Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Ο αντίπαλος δεν είναι Μπαρτσελόνα

Ο αντίπαλος δεν είναι Μπαρτσελόνα Απο Cogito ergo sum  



Δεν ξέρω αν έχω καταλάβει σωστά το κυβερνητικό σχέδιο αλλά θα προσπαθήσω να το αποτυπώσω σχηματικά και διορθώστε με αν κάνω λάθος:
  • Υλοποιούμε με συνέπεια τις υποχρεώσεις που αποδεχτήκαμε υπογράφοντας το τελευταίο μνημόνιο, έστω κι αν το κάναμε δίχως να συμφωνούμε και κατόπιν στυγνού εκβιασμού. Επομένως...
  • ... περνάμε με επιτυχία τον σκόπελο της αξιολόγησης και παίρνουμε ανάσα με την δόση των 5,5 δισ., οπότε...
  • ... ανοίγει ο δρόμος για να κουβεντιάσουμε σημαντικά θέματα, όπως η ποσοτική χαλάρωση και η ελάφρυνση του χρέους, η επιτυχής έκβαση των οποίων εξασφαλίζει ότι...
  • ... τελειώνουμε με τους ελέγχους κίνησης κεφαλαίων και αποκαθίσταται η ομαλότητα στις χρηματικές ροές, οι οποίες θα κατευθυνθούν προς την υγιή οικονομία και έτσι...
  • ... βγαίνουμε από την ύφεση και βλέπουμε φως ανάπτυξης στην άκρη του τούννελ.


- Υπήρχε μια εποχή που το EURO ήταν νόμισμα!      (του Chappatte, από την International Herald Tribune, 10/6/2012)

Ήταν μια χώρα: Γιουγκοσλαβία…


Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko


Τα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα το 1995 υπήρξαν από τα αιματηρότερα  του γιουγκοσλαβικού εμφυλίου που υποκινήθηκε από τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και των ΗΠΑ. Έχασαν τη ζωή τους 8.000 μουσουλμάνοι.

    Την περασμένη Παρασκευή, που το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία καταδίκασε τον ηγέτη των Σερβοβοσνίων Ράντοβαν Κάρατζιτς σε ποινή 40 ετών με την κατηγορία του ενόχου για τη γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα, το ημερολόγιο έδειχνε: 24 Μάρτη 2016. Τυχαίο; Η’ κίνηση συμβολισμού;
  
  Ανεξαρτήτως της… σύμπτωσης, ας πάμε σε μια άλλη 24η του Μάρτη. Ήταν 24 Μάρτη 1999, πριν δεκαεπτά χρόνια, όταν άρχιζε το μακελειό που κράτησε 78 μέρες. Ήταν η αρχή του τέλους για την Γιουγκοσλαβία. Μια χώρα που ο λαός της όρθωσε το ανάστημά του στις μεραρχίες του Χίτλερ, δεν υπάρχει πια. Τη διέλυσε το ΝΑΤΟ σε συνεργασία με την ΕΕ.
  
  Οι χειροκροτητές της θηριωδίας των χιλιάδων νεκρών, των «παράπλευρων απωλειών», των ΝΑΤΟικών «λαθών», των εκτελέσεων αμάχων, του βομβαρδισμού νοσοκομείων, σχολείων, ΜΜΕ και νεκροταφείων (!), αυτοί που κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους το Διεθνές Δίκαιο, υποστήριζαν τότε ότι τα αμερικανικά «Στελθ» αποτελούσαν προάγγελο της «δημοκρατίας» και της «ειρήνης» στα Βαλκάνια και τον κόσμο.
   
 Η αλήθεια είναι ότι εκείνος ο πόλεμος, που έγινε με πρόσχημα τα «δικαιώματα των μειονοτήτων», εξελίχτηκε σε «προληπτικό πόλεμο» στο Αφγανιστάν και μετεξελίχτηκε σε «ανθρωπιστικό πόλεμο» στο Ιράκ.

   Στον έναν μόλις χρόνο από τη λήξη των βομβαρδισμών στο «απελευθερωμένο» Κοσσυφοπέδιο είχαν συμβεί τα εξής:
4.121 επιθέσεις εναντίον Σέρβων Κοσσοβάρων, 757 Σέρβοι δηλώνονταν αγνοούμενοι, είχαν καταστραφεί 1.134 εκκλησίες, 102 μοναστήρια, 6 οστεοφυλάκια, 96 πύργοι και άλλα ιστορικά μνημεία. Φυσικά πρέπει να προστεθούν και δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες Σέρβοι από την περιοχή.