Τετάρτη 5 Μαΐου 2021

Παράμετροι, προβληματισμοί και σκέψεις για τη νοσηλεία των ασθενών με νόσο Covid-19

 

Με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό στον «Ερυθρό Σταυρό», που αναπνευστήρας φαίνεται να τέθηκε εκτός λειτουργίας από ανθρώπινο χέρι, προκαλώντας μια ανθρώπινη απώλεια

 

Η νόσος Covid-19 είναι ευρέως γνωστό πως απαιτεί απομόνωση. Οι νοσηλευόμενοι ασθενείς στα τμήματα Covid απομονώνονται στους θαλάμους νοσηλείας, όπου μεταφέρονται εφόσον αποφασιστεί ότι χρήζουν εισαγωγής στο νοσοκομείο. Ακόμα και οι περιπατητικοί ασθενείς απαγορεύεται να εξέλθουν του θαλάμου, ούτε καν να κυκλοφορήσουν στο διάδρομο της κλινικής, για να περιορίζεται η αύξηση και διάχυση του ιικού φορτίου και η ενδονοσοκομειακή διασπορά. Οι ασθενείς εξέρχονται του θαλάμου μόνο όταν χρειάζεται να μετακινηθούν, π.χ. στο ακτινολογικό, συνοδεία πάντοτε τραυματιοφορέων, και άμεσα επιστρέφουν στην κλίνη τους. Οποτε μεταφέρονται ασθενείς εκτός των τμημάτων, για λόγους διαγνωστικούς ή άλλους, ακολουθεί άμεσα διαδικασία απολύμανσης των χώρων από το συνεργείο καθαριότητας.

Οι ασθενείς από τη στιγμή που εισάγονται στο νοσοκομείο δεν έχουν δικαίωμα επισκεπτηρίου, δηλαδή δεν βλέπουν κανέναν συγγενή ή οικείο για όλο το διάστημα της νοσηλείας. Η απαγόρευση είναι ρητή και ισχύει για όλους για προφανέστατους λόγους. Επίσης η εμπειρία και οι στατιστικές δείχνουν ότι οι ασθενείς που πληρούν κριτήρια νοσηλείας παραμένουν στο νοσοκομείο κατά μέσο όρο τουλάχιστον 10-15 ημέρες. Πολλοί νοσηλεύονται βδομάδες ολόκληρες. Η μοναδική επαφή που μπορούν να έχουν οι ασθενείς με τους οικείους τους είναι μέσω τηλεφώνου, ή φορητού υπολογιστή στην καλύτερη περίπτωση, εάν διαθέτουν και ξέρουν να τον χειρίζονται. Πολλοί ασθενείς, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, δεν διαθέτουν καν κινητό τηλέφωνο ή δεν μπορούν να το χειριστούν. Επίσης, σε πολλά νοσοκομεία το σταθερό τηλέφωνο είναι ένα εντός του κάθε θαλάμου και σε σταθερό σημείο, οπότε οι κατακεκλιμένοι ή οι ασθενείς που λαμβάνουν οξυγόνο δεν δύνανται να το χρησιμοποιήσουν. Κατά συνέπεια, πληθώρα ασθενών δεν μπορούν καν να συνομιλήσουν με τους οικείους τους για βδομάδες ολόκληρες, με αποτέλεσμα επιβάρυνση της ψυχικής τους κατάστασης και αύξηση της ανησυχίας των συγγενών τους.

Εργαζόμενος συνένοχος;

 


«Αυτοί» που με πονάνε, νιώθω κάποιες στιγμές σαν να με ξεκοιλιάζουν, είναι οι …εργαζόμενοι. Αυτούς δεν καταλαβαίνω. ‘Η καλύτερα αρνούμαι να τους καταλάβω.

Κρατάει η λιακάδα λίγο αυτές τις μέρες. Οι ειδικοί μας τάζουν Ανάσταση και Πάσχα με καλοκαιρία. Στην Κρήτη λένε πως θα ‘χει ως και 35 βαθμούς, ευλογία για εμβολιασμένους τουρίστες. Σιγά σιγά, σαν τα σαλιγκάρια ξεμυτίζουμε στις πρώτες πρασινάδες που φουντώνουν αυτή τη δύσκολη άνοιξη, απτόητες ευτυχώς, σαν τα λουλούδια της εποχής που λες κι έχουν πιο έντονο χρώμα φέτος από άλλοτε. Πεισμωμένο απέναντι στη σκουράδα του θανατικού που μας περικύκλωσε. Ως και την πρωινή δροσιά διακρίνεις σ’ ένα φύλλο που χρόνια πέταγε απαρατήρητο, αλλά τώρα μετράει, καθώς σπρώχνει από το μέσα μας η ανάγκη για ομορφιά, για αγαθότητα, για μια επαφή και με τον άλλον και με το περιβάλλον. Είναι σε κάτι τέτοιες λεπτομέρειες και στιγμιαίες θαλπωρές, κάτι μικρούτσικες ηδονές που και μοιάζουν και είναι η ουσία του θριάμβου της ζωής. Σ’ αυτές πατάει βιωματικά η Ανάσταση, εντός – εκτός θρησκευτικότητας.

Κι εκεί που πάω να χαρώ, έρχεται μια βαθιά οργή, συνάμα κι αναπάντεχη, κολλημένη σαν βδέλλα κυριολεκτικά σ’ ένα πελώριο «γιατί αυτοί», μόλις μέσα σ’ όλη την άθλια ειδησεογραφία των ημερών σκάσει σαν βόμβα υπόθεση σαν το γηροκομείο στα Χανιά. Μου φαίνεται πως καγχάζει στα μούτρα μου ακόμα και το όνομα του πάρκινγκ γερόντων «Αγία Σκέπη». Δε με νοιάζει η σοβαρή απάντηση, για το αν και κατά πόσο ίσχυσαν και ισχύουν οι φρικώδεις περιγραφές, που υποθέτω στοίχειωσαν τους περισσότερους από μας, για βασανισμούς, θανατηφόρες συμπεριφορές και υφαρπαγή περιουσιών των γέρων και των γριών που έβαλαν το κεφάλι τους κάτω απ’ αυτή τη σκέπη. Αυτή θα τη δώσουν συγγενείς, δικηγόροι, ανακριτές, μάρτυρες και δικαστές, αναίσθητοι – ευαίσθητοι επίσης δε μ’ ενδιαφέρει.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ Σε νέες θυσίες των κοινωνικών αναγκών και σε υποβάθμιση του περιβάλλοντος οδηγεί το «Πράσινο New Deal»

 

Απαντητική επιστολή στην πρόταση της Φ. Γεννηματά για τη διαμόρφωση Ελληνικού Κλιματικού Νόμου

 

 

Η διαμόρφωση όρων ικανοποιητικής κερδοφορίας για νέες επενδύσεις στον τομέα της «πράσινης Ενέργειας» και άλλους κλάδους της οικονομίας είναι ο πραγματικός στόχος του ευρωπαϊκού «Πράσινου New Deal», επισημαίνει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, σε απαντητική επιστολή στην πρόταση της Φώφης Γεννηματά, προέδρου του ΚΙΝΑΛ, σχετικά με τη διαμόρφωση Ελληνικού Κλιματικού Νόμου.

Ο Δ. Κουτσούμπας σημειώνει ότι «η πρόταση του ΚΙΝΑΛ για τη διαμόρφωση Ελληνικού Κλιματικού Νόμου αποτελεί στην πραγματικότητα πρόταση ενσωμάτωσης στην ελληνική νομοθεσία του Ευρωπαϊκού Κλιματικού Νόμου, που συνιστά το νομικό πλαίσιο για την εφαρμογή των στόχων της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας». Προσθέτει πως «η υλοποίηση της συγκεκριμένης συμφωνίας θα οδηγήσει σε νέες θυσίες των κοινωνικών αναγκών στο βωμό του κέρδους και σε περαιτέρω υποβάθμιση του περιβάλλοντος».

Υπογραμμίζει το «αρνητικό αποτύπωμα της υλοποίησης της “πράσινης μετάβασης” στο περιβάλλον», αναφέροντας ενδεικτικά: Την καταστροφή δασικών εκτάσεων και περιοχών Natura. Την ανάδειξη του εισαγομένου φυσικού αερίου σε στρατηγικό καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας που οδηγεί σε σπατάλη και όχι εξοικονόμηση Ενέργειας. Την προώθηση της καύσης απορριμμάτων και RDF και την έλλειψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στο εργασιακό περιβάλλον.

Κακές ιστορίες… με ΣΥΡΙΖΑ

 


 

Κακές ιστορίες…
 
Το1992 είπαμε (οι κομμουνιστές) στους «αριστερούς» ΣΥΝασπισμένους: καταψηφίστε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, είναι ιμπεριαλιστική, φιλομονοπωλιακή, αντιλαϊκή συνθήκη και θα συνθλίψει τα δικαιώματα των λαών. Από τότε είχε θεσπιστεί με το άρθρο 103 η δυνατότητα επιβολής ασφυκτικού ελέγχου των χωρών - μελών με εποπτεία και κυρώσεις (μνημόνια, capital control κ.ά.). Αυτοί δήθεν δεν το πρόσεξαν!
 
Μας χλεύασαν γιατί το ΚΚΕ είχε μόνο… 4,54%! Αυτοί μετρούσαν τον εαυτό τους (2,94%) στη «μεγάλη πλειοψηφία του λαού» αφού συντάχθηκαν με τους άλλους (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) στο πανίσχυρο 95,46%!
 
Όταν ψηφίζονταν η ΟΝΕ και το ευρώ, τους είπαμε να αντιταχθούν αλλά αυτοί χλεύασαν το 5,52% του ΚΚΕ και προτίμησαν να πάνε το 3,20% τους με τους άλλους στο 94,48%!!! Και αισθάνθηκαν ισχυροί και νικητές!

Μωραίνει κύριος


Στην «τρέλα» το 'ριξε ο πρωθυπουργός απαντώντας με το πασχαλινό του μήνυμα στους υγειονομικούς, που διεκδικούν ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, στους εργαζόμενους, που ετοιμάζουν την απεργία στις 6 του μήνα ως μια πρώτη απάντηση στο αντεργατικό νομοσχέδιο - έκτρωμα, αλλά και στους επαγγελματίες, που η θηλιά των χρεών σφίγγει στον λαιμό τους. Αφού πρώτα με ύφος πολλών καρδιναλίων ενημέρωσε ότι «το τείχος της ανοσίας είναι κοντά», ότι εξαρτάται από την «ώριμη συμπεριφορά μας» να γίνουν τα βήματα σίγουρα, ότι «η οικονομία στηρίχθηκε και άντεξε» και ότι «οι μεταρρυθμίσεις προχωρούν γρήγορα», έπειτα, με ...ανωτερότητα δήλωσε πως «σε αυτές τις άγιες ημέρες δεν χωρούν ούτε μικρόψυχες αντιπαραθέσεις, ούτε μίζερες προσεγγίσεις, που μηδενίζουν τον πόνο αλλά και τον αγώνα μιας ολόκληρης χώρας επί 15 μήνες. Σε όσους επιμένουν σ' αυτές ταιριάζει το "άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι"». Οι βιβλικές αυτές ρήσεις του πρωθυπουργού απευθύνονται πρώτα απ' όλα στους εργαζόμενους και το λαό, στα εκατοντάδες σωματεία και στους άλλους φορείς που δίνουν μάχες επί έναν χρόνο για την προστασία της υγείας και της ζωής. Θα ήθελαν πολύ εκεί στην κυβέρνηση να σημάνει σιγή νεκροταφείου και ο λαός να κουβαλάει αδιαμαρτύρητα τον σταυρό του μαρτυρίου που του έχει φορτώσει η πολιτική τους, να βολευτεί με τη μιζέρια του διαλυμένου συστήματος Υγείας, της δουλειάς ήλιο με ήλιο χωρίς δικαιώματα, για τα κέρδη του κεφαλαίου. Τι άλλο να πει κανείς; Μωραίνει κύριος...

Κώστας Πελετίδης: “Αριστερός είναι αυτός που αγωνίζεται για να μην υπάρχει εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο”

 


“Εμάς δεν μας ενδιαφέρουν οι ατομικές φιλοδοξίες, δεν καβαλήσαμε το καλάμι και δεν θέλουμε να γίνουμε σπουδαίοι. Δεν γίνεσαι σημαντικός επειδή είσαι δήμαρχος. Είμαστε με αυτούς που αγωνίζονται.”

Δυο χρόνια μετά τις τοπικές εκλογές του 2019, θα περίμενε κανείς ένας από τους κατά τεκμήριο πιο δημοφιλείς και επιτυχημένους δημάρχους της Ελλάδας, όπως ο Κώστας Πελετίδης στην Πάτρα, να συγκεντρώνει συχνότερα το ενδιαφέρον μέσων πανελλαδικής εμβέλειας, έντυπων και ηλεκτρονικών. Ο λόγος για τον οποίο γίνεται αυτό είναι προφανής και δε χρειάζεται να σταθούμε περαιτέρω. Το πόσο διαφορετικοί είναι ο κόσμος των αστικών ΜΜΕ κι εκείνος μιας δημοτικής αρχής που στόχο δεν έχει την προβολή, αλλά μόνο την προσφορά στο λαό της πόλης, διακρίνεται ανάγλυφα στο παρακάτω απόσπασμα από την εισαγωγή της συνέντευξης του Γιάννη Πανταζόπουλο στον Κώστα Πελετίδη, που δημοσιεύτηκε χθες στη Lifo:

Λίγο πριν ξεκινήσουμε τη συνέντευξη, σχολιάζω την απουσία αντικειμένων που θα θύμιζαν ότι βρίσκομαι στο γραφείο ενός κομμουνιστή δημάρχου. Μοναδική εξαίρεση, εκτός από τις μεγάλες κόκκινες κουρτίνες, είναι ένα μικρό κουτί που του έχουν κάνει δώρο, το οποίο περιέχει λευκές σελίδες και έχει την επιγραφή του «Ριζοσπάστη». Επίσης, διακρίνω ότι είναι ελάχιστα τα προσωπικά αντικείμενα ή οι οικογενειακές φωτογραφίες.