που τους πείθουν τα ΜΜΕ ότι ζουν, και να αποδέχονται σαφώς
το δεύτερο με την ίδια σχεδόν αμεσότητα που «αποδέχονται» και το οξυγόνο που τους
κρατάει στην ―πραγματική― ζωή.
