Νερό κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα

Οι ευθύνες των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ και η διέξοδος από τον εφιάλτη της λειψυδρίας

 

Ο εφιάλτης της λειψυδρίας που τις τελευταίες μέρες αγγίζει όλο και περισσότερες περιοχές της χώρας, ακόμα και μεγάλα αστικά κέντρα, όπως η Αττική, φέρνει ξανά στην επιφάνεια την ανάγκη της μάχης του εργατικού - λαϊκού κινήματος για να κατοχυρωθεί το νερό ως κοινωνικό αγαθό, κόντρα στη στρατηγική της εμπορευματοποίησης.

Γιατί όσα ζει σήμερα ξανά ο λαός, με τις περικοπές στην ύδρευση, με τις απειλές να στεγνώσουν πόλεις και χωριά, με τους φουσκωμένους λογαριασμούς, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της ΕΕ, των κυβερνήσεων και των κομμάτων της για νερό - εμπόρευμα, που η διαχείρισή του θα γίνεται με κριτήριο το μέγιστο κέρδος.

Ο λαός έχει πείρα από την προώθηση της εμπορευματοποίησης τα προηγούμενα χρόνια, όπως με τις αναδιαρθρώσεις της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, την εισαγωγή τους στο Χρηματιστήριο ως Ανώνυμων Εταιρειών.

Πείρα έχουν και οι εργαζόμενοι στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις, με το προσωπικό να απομένει μισό παρά την αύξηση εργασιών τα προηγούμενα χρόνια, με τους μόνιμους εργαζόμενους να λιγοστεύουν και να επεκτείνονται η ελαστική εργασία και η εργολαβοποίηση, με τους μισθούς πείνας και τις περικοπές σε Δώρα και άλλες παροχές.

Την ίδια στιγμή οι λαϊκές οικογένειες επιβαρύνθηκαν πάνω από 150%, με την αύξηση στις τιμές, με τα υψηλά τέλη σύνδεσης, με τις διακοπές λόγω χρεών.

Και ενώ αυτός ο δρόμος παρουσιάζεται ως «λύση» στα προβλήματα, οι απώλειες των δικτύων σήμερα στην Ελλάδα ξεπερνούν το 35% και σημαντικά έργα για την αναβάθμιση των υποδομών καθυστερούν, γιγαντώνοντας το πρόβλημα.

Αβυσσος... και γέφυρες

 

Copyright 2023, The Associated

Καθημερινός βομβαρδισμών αμάχων, διαρκής η εξόντωση του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος - τρομοκράτη Ισραήλ

Μιλάμε για νούμερα κερδοφορίας ασύλληπτα, τα οποία χτίζονται από τη δυστυχία των λαών. Σύμφωνα με νέα μελέτη της Oxfam, το πλουσιότερο 1% του κόσμου αύξησε την περιουσία του κατά 42 τρισεκατομμύρια δολάρια την τελευταία δεκαετία. Δηλαδή, εν μέσω κρίσης και διεθνούς ιμπεριαλιστικής πολεμικής κλιμάκωσης, τα κέρδη των εκμεταλλευτών εκτοξεύονται, οξύνοντας διαρκώς κάθε φαινόμενο σαπίλας του καπιταλισμού. Σύμφωνα με την ίδια μελέτη, μάλιστα, αυτά τα 42 τρισ. είναι σχεδόν 36 φορές περισσότερα από τον «πλούτο» που συγκεντρώνεται από το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο παρασιτισμός του κεφαλαίου έχει σπάσει τόσα κοντέρ, που κάθε συζήτηση για ...διόρθωση τάχα των τεράστιων αυτών ανισοτήτων χρεοκοπεί εκ προοιμίου.

Γι' αυτό και περισσεύουν και φέτος οι κλάψες ενόψει της Συνόδου του G20 στη Βραζιλία, όπου τάχα κυριαρχεί η συζήτηση για «επιβολή φόρων στους υπερβολικά πλούσιους», μπας και ξεγελαστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια. Μια συζήτηση που διεξάγεται άλλωστε εδώ και δεκαετίες, αποτελώντας ταυτόχρονα πεδίο έκφρασης ανταγωνισμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι όσο περισσότερο οξύνεται αυτή η συζήτηση τόσο πιο χαοτικό γίνεται και το χάσμα που καταγράφουν μελέτες όπως η παραπάνω, αποδεικνύοντας την υποκρισία όσων ψάχνουν για «γέφυρες» στην άβυσσο. Οι ίδιοι άλλωστε ομολογούν ότι εστιάζουν στον «ακραίο πλούτο» και στα «υπερβολικά κέρδη», λες και τα τρισεκατομμύρια του πλούτου προέρχονται από κάποια «μη κανονική λειτουργία» και όχι από την ίδια τη φύση του καπιταλισμού, την εκμετάλλευση των πολλών από μια χούφτα παράσιτα σε κάθε χώρα. Επειδή λοιπόν τέτοιες «γέφυρες» δεν υπάρχουν, και επειδή από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο ...σεντ αυτού του πλούτου είναι κλεμμένο από την εργατική - λαϊκή πλειοψηφία, ο δρόμος είναι ένας: Ο αγώνας που θα οδηγεί στο ξήλωμα των παρασίτων, στη διεκδίκηση και την κατάκτηση του πλούτου από αυτούς που τον παράγουν. Μόνο έτσι παύουν όχι απλά οι ανισότητες αλλά και η ίδια η πηγή τους, η σύγχρονη εκμετάλλευση.