Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Αλληλεγγύη στους κολασμένους της Γης, ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και την εξουσία του κεφαλαίου

Γράφει ο Περικλής Παυλίδης* // Στο Ατέχνως

Η πρόσφατη κορύφωση του προσφυγικού δράματος αποκάλυψε με σαφέστατο τρόπο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση  μετατρέπεται σε φρούριο. Στις χιλιάδες των προσφύγων που χτυπούν την πόρτα της απάντησε  με κλείσιμο των συνόρων και νατοϊκή φρούρηση του Αιγαίου, επιδεικνύοντας  κυνική αδιαφορία για την  τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή που συντελείται στη Συρία, για τις  χιλιάδες των ξεριζωμένων ανθρώπων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε καταυλισμούς και στρατόπεδα, εγκαταλελειμμένοι στη μοίρα τους.

Εργο του κορυφαίου Ισπανού επαναστάτη ζωγράφου Helios Gomez με θέμα τους πρόσφυγες της Δημοκρατικής Ισπανίας.
Εργο του κορυφαίου Ισπανού επαναστάτη ζωγράφου Helios Gomez με θέμα τους πρόσφυγες της Δημοκρατικής Ισπανίας.

Την ίδια στιγμή  σε όλη της Ευρώπη οι δυνάμεις του εθνικισμού/φασισμού  εξαπλώνονται επικίνδυνα σπέρνοντας  το ρατσισμό και την ξενοφοβία, ενώ το ζοφερό τοπίο συμπληρώνουν  οι βομβιστικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες, οι οποίες (σε συνέχεια αυτών στο Παρίσι) καλλιεργούν το φόβο και την ανασφάλεια, διευκολύνοντας τη δημιουργία καθεστώτος μόνιμης έκτακτης ανάγκης.

Είμαστε σε πόλεμο δηλώνουν  πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Κάποιοι μάλιστα κάνουν λόγο για πόλεμο πολιτισμών μεταξύ χριστιανικής Δύσης και αραβο-μουσουλμανικής Ανατολής, ιδέα που είναι προσφιλής  στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά.

Ο πόλεμος βεβαίως είναι υπαρκτός. Δεν πρόκειται όμως για πόλεμο πολιτισμών. 
Οι πολεμικές συγκρούσεις των οποίων γινόμαστε  μάρτυρες εδώ και δυόμισι δεκαετίες συνδέονται με το γεγονός ότι η κεφαλαιοκρατική  Δύση, έχοντας απαλλαγεί από την απειλή  του αντίπαλου σοσιαλιστικού στρατοπέδου, συσπειρωμένη στις ευρω-ατλαντικές δομές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, επιδίδεται σε αυτό που κατ’ ουσίαν έκανε πάντα σε όλη τη μέχρι τώρα ιστορία της, σε ιμπεριαλιστική επέκταση των θέσεών της στον πλανήτη,  βομβαρδίζοντας λαούς, εισβάλλοντας σε χώρες, ανατρέποντας καθεστώτα, αλλάζοντας σύνορα κρατών,  ευρισκόμενη συνάμα σήμερα σε κλιμακούμενη αντιπαράθεση με νέες αναδυόμενες περιφερειακές δυνάμεις, οι οποίες τείνουν να απειλήσουν την παγκόσμια ηγεμονία της.

Η μαντίλα, η ξεφτίλα και η μαυρίλα



Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko



Η Ανθρωπιά  και η αλληλεγγύη με και χωρίς μαντίλα!  

  Η άποψη της στήλης και του γράφοντος – και το θέτουμε εκ προοιμίου ώστε να μην υπάρχουν παρανοήσεις ή χάσματα στις σχέσεις της μεταξύ μας ειλικρίνειας – είναι ότι οι άνθρωποι παύουν να έχουν την ανάγκη του Θεού, όταν πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της ζωής τους, ως ζωντανοί πρωταγωνιστές μιας πλατιάς, συλλογικής και απελευθερωτικής προοπτικής που δεν έχει για έμβλημα την μετά θάνατο ζωή αλλά τη ζωή – ζωή.
   
 Η διατύπωση του Μαρξ παραμένει - για μας - αξεπέραστη:
«Η θρησκευτική αντανάκλαση του πραγματικού κόσμου μπορεί γενικά να εξαφανιστεί μόνο από τη στιγμή που οι σχέσεις της καθημερινής πρακτικής ζωής θα εκφράζουν για τους ανθρώπους καθημερινά καταφανείς λογικές σχέσεις μεταξύ τους και προς τη φύση... Οι πηγές της θρησκείας - τόνιζε - δε θα βρεθούν στον ουρανό, αλλά εδώ στη Γη. Μόλις αυτή η διαστρεβλωμένη πραγματικότητα, της οποίας η θρησκεία είναι αντανάκλαση, διαλυθεί, η τελευταία θα πεθάνει από φυσικό θάνατο».

    Ας έρθουμε τώρα στο θέμα μας.
   
 Η εικόνα της μαθήτριας που συμμετείχε στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου φορώντας μαντίλα αποτέλεσε αφορμή για να ξεδιπλώσουν διάφοροι είτε τον «ευφυολόγο» είτε τον «ελληναράδικο» - άμα τε και ορθόδοξο – εαυτό τους.

   Άλλωστε πριν ακόμα από την παρέλαση είχε εμφανιστεί ο Πάγκαλος σε τηλεοπτική εκπομπή να αναρωτιέται όλο δυσφορία γιατί οι γυναίκες πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο κατεβαίνουν στα νησιά μας φορώντας μαντίλα. Λογική απορία για κάποιον που ένα μήνα πριν απορούσε «γιατί δεν πάει ο Στρατός να τους μαζέψει (τους πρόσφυγες) και με τη βία να τους πάει στα στρατόπεδα;»…

    Μετά την παρέλαση την σκυτάλη παρέλαβαν εκλεκτοί δημοσιολόγοι που ωρύονταν από μιντιακές συχνότητες – γνωστές και για την αναζήτηση εκ μέρους στελεχών τους μιας «σοβαρής Χρυσής Αυγής» - που αφιονίστηκαν με την εικόνα της κοπέλας και που κραδαίνοντας τα λάβαρα του ’21 ούρλιαζαν ότι «την 25η Μαρτίου εορτάζομεν την ανεξαρτησία μας από τους Οθωμανούς και τις μαντίλες τους».
  
  Φυσικά, μέσα στο κλίμα που επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί, εκτός από την ξεφτίλα, έδωσε το δικό της παρών και η μαυρίλα. Δεν θα μπορούσε να λείπει η ναζιστική συμμορία με το γνωστό ύφος της:




Τώρα βέβαια οι λόγοι για τους οποίους αγωνίστηκαν οι Έλληνες το ’21 είναι ελαφρώς διαφορετικοί. Έτσι τουλάχιστον μας διδάσκει ο Ρήγας Φεραίος: