ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ • 31 Αυγουστου 2016 

 

 

Ο Δήμος Καισαριανής για την παραχώρηση του Σκοπευτηρίου

«Η παραχώρηση του Σκοπευτηρίου στο λαό και τη νεολαία της Καισαριανής έρχεται ως αποτέλεσμα δεκαετιών λαϊκών αγώνων για να αποδοθεί η έκταση του Σκοπευτηρίου στην ιστορική μνήμη, στο λαό και τις ανάγκες του, να δοθεί τέλος στη βεβήλωση του από την παρουσία και τη δράση της Σκοπευτικής Εταιρείας. 

Αγώνες κόντρα στην αστική νομιμότητα και αντιμέτωποι συχνά και με την ανοιχτή καταστολή από πλευράς του κράτους». Τα παραπάνω τονίζει σε ανακοίνωση του ο Δήμος Καισαριανής, με αφορμή την τροπολογία (αναμένεται να ψηφιστεί σήμερα) που προβλέπει την παραχώρηση, στο Δήμο Καισαριανής από το Ελληνικό Δημόσιο, της αποκλειστικής χρήσης και εκμετάλλευσης της έκτασης του ιστορικού χώρου του Σκοπευτηρίου. 

«Δεν έχουμε φθάσει ακόμα στο τέλος του δρόμου. Η Δημοτική Αρχή μαζί με το λαό της πόλης δεν θα σταματήσουμε την πάλη για την οριστική λύση του ζητήματος. Παρακολουθούμε την εξέλιξη της ψήφισης της τροπολογίας και θα ενημερώσουμε το λαό της πόλης για τις περαιτέρω εξελίξεις», καταλήγει η ανακοίνωση. 

Ολόκληρη η ανακοίνωση του Δήμου Καισαριανής: 

Χαρακτικό του Τάσσου για τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ • 31 Αυγουστου 2016 

Η ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος ΗΠΑ

Το 1919 η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και οι επιτυχίες του σοβιετικού κράτους δυνάμωσαν την αριστερή πτέρυγα στο σοσιαλιστικό κόμμα, το σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα, τη συνδικαλιστική οργάνωση «Βιομηχανικοί εργάτες της ειρήνης», ακόμη και στην Αμερικάνικη Ομοσπονδία Εργασίας. Μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη της επιρροής της αριστερής πτέρυγας του σοσιαλιστικού κινήματος έπαιξαν τα έργα και οι λόγοι του Λένιν. Με το περίφημο «Γράμμα προς τους Αμερικανούς εργάτες», ο Λένιν φώτισε τα πιο σπουδαία θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα του αγώνα τους.

Από τους ηγέτες της αριστερής πτέρυγας πιο αγαπητοί στο λαό ήταν ο Γουίλιαμ Χάιγουντ, ο Τσαρλς Ρούτενμπεργκ και κυρίως ο Τζον Ριντ.

Στις εκλογές για την ανάδειξη της Εκτελεστικής Επιτροπής του σοσιαλιστικού κόμματος, το Μάη του 1919, οι ηγέτες της Αριστεράς πήραν τη συντριπτική πλειοψηφία: Ο Ριντ 17.235 ψήφους, ο Ρούτενμπεργκ περισσότερες από 10.000, ενώ ο επικεφαλής της δεξιάς πτέρυγας Χίλκουιθ συγκέντρωσε μόλις 4.871 ψήφους.

Μπροστά στον κίνδυνο να απολέσουν την ηγεσία, οι ρεφορμιστές, απέκλεισαν πραξικοπηματικά τους εκπροσώπους της αριστερής πτέρυγας από τα κομματικά όργανα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι εκείνη την περίοδο το σοσιαλιστικό κόμμα είχε 104.000 μέλη.

Σκορπάνε αυταπάτες

Με σύνθημα «Τέρμα πια στις αυταπάτες» καλεί τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν στη Θεσσαλονίκη η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Η συνδικαλιστική πλειοψηφία, που υπήρξε θερμός κλακαδόρος της σημερινής κυβέρνησης όταν από τα μπαλκόνια της Διεθνούς Εκθεσης έταζε τα προηγούμενα χρόνια αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, τώρα υποδεικνύει στο λαό να μην έχει αυταπάτες και να διαδηλώσει στη ΔΕΘ. Αφήνουμε κατά μέρος το διάτρητο πλαίσιο που προβάλλει η ΓΣΕΕ και το οποίο σκόπιμα είναι γεμάτο από γενικολογίες, ευχολόγια και ανέξοδες διακηρύξεις που χωράνε τους πάντες. 

 

 Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ένα από τα αιτήματα είναι ο «σεβασμός στα συνδικάτα μας, ως έναν από τους βασικούς πυλώνες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος». Δηλαδή, ως ένας από τους βασικούς πυλώνες του «κοινωνικού εταιρισμού», όπως θέλουν τα συνδικάτα η κυβέρνηση, το κεφάλαιο και η συνδικαλιστική πλειοψηφία. Ας επιστρέψουμε όμως στις ...αυταπάτες με τις οποίες η ΓΣΕΕ καλεί το λαό να ξεμπερδεύει. 

 

Αλήθεια, η «κοινή δήλωση» που υπέγραψε πριν από λίγες μέρες με τους εργοδότες, ενώπιον της κυβέρνησης, για τα Εργασιακά, τι άλλο είναι πέρα από δηλητήριο στις εργατικές συνειδήσεις για να εμπεδώσουν ότι οι εργοδότες και τα κόμματά τους είναι σύμμαχοι της εργατικής τάξης στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων της; Αυτή είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη που καλλιεργεί συνειδητά η ΓΣΕΕ και ότι τα προβλήματα των εργαζομένων θα λυθούν με συνεννόηση και όχι βέβαια με ταξική σύγκρουση. 

 

Κι αυτή την ευθύνη πρέπει να την αποδώσουν ολάκερη οι εργαζόμενοι στη ΓΣΕΕ, αφήνοντάς την να διαδηλώνει μόνη της στη Θεσσαλονίκη, πυκνώνοντας τις γραμμές της κινητοποίησης που διοργανώνουν το ΠΑΜΕ και οι άλλοι φορείς της κοινωνικής συμμαχίας.

Patria o Muerte! Η διαφορά ταξικού και αστικού πατριωτισμού

 

Patria o Muerte! Η διαφορά ταξικού και αστικού πατριωτισμού

Γράφει ο Νίκος Μόττας* //

“…τούτη η καινούργια κατάσταση μιας ηπείρου, της Αμερικής, ενσαρκώνεται και συνοψίζεται στην κραυγή που εκφωνούν κάθε μέρα οι μάζες μας σαν αδιαμφισβήτητη  απόδειξη της απόφασης τους να αγωνιστούν, απόφασης που παραλύει το οπλισμένο χέρι του επιδρομέα. Τούτη η κραυγή ακούγεται, κατανοείται και υποστηρίζεται απ’ όλους τους λαούς του κόσμου και ιδιαίτερα από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, υπό την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης. Τούτη η κραυγή είναι: ΠΑΤΡΙΔΑ ‘Η ΘΑΝΑΤΟΣ!”.

Έτσι έκλεινε την ομιλία του στη 19η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 11 Δεκέμβρη 1964, ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Το επιφώνημα «Πατρίδα ή Θάνατος» (Patria o Muerte), που ιστορικά έχει τις ρίζες του στον αντιαποικιακό πόλεμο του 1847 των μεξικανών επαναστατών ενάντια στις ΗΠΑ, συνδέθηκε άρρηκτα με την κουβανική Επανάσταση τη δεκαετία του 1960. Μια σειρά δημόσιων ομιλιών, τόσο του Τσε όσο και του Φιντέλ Κάστρο, καταλήγουν με την εν λόγω φράση η οποία συνόψιζε τον αντι-ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της σοσιαλιστικής Επανάστασης στην Κούβα. Την τελευταία εικοσαετία, η ίδια φράση επανήλθε στο προσκήνιο του δημόσιου λόγου από τη λατινοαμερικανική αριστερά, κυρίως κατά τη μπολιβαριανή επανάσταση του Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα.

Τους ταΐζουν στο στόμα...

Τα προγράμματα που εξαγγέλλει η κυβέρνηση για τη μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε «επίδομα απασχόλησης» συνιστούν κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος εργαζομένων και ανέργων, ενώ ταυτόχρονα σηματοδοτούν την έφοδο του κεφαλαίου για την πλήρη κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας.

Ο στόχος είναι καθαρός: Από τα κονδύλια που διαχειρίζεται ο ΟΑΕΔ, λεφτά των ίδιων των εργαζομένων, να μην υπάρχει η παραμικρή διαρροή προς επιδόματα που στηρίζουν υποτυπωδώς τους ανέργους, αλλά στο σύνολό τους να κατευθύνονται σε προγράμματα ενίσχυσης και χρηματοδότησης της εργοδοσίας, με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας και την αύξηση της απασχόλησης.

Τώρα, με το νέο πρόγραμμα, η κυβέρνηση επινόησε και ένα νέο προπαγανδιστικό επιχείρημα, αυτό της δήθεν στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες στο εξής θα προσλαμβάνουν επιδοτούμενους ανέργους με 586 και 511 ευρώ μεικτά και ένα μέρος του μισθού τους θα είναι το επίδομα ανεργίας!

Ούτε οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που στενάζουν από την αντιλαϊκή πολιτική και τον ανταγωνισμό με τα μονοπώλια, ούτε βέβαια οι χιλιάδες άνεργοι θα σωθούν με τέτοια μέτρα.