Αφγανιστάν

Ένα εξαιρετικό άρθρο του Μάκη Μαΐλη, στον Ριζοσπάστη, από το 2001.

Η λαϊκή επανάσταση στο Αφγανιστάν πραγματοποιήθηκε στις 27 Απρίλη 1978. Λαός και στρατός αναγνώρισαν ως πολιτικό εκφραστή τους το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα του Αφγανιστάν (ΛΔΚΑ), που ανέλαβε την εξουσία.

 

Από τα πρώτα μέτρα, που πήρε η λαϊκή κυβέρνηση ήταν να μοιράσει τη γη στους ακτήμονες, στους μικροκαλλιεργητές, στους εργάτες γης και στους νομάδες. Πρωτάκουστο γεγονός για ένα λαό, που επί 10 αιώνες βρισκόταν κάτω από το φεουδαρχικό ζυγό. Από αυτή τη στιγμή άρχιζε και ένοπλη αναμέτρηση ανάμεσα σ' εκείνους που αποκτούσαν γη και σ' εκείνους που την έχασαν... 6.795.670 στρέμματα γης μοιράστηκαν σε 2.000.000 άτομα. 4.000.000 στρέμματα αφαιρέθηκαν από τους 39.000 γαιοκτήμονες χωρίς αποζημίωση.

“Οι κομμουνιστές ατίμωσαν τα κορίτσια μας! Τους έμαθαν γραφή και ανάγνωση!”

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Διεθνη Κοινωνια Πολιτικη 17 Αυγούστου 2021

 

 

Πηγη: Κωνσταντίνος Μπούρχας 

 

«Ημουν δεκατριών χρονών όταν οι μπολσεβίκοι πέρασαν από το χωριό μου … Ρώτησαν: “Ποιος θέλει να μάθει να διαβάζει ;”. Σήκωσα το χέρι μου. “Εγώ”! Ήμουν το μοναδικό κορίτσι.

Η μητέρα μου έβαλε τα κλάματα λέγοντας ότι θα έπαιρνα τον κακό το δρόμο.

Κι αυτό ήταν η αρχή της περιπέτειας: Ο,τι μάθαινα στην οργάνωση των γυναικών το μετέδιδα στις άλλες, ήμουν συγχρόνως δασκάλα και μαθήτρια.

Δεν επρόκειτο μόνο για ανάγνωση, αλλά και για προετοιμασία για τη βιομηχανική παραγωγή.

Μόλις άφηνα την οργάνωση ξανάβαζα το πέπλο στο κεφάλι μου. Μια μέρα αποφασίστηκε να στείλουν μια αντιπροσωπεία στη Μόσχα κι εγώ συμμετείχα.

Οταν η μητέρα μου έμαθε ότι θα έφευγα κι ότι το κεφάλι μου θα ήταν ακάλυπτο, γι’ αυτήν εγώ ήμουν νεκρή και θ’ έπρεπε να μην επιστρέψω ποτέ.

Αεί... διδασκόμενοι

Το αμίμητο «επιχείρημα» ότι «από τις κρίσεις μαθαίνουμε» επιστρατεύουν, ανάμεσα σε άλλα, τα κυβερνητικά επιτελεία πάνω από τα καμένα, επικαλούμενα μάλιστα την εμπειρία όλων των τελευταίων χρόνων. Λένε, για παράδειγμα, ότι από την πανδημία «μάθαμε» για τη σημασία του δημόσιου συστήματος Υγείας, το οποίο τώρα εμπορευματοποιούν ακόμα περισσότερο, επεκτείνοντας τις ΣΔΙΤ και προχωρώντας σε νέες συγχωνεύσεις νοσοκομείων και κλινικών. Αντίστοιχα, από τη «μεταναστευτική κρίση» «μάθαμε» να θωρακίζουμε καλύτερα τα σύνορά μας και να συνεργαζόμαστε με τους «Ευρωπαίους εταίρους», σπέρνοντας φυλακές προσφύγων σε όλη τη χώρα και μετατρέποντας τα νησιά σε ...τοπόσημο της βάρβαρης πολιτικής της ΕΕ σε βάρος προσφύγων και μεταναστών. Αλλά κι από την κρίση στα Ελληνοτουρκικά, το «μάθημα» ήταν ότι πρέπει να τρέξουν πιο γρήγορα τα σχέδια συνεκμετάλλευσης και οι «διευθετήσεις» που φορτώνουν ακόμη περισσότερη «καύσιμη ύλη» στους ανταγωνισμούς και πάει λέγοντας. «Κάθε κρίση για καλό», είναι επομένως το συμπέρασμά τους, επιβεβαιώνοντας ότι το κεφάλαιο και τα κόμματά του δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να επιταχύνουν αντιλαϊκούς σχεδιασμούς που έχουν στην ατζέντα τους.

Με βάση τα παραπάνω, δεν θέλει και πολλή φαντασία για να καταλάβει κανείς ότι το «μάθημα» από τις πρόσφατες πυρκαγιές λέει ότι η επιτάχυνση της εμπορευματοποίησης της γης, των «πράσινων» και λοιπών επενδύσεων στα αποκαΐδια θα προστατέψει δήθεν τα δάση από μελλοντικές καταστροφές. Ετσι κι αλλιώς, το «μάθημα» που πρέπει κατ' αυτούς να παίρνει ο λαός - με όποιον «δάσκαλο» - μετά από κάθε «κρίση» που επιβεβαιώνει τα αδιέξοδά τους, είναι ότι το σύστημα της εκμετάλλευσης είναι μονόδρομος και η στρατηγική προς όφελος του κεφαλαίου θα δώσει δήθεν διέξοδο στις λαϊκές ανάγκες, που θυσιάζονται στον βωμό της κερδοφορίας. Τα πικρά όμως μαθήματα του λαού άλλο λένε: Οτι κερδοφορία και λαϊκές ανάγκες δεν συμβιβάζονται. Το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, όπου οι κρίσεις και οι «έκτακτες» καταστάσεις για τον ίδιο γίνονται όλο και περισσότερο «κανονικότητα», είναι που πρέπει να μπει στο στόχαστρο της οργανωμένης πάλης του.

«Οικονομική αποδοτικότητα»

 

 

Στα αποκαΐδια των πυρκαγιών, κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, άλλα αστικά κόμματα και επιτελεία εξωραΐζουν την ΕΕ και «ξεπλένουν» την καταστροφική πολιτική της για το περιβάλλον. Με αφορμή την ενεργοποίηση του συστήματος «rescEU», διαφημίζουν την «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» μέσα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας και, ταυτόχρονα, παρουσιάζουν το Ταμείο Ανάκαμψης ως «σωτηρία» για την ανασυγκρότηση των καμένων περιοχών και την «πράσινη» πολιτική της ΕΕ ως «ασπίδα» τάχα από μελλοντικές τραγωδίες.

Κάθε νέα καταστροφή υπενθυμίζει τις εγκληματικές κατευθύνσεις του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας, που είχε αποκαλύψει ο «Ριζοσπάστης» τον Αύγουστο του 2018, εφτά μήνες μετά την πολύνεκρη τραγωδία στη Μάνδρα και λίγες μόνο μέρες μετά τη φονική πυρκαγιά στην Ανατ. Αττική.