Με αφορμή τον τραμπουκισμό σε βάρος του «πρακτικάριου» στην Κέρκυρα

Το πρόσφατο περιστατικό στην Κέρκυρα, όπου ο 19χρονος μαθητής κατήγγειλε την εργοδοτική βία που αντιμετώπισε κατά την πρακτική του άσκηση σε γνωστό εστιατόριο, πυροδότησε πολλές αντιδράσεις, τόσο από την πλευρά των εργαζομένων όσο και από την πλευρά των εργοδοτών.

Δεν είναι λίγοι οι «διάσημοι» σεφ, πολλοί από τους οποίους είναι και εργοδότες, που σπεύδουν να υπερασπίσουν τον «συνάδελφό» τους, λέγοντας ότι «έτσι είναι οι κουζίνες», «η κουζίνα δεν έχει ωράριο», «τα λάθη δεν συγχωρούνται», «τα σωματεία είναι για να τραμπουκίζουν και να εκφοβίζουν εργοδότες».

Στην ίδια γραμμή κινούνται και άλλοι εκπρόσωποι επιχειρηματικών ομίλων και ΜΜΕ. Από την άλλη μεριά, το περιστατικό έχει ξεσηκώσει τη μαζική καταδίκη στους εργαζόμενους του κλάδου και στην πλειοψηφία του λαού. Με αφορμή, λοιπόν, τη συζήτηση που έχει ανοίξει γύρω από αυτό το περιστατικό, θα σταθούμε σε ορισμένες πλευρές.

Η λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων

Η λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων

Άρθρο από τον “Πανσυνταξιουχικό Αγώνα” Απρίλης 2018

            Όλοι οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί των καπιταλιστών και του κράτους τους (συμπεριλαμβανομένων των αστικών κυβερνήσεων από την δημιουργία του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού συστήματος μέχρι σήμερα, αλλά και της ΕΕ) μας βομβαρδίζουν στην κυριολεξία με τα επιχειρήματα, στα οποία βασίζουν την αιτιολόγηση των αντισυνταξιουχικών μέτρων που παίρνουν. Εκτός από τα βασικά, που δείχνουν και πιο ξεκάθαρα την ταξική διάσταση της πολιτικής τους, δηλαδή η διευκόλυνση της επενδυτικής δραστηριότητας, η αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους, προβάλουν και ορισμένα όπως η εξάντληση των αποθεματικών των ταμείων, ή η σταδιακή γήρανση του πληθυσμού, τα προνόμια των συνταξιούχων έναντι των εργαζόμενων.

            Βέβαια ξεπερνούν πολύ εύκολα τα ίδια τα επιχειρήματά τους εξαφανίζοντας την απαιτούμενη απάντηση στο πολύ απλό ερώτημα που προκύπτει: τι και ποιοι φταίνε για την ύπαρξη των προβλημάτων που επικαλούνται;

ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΕΞΩΛΟΓΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ

Μέρα δεκαπενταύγουστου, μεγάλη γιορτή για την χριστιανική ορθοδοξία και η κυβερνητική ηγεσία έσπευσε με δηλώσεις της να την εντάξει στον πολιτικό της σχεδιασμό για να δικαιωθούν οι πολιτικές της αποφάσεις.

 

                Οι ευχές λοιπόν περίσσεψαν, από τον κυβερνητικό  εκπρόσωπο Σ. Πέτσα που εύχεται το «παράδειγμα της Παναγίας Θεοτόκου να γεμίζει πίστη και ελπίδα τις καρδιές όλων των Ελληνίδων και όλων των Ελλήνων», τον υπουργό Εργασίας Γ. Βρούτση που δεσμεύεται να «πορευθούμε πάντα με την δύναμη και την πίστη μας προς την Παναγία, για το καλό του Ελληνισμού»,  μέχρι τον πρωθυπουργό. Ο Κ. Μητσοτάκης από την Τήνο εύχεται η Μεγαλόχαρη να δίνει δύναμη στους πυροσβέστες που δίνουν μάχες με τις φλόγες χωρίς να παραλείψει να συνδέσει τον εορτασμό με την διακυβέρνησή του, τονίζοντας πως παίρνουμε δύναμη αυτές τις μέρες και βρίσκουμε καταφύγιο στην πίστη μας για να ατενίσουμε το μέλλον με σιγουριά και αισιοδοξία για μια Ελλάδα που επιτέλους γυρίζει σελίδα.

75 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΚΟ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ

«Τιμή στο κόμμα που ανάθρεψε τέτοια παλληκάρια... »

 

 

Το σπουδαίο χαρακτικό του Τάσσου για το Μπλόκο

17 Αυγούστου 1944, χαράματα στην Κοκκινιά. Κι όλα τα περάσματα προς Πειραιά, Κερατσίνι, Αιγάλεω κλειστά. Κοντά 4.000 Γερμανοί στρατιώτες και Ελληνες ταγματασφαλίτες έχουν πάρει θέση.

 Λίγο αργότερα ένα «χωνί» που δεν είναι του ΕΛΑΣ ή της ΕΠΟΝ προαναγγέλλει το χαμό:

«Προσοχή - προσοχή! Σας μιλάνε τα Τάγματα Ασφαλείας. Ολοι οι άνδρες από 14 χρόνων και πάνω να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Οσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επιτόπου».

Η Επιτροπή Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά του ΚΚΕ από πληροφοριοδότη που είχε μέσα στις γερμανικές υπηρεσίες ήξερε από τα τέλη Ιούνη ότι ετοιμάζεται ένα τρομερό μπλόκο για την εξόντωση των στελεχών του ΕΑΜ. Ανάλογες πληροφορίες είχε δώσει και ο «πληροφοριοδότης Νο 28» που δούλευε στα Ες Ες. Στα στελέχη της Κοκκινιάς είχε δοθεί εντολή να μην κοιμούνται τα βράδια εκεί. Ομως, οι μέρες περνούσαν και τίποτα δε γινόταν. Ωσπου στις 2.30 τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 17 Αυγούστου ο εχθρός μπήκε στην πόλη. Ο ταγματασφαλίτης Πλυντζανόπουλος πιάνει «δουλειά».

Υπάρχει άλλος δρόμος για το λαό!

Τελικά, είναι «μοιραίο» να καιγόμαστε το καλοκαίρι και να πνιγόμαστε το χειμώνα; Είναι «μονόδρομος» να κολυμπάει ο λαός στα χρέη κι από πάνω να του φορτώνουν νέους φόρους και χαράτσια;

 Είναι «κανονικότητα» οι αντεργατικές ανατροπές, η περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων, των συνδικαλιστικών και λαϊκών ελευθεριών; Είναι «αναπόφευκτη» η εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικά σχέδια και ανταγωνισμούς, που την κάνουν μαγνήτη κινδύνων για το λαό;

Τα ερωτήματα αυτά προκύπτουν από τη θεματολογία του «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου». Και η απάντηση είναι σε όλα «όχι». Δεν είναι «μονόδρομος» να συνθλίβονται τα δικαιώματα και οι ανάγκες του λαού στην πρέσα της πολιτικής που υπηρετεί την ανάπτυξη για το κεφάλαιο.

Γιατί εκεί βρίσκεται η «πηγή του κακού»: Σ' αυτό το σύστημα, σ' αυτόν τον δρόμο ανάπτυξης, που υπηρετεί τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων, σε βάρος των πραγματικών κοινωνικών αναγκών.