4η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Το διεκδικητικό πλαίσιο

Από την ψηφοφορία

Το διεκδικητικό πλαίσιο, υπερψηφίστηκε στο κλείσιμο της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΠΑΜΕ. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, έγιναν παρατηρήσεις εμπλουτισμού του.

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, εξουσιοδοτήθηκε να εμπλουτίσει το πλαίσιο βάσει των παρατηρήσεων. 

Το διεκδικητικό πλαίσιο είναι το εξής:

«Χτίζουμε μαχητικό, ταξικό, εργατικό - λαϊκό τείχος αντίστασης, για να μην περάσουν οι νέες απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων που προστίθενται στα προηγούμενα βάρβαρα μέτρα, για την κάλυψη των απωλειών που είχαμε σε εισόδημα και δικαιώματα.

Αγωνιζόμαστε για τη μονομερή ολοσχερή διαγραφή του χρέους, για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, για ρήξη με ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Δεν θα ζήσουμε σαν σκλάβοι! Η μόνη ελπιδοφόρα επιλογή βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, για την ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και όχι των κερδών των μονοπωλίων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αγωνιζόμαστε για:

Αν ήμουν ο σκύλος σας!

Κάθομαι εδώ και περιμένω τη σειρά μου! Εδώ που βρίσκομαι δεν έχει κρύο! Η πείνα και η δίψα μας θερίζει. Λένε ότι βρισκόμαστε στο έτος 2016 και ότι ο άνθρωπος έχει φτάσει στο φεγγάρι, το οποίο καθόμαστε και το κοιτάμε τα βραδιά ενώ φανταζόμαστε πως είναι ένα μεγάλο κομμάτι κίτρινο τυρί και ότι μπορεί μια βραδιά να μας κάνει το χατίρι να πλησιάσει τόσο που να τ’ αρπάξουμε, να το μοιραστούμε για να χορτάσουμε την πείνα μας! Λένε ακόμα πως ο άνθρωπος έφτασε σε έναν πλανήτη πιο μακρινό που λέγεται Άρης και που χρειάζονται πολλά χρόνια να ταξιδεύεις για να φτάσεις σ’ αυτόν! Λένε επίσης πως ο άνθρωπος έχει φτιάξει τέτοια φάρμακα που δεν αφήνουν τον κόσμο να πεθάνει ακόμα κι αν είναι βαριά άρρωστος και που τον κάνουν σχεδόν καλά!

Εμείς όμως εδώ δεν μπορούμε να πάμε εύκολα ούτε σε μια απόσταση λίγων χιλιομέτρων, ακόμα κι αν πεθαίνουμε! Άλλωστε γιατί να πρέπει να μας κουβαλήσει κάποιος σε νοσοκομείο και να γίνει τόση ανακατωσούρα, αφού εμείς εδώ δεν πεθαίνουμε κυρίως από τις αρρώστιες, αλλά από την πείνα κι από τη δίψα! Εμείς εδώ δεν χρειαζόμαστε διαστημόπλοια, ασθενοφόρα και γιατρούς! Κυρίως χρειαζόμαστε φαί και νερό! Δεν τα έχουμε όμως!

Πιο ενδιαφέρον από τη σπανακόπιτα

Μέσα στο γενικό παροξυσμό της κυβέρνησης για τον Ομπάμα, από τα επιτελεία της διαδόθηκαν και ορισμένες πιο προσωπικές στιγμές των διήμερων επαφών του Προέδρου των ΗΠΑ με τον Αλ. Τσίπρα. Ετσι, μάθαμε ότι ο Ομπάμα απευθύνθηκε κάμποσες φορές στον ενικό στον Ελληνα πρωθυπουργό, ότι συζήτησαν τα οικογενειακά τους, ότι ενδιαφέρθηκε για την πορεία του στην πολιτική και άλλα παρόμοια. 

Καλά και ωραία όλα αυτά. Αλλά μιας και αποφάσισε η κυβέρνηση να μας ενημερώσει για τα απόκρυφα των συναντήσεων Τσίπρα - Ομπάμα, γιατί δεν μας λέει και τι συζήτησαν για το Κυπριακό, τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή μας, τη βάση στη Σούδα, την «κινητικότητα» στο Αιγαίο; 

Γιατί δεν μας λένε σε ποιους τομείς της οικονομίας εξέφρασαν ενδιαφέρον τα αμερικανικά μονοπώλια και με ποιους επιχειρηματίες συναντήθηκαν; 

Γιατί δεν μας ενημερώνουν τι ρόλο έπαιξαν στις επαφές η Νούλαντ και ο πρέσβης, γνωστοί και μη εξαιρετέοι για τις «διπλωματικές» επιδόσεις τους στην Ουκρανία, την περίοδο των διαδηλώσεων στην πλατεία του Κιέβου και μετέπειτα;

 Είναι φανερό ότι ζητήματα όπως αυτά είναι σημαντικότερα από το αν ο Ομπάμα έφαγε σπανακόπιτα, ή αν αποκάλεσε τον Τσίπρα «Αλέξη»...

Χορτάσαμε... δημοκρατία

Ο Αμερικανός Πρόεδρος, στην ομιλία του στο ίδρυμα «Στ. Νιάρχος» όντως «μνημείο», αλλά λαθροχειρίας, επιχείρησε να εμφανίσει τους στόχους των τμημάτων του κεφαλαίου που εκφράζει σαν το «απαύγασμα» της δημοκρατίας που στο τέλος θα επικρατήσει της αντίδρασης.

Οντως, πολλά έχει να επιδείξει η σύγχρονη αστική δημοκρατία. Με πρώτο απ' όλα την αγριότητα και το μίσος με το οποίο χτυπάει εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, για να υπερασπιστεί και να θωρακίσει την εξουσία του κεφαλαίου.
Αλήθεια, πόση δημοκρατία υπάρχει σήμερα για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα στους χώρους δουλειάς, στα κάτεργα της εργοδοσίας, στην αντιμετώπισή τους από το αστικό κράτος όταν κινητοποιούνται και διαδηλώνουν, όταν σκοτώνονται ή σακατεύονται πάνω στο μεροκάματα; Και μια τραγική ειρωνεία: Το ακροατήριο του Ομπάμα στο «Στ. Νιάρχος», ήταν στην πλειοψηφία τους επιφανείς εκπρόσωποι της ντόπιας αστικής τάξης, εν ενεργεία και εκκολαπτόμενα στελέχη επιχειρήσεων. Απ' αυτούς δηλαδή που αύριο θα κληθούν να ...εμπεδώσουν τη δημοκρατία στους χώρους δουλειάς και στο αστικό πολιτικό σύστημα.