ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ

Gucci – Survivor : 0 – 1

O οίκος Gucci ζητώντας την Ακρόπολη για να κάνει επίδειξη μόδας γνώριζε ότι το ζητούσε από μία χώρα της οποίας oi κυβερνήσεις έχουν αποφασίσει να «ξεπουλήσoυν» τα πάντα. Και ίσως θεωρούσε ότι αυτό ήταν το «ατού» της.  Ακριβώς, όμως, γι’ αυτό το λόγο θα συνέβαιναν τα εξής που δεν έλαβε υπόψη του:  πρώτον να ενεργοποιήσει όχι μόνο τα επιστημονικά δεδομένα, αλλά και να συμβολικά συμφραζόμενα που απορρέουν από ένα εμβληματικό μνημείο, ώστε να λάβει ένα καθολικό «όχι», όπως και έλαβε. Δεύτερον: ακριβώς επειδή το ζήτησε από μία χώρα που «ξεπουλάει», αυτή η χώρα να μην ενδώσει στο πιο εμβληματικό της ιστορικό τοπόσημο, μόνο και μόνο για να κρατήσει (προς το παρόν πάντα) κάποια στοιχειώδη προσχήματα.

Σε μια εποχή κατεξοχήν αόριστη και ταραγμένη το πλεονέκτημα των κομμουνιστών είναι ότι δεν άφησαν να πάει χαμένη ούτε μια στιγμή από την πραγματικότητα

Έξω από τη σκοτεινή αίθουσα

Στο Συνέδριο που αρχίζει σε λίγες μέρες, καλείστε, σύντροφοι, για μια ακόμη φορά, να αποτελέσετε παράδειγμα προς όλους, κυρίως για τον υποδειγματικό τρόπο που χειρίζεστε το παρόν σε μια εποχή κατεξοχήν αόριστη και ταραγμένη.Το πλεονέκτημα των κομμουνιστών είναι ότι δεν άφησαν να πάει χαμένη ούτε μια στιγμή από την πραγματικότητα. Ας θυμηθώ τον Αντρέ Μαλρώ: «Μια μέρα θα γίνει αντιληπτό πως οι άνθρωποι διακρίνονται ανάμεσά τους τόσο από τη μορφή των αναμνήσεων όσο και από το χαρακτήρα τους». Οποιος θέλει να δει αυθεντικές μορφές ας κοιτάξει την κοσμηματοθήκη του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη», με τις φωτογραφίες των αγαπημένων νεκρών αγωνιστών. Δίχως να το καταλάβουν, οι οικογένειες που τις προσφέρουν έχουν πια δημιουργήσει μια νέα παράδοση.

«ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ, ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ»

Οι κοκορομαχίες ανάμεσα σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση σχετικά με την δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου πακέτου …διάσωσης της  ελληνικής οικονομίας καλά κρατούν, παρόλο που όλο και περισσότερο γίνεται εμφανής η άνευ περιεχομένου λεκτική σύγκρουσή τους, αφού  ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση αμφισβητούν την εφαρμογή επιβαλλόμενων από ΕΕ και ΔΝΤ μεταρρυθμίσεων που συνθλίβουν τη ζωή των εργαζομένων. Και  όλες αυτές οι πολιτικές, κι εδώ και σ’ άλλες χώρες,  ενδύονται το μανδύα της επιστημονικότητας, με προβλέψεις που διαψεύδονται κι εκτιμήσεις που αλληλοαναιρούνται. Π.χ. Οι εκτιμήσεις κομισιον για το πρωτογενές πλεόνασμα, ότι θα επιτευχθεί ο στόχος του 1,75% και 3,5% για τα έτη 2017 και 2018, ενώ το ΔΝΤ το αμφισβητεί. Η ακόμα και η διάψευση των οικονομολόγων σχετικά με το βαθμό επιδείνωσης της κατάστασης της βρετανικής οικονομίας λόγω του Brexit.