ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ «ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΛΑΓΚΑΔΑ» - «ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ» Για την κατασκευή και λειτουργία των διοδίων στο Λαγκαδά

 

ΔΗΜΟΥ ΛΑΓΚΑΔΑ – ΔΗΜΟΥ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ

 

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

«ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΛΑΓΚΑΔΑ» - «ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ»

Για την κατασκευή και λειτουργία των διοδίων στο Λαγκαδά

 

Ως «Λαϊκή Συσπείρωση» έχουμε εκφράσει Δημόσια και σε Δημοτικά Συμβούλια την πάγια θέση μας για την Κατάργηση όλων των Διοδίων.

Η θέση μας αυτή στηρίζεται κατ’ αρχήν στο γεγονός ότι η λαϊκή οικογένεια έχει χρυσοπληρώσει τους δρόμους της χώρας. Τη μια φορά με τη φορολόγηση, η οποία καταλήγει στις τσέπες των κατασκευαστικών ομίλων ως επιδοτήσεις (είτε κρατικές είτε ευρωενωσιακές). Την άλλη φορά με το δανεισμό των ομίλων που γίνεται με εγγύηση του δημοσίου (δηλαδή με χρήματα του ελληνικού λαού). Την επόμενη με την τοποθέτηση των διοδίων, ενός «χαρατσιού» που το καρπώνονται οι ανάδοχοι όμιλοι ακόμα και πριν παραδώσουν το έργο, καθώς και άλλων επιβαρύνσεων, όπως του ειδικού φόρου κατανάλωησς στα καύσιμα, των τελών κυκλοφορίας κ.ά. Ενώ, δεν είναι λίγες οι φορές που οι μεγαλοκατασκευαστές εκβιάζουν με τις προθεσμίες παράδοσης του έργου και ζητούν κι άλλα από το κράτος.

Η συνολική αποστροφή και η αγανάκτηση για ένα σύστημα που γεννά τέρατα μπορεί να βρει διέξοδο στην πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ

 

 

Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Τα Νέα Σαββατοκύριακο», με τίτλο, «Πως γεννιούνται τα τέρατα;», ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, αναφέρει τα εξής:

«Η απόφαση νέων ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, να “σπάσουν τη σιωπή τους” για τις αθλιότητες που βίωσαν, αποτελεί μία γενναία ατομική πράξη. Αυτή η γενναιότητα είναι που οδηγεί στη δικαιοσύνη τους υπεύθυνους και όχι η κυβέρνηση, η οποία ακόμα χρωστάει εξηγήσεις για τους χειρισμούς της.

Πέρα από την κοινωνική καταδίκη των όσων αποκρουστικών παρακολουθούμε, οφείλουμε τουλάχιστον να φωτίσουμε και το υπόβαθρο το οποίο διαμορφώνει δράστες ειδεχθών εγκλημάτων, όπως η σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων παιδιών, ανδρών και γυναικών, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού. Γιατί αυτό το υπόβαθρο είναι που εκβιάζει και τη σιωπή των θυμάτων.

Εξήντα χρόνια από τη δολοφονία των νεολαίων αγωνιστών

 

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΕΡΠΙΝΙΩΤΗΣ - ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΒΕΛΔΕΜΙΡΗΣ

Γονείς, συγγενείς και φίλοι θρηνούν τον Διονύση Κερπινιώτη

Φέτος συμπληρώνονται εξήντα χρόνια από τις δολοφονίες δύο νέων αγωνιστών, στελεχών της ΕΔΑ, του Στέφανου Βελδεμίρη στη Θεσσαλονίκη και του στρατιώτη Διονύση Κερπινιώτη στο χωριό Δεμίρι της Αρκαδίας. Ηταν η περίοδος πριν από τις εκλογές του 1961, που χαρακτηρίστηκαν εκλογές «βίας και νοθείας», από την τρομοκρατική επιχείρηση νόθευσης του λαϊκού φρονήματος και το όργιο τρομοκρατίας που προηγήθηκε από το στρατό, τη χωροφυλακή, τα ΤΕΑ, την ΚΥΠ και άλλους μηχανισμούς.

«Οι εκλογές έγιναν με πλήρη κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού υπέρ της ΕΡΕ. Επιθέσεις δέχονταν οπαδοί, ψηφοφόροι και υποψήφιοι του ΠΑΜΕ (σ.σ. Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδας - ο συνδυασμός μέσα από τον οποίο συμμετείχε η ΕΔΑ στις εκλογές του '61) από τις πολιτικές, αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές.

Οι "παρακρατικές" οργανώσεις της εποχής κατέστρεψαν κομματικά γραφεία, τυπογραφεία και άλλες εγκαταστάσεις της ΕΔΑ. Μόνο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου καταγγέλθηκαν από τον Τύπο 319 περιπτώσεις επιθέσεων εναντίον ατόμων, κατά τις οποίες "οι κακοποιήσεις έγιναν αποκλειστικώς ή με τη συμμετοχή διαφόρων τραμπούκων. Απ' αυτές, στις 253 περιπτώσεις, οι τραμπούκοι ήταν "άγνωστοι" (μασκοφόροι κ.λπ.).

Ο «ελέφαντας στο δωμάτιο» και η συζήτηση για τις ποινές

Eurokinissi

Μπροστά στον καταιγισμό καταγγελιών για σεξουαλική, λεκτική και ψυχολογική κακοποίηση στους χώρους του Αθλητισμού και του Πολιτισμού το τελευταίο διάστημα, η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα, αλλά και σύσσωμος ο αστικός Τύπος, εμφανίζονται δήθεν εμβρόντητοι από τον όγκο και την έκταση των καταγγελιών.

Η ΝΔ προβάλλει ότι αρκούν τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και «θεσμικές παρεμβάσεις» και δεν χάνει ευκαιρία για αντικομμουνισμό αλλά και για καλέσματα σε κοινό μέτωπο όλων των κομμάτων απέναντι σε φαινόμενα κακοποίησης, τα οποία δήθεν δεν έχουν ιδεολογικό ή ταξικό πρόσημο¹. Εμφανίζεται ως υπέρμαχος της αποκάλυψης της αλήθειας, της ποιότητας του δημόσιου διαλόγου, και εγκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ για «κομματικοποίηση του προβλήματος», «δολοφονίες χαρακτήρων» κ.ο.κ., όπως ακριβώς έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση απέναντι στη ΝΔ όταν τύχαιναν «στραβές στη δική του βάρδια»².

Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ ανάγει σε μοναδικό πεδίο της αντιπαράθεσης την παραίτηση της υπουργού Πολιτισμού, τις πολιτικές ευθύνες του πρωθυπουργού, ενώ αυτοχρίζεται «στυλοβάτης του αιτήματος εμβάθυνσης των δημοκρατικών θεσμών και ενίσχυσης της δημοκρατικής κουλτούρας» και «κληρονόμος όλης της παράδοσης του κοινωνικού φιλελευθερισμού», αναμασώντας τις γνωστές αυταπάτες περί «ίσων πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων»³.