Τηλε-στρατοδίκες

 

«Η κόκκινη γραμμή έχει ήδη ξεπεραστεί». Αυτό αναφέρουν 130 Ισραηλινοί στρατιώτες, έφεδροι και κληρωτοί, που υπογράφουν κοινή δήλωση προς την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Νετανιάχου. Οι στρατιώτες προειδοποιούν ότι «θα σταματήσουν να υπηρετούν αν η κυβέρνηση δεν θέσει σε προτεραιότητα τη συμφωνία για τους ομήρους και την κατάπαυση του πυρός». Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της επιστολής είναι η επισήμανση ότι «πολλοί όμηροι έχουν σκοτωθεί από χτυπήματα των ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων, πολύ περισσότεροι από αυτούς που διασώθηκαν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις». Αυτά τα λένε στρατιώτες του Ισραήλ, του στρατού που θαυμάζουν και στη χώρα μας οι χειροκροτητές του κράτους - δολοφόνου, επιβεβαιώνοντας ότι υπάρχουν αντιδράσεις στην κατά τ' άλλα «άτρωτη» πολεμική μηχανή. Δεν ξέρουμε πώς αντέδρασαν οι Ισραηλινοί ...Πλεύρηδες και Παππάδες. Φανταζόμαστε όμως ότι οι εγχώριοι τηλε-στρατοδίκες του ΝΑΤΟ, σαν καλά μαθητούδια της πρεσβείας, δεν το 'χουν σε τίποτα να αρχίσουν να μοιράζουν «φυλακές», γιατί όχι και εκτελέσεις ακόμα και σε Ισραηλινούς φαντάρους.

ΛΙΒΑΝΟΣ Στοχευμένη ισραηλινή επίθεση εναντίον διασωστών του Ερυθρού Σταυρού της χώρας

Φωτογραφία αρχείου

Πηγή: Associated Press

 

Τέσσερις νοσηλευτές του Λιβανικού Ερυθρού Σταυρού τραυματίστηκαν στην πόλη Σαρμπίν στα νότια της χώρας, μετά από στοχευμένη επίθεση του κράτους - δολοφόνου του Ισραήλ.

Σε ανακοίνωσή της η οργάνωση ανέφερε πως οι νοσηλευτές ήταν σε αποστολή διάσωσης -μαζί με δυνάμεις του ΟΗΕ- σε βομβαρδισμένο σπίτι της πόλης σήμερα το πρωί όταν δεύτερη ισραηλινή αεροπορική επιδρομή έπληξε την περιοχή.

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως το σπίτι χτυπήθηκε για δεύτερη φορά με αποτέλεσμα να τραυματιστούν οι νοσηλευτές αλλά και να προκληθούν σημαντικές ζημιές στα δύο ασθενοφόρα που βρίσκονταν εκεί.

ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ Ανακοίνωση για την επέτειο των 80 χρόνων από την Απελευθέρωση (12 Οκτώβρη 1944)

 

«Χρόνια παλεύαμε νάρθης»

 

 

Ογδόντα χρόνια πριν, ένα λαϊκό ποτάμι πλημμύρισε τους δρόμους της Αθήνας, διψώντας να γιορτάσει την απελευθέρωσή του από τα κατοχικά στρατεύματα, που αποχωρούσαν κάτω από τα χτυπήματα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και υπό τον φόβο ότι η προέλαση του σοβιετικού Κόκκινου Στρατού στα Βαλκάνια θα τα απέκοπτε. Στις 12 Οκτώβρη 1944, στις 9.45, μαχητές του ΕΛΑΣ κατέβασαν από την Ακρόπολη τη ναζιστική σημαία και στα κτίρια του κέντρου άρχισαν να εμφανίζονται τεράστια πανό του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Ηταν η κατάληξη μιας περιόδου 42 μηνών που σημαδεύτηκε από πρωτόγνωρα δεινά και θυσίες για τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, καθώς και από τη μαχητική τους εισβολή στο προσκήνιο της Ιστορίας, που μετέβαλε ριζικά αλλά δυστυχώς όχι ακόμα αποφασιστικά τον προπολεμικό ταξικό πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων. Ο «Ριζοσπάστης» εκείνης της ημέρας συνόψισε σε ένα σχόλιό του τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων:

«Χρόνια παλεύαμε νάρθης. Αιματοποτισμένοι οι δρόμοι μας, γεμάτα τα νεκροταφεία μας. Γκρεμισμένα τα σπίτια μας, χτικιό στα στήθη μας και κουρέλια σκεπάζουν το κορμί μας, μα κοίτταξέ μας, φτερουγίζομε, λάμπομε! Η περηφάνια λάμπει σαν φωτοστέφανος στων αγωνιστών τα κούτελα. Είμαστε εμείς που νικήσαμε τη σκλαβιά! Εμείς που σπάσαμε τις αλυσίδες! Εμείς που χύσαμε το αίμα μας! Εμείς που θα σε ξαναχτίσομε Ελλάδα Λεύτερη, Ανεξάρτητη, λαοκρατούμενη».

Ομως, η χαρά των μαζικά οργανωμένων και αγωνιζόμενων εργατικών - λαϊκών μαζών αποτελούσε και τον εφιάλτη των εγχώριων αστικών δυνάμεων και των διεθνών συμμάχων τους.