Ομως, το σύγχρονο ελληνικό λαϊκό τραγούδι έπασχε από μια βασική αδυναμία. Ηταν ετεροβαρές. Δηλαδή όσο βαθύ και ρωμαλέο ήταν στο μουσικό του μέρος τόσο ρηχό ήταν στο στιχουργικό. Η πρώτη μου προσπάθεια έτεινε προς τη λύση αυτής της αντίφασης. Από όλες τις ελληνικές τέχνες η πλέον προωθημένη ήταν, αναμφισβήτητα, η ποίηση. Τι πιο απλό, λοιπόν, να ενωθούν αυτές οι δύο ακραίες κατακτήσεις του σύγχρονου ελληνικού πνεύματος; Ετσι γεννήθηκε ο "Επιτάφιος", που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά αυτό το πάντρεμα ανάμεσα στη σύγχρονη ελληνική λαϊκή μουσική και τη σύγχρονη ελληνική ποίηση (...)
Θέλησα, τόσο με το έργο όσο και με την προσωπική μου στάση, να δώσω μίαν άμεση και ολοκληρωτική αντιστοιχία ανάμεσα στο έργο τέχνης και τη δεδομένη, κάθε φορά, ιστορική στιγμή και πορεία ενός λαού, του λαού μας (...)