Τρομοκρατία, Ιμπεριαλισμός και η υποκρισία της Δύσης
Γράφει ο Νίκος Μόττας*
Να ξεκινήσουμε από κάτι αυτονόητο: Κανένας άνθρωπος που έχει έστω και ελάχιστα ψήγματα ευαισθησίας δε μπορεί να μην σταθεί αλληλέγγυος απέναντι στις οικογένειες των θυμάτων του Παρισιού. Η εύλογη συμπόνοια για το ανθρώπινο δράμα είναι η μία όψη – η συναισθηματική όψη – των γεγονότων που εξελίσσονται αυτές τις μέρες. Υπάρχει, όμως, και μια άλλη, λιγότερο φανερή, πλευρά της πραγματικότητας: Αυτή που αναδεικνύει την υποκρισία του δυτικού ιμπεριαλισμού σε όλο της το μεγαλείο. Ενός ιμπεριαλισμού που χρησιμοποιεί τραγωδίες σαν κι’ αυτές του Παρισιού ως το απαραίτητο «παραβάν», πίσω από τα οποία κρύβονται τα δικά της, πολυετή, φριχτά, εγκλήματα.Το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη 2001 στις ΗΠΑ επανέφερε στο προσκήνιο μια γνωστή αντιδραστική θεωρία: Την περίφημη θεωρία της «σύγκρουσης των πολιτισμών». Ήδη από το 1993, ο αμερικανός καθηγητής Χάντινγκτον, έγραφε στο περιοδικό Foreign Affairs τα εξής: «η βασική αιτία συγκρούσεων στον μελλοντικό κόσμο δε θα είναι κυρίως ιδεολογική ούτε οικονομική. Η μεγάλη διαίρεση της ανθρωπότητας θα έχει κυρίαρχη αιτία τον πολιτισμό». Η θεωρία αυτή, αν και ποτέ δεν υιοθετήθηκε επισήμως από τις δυτικές κυβερνήσεις, αποτέλεσε τη μαγιά με την οποία ο διεθνής ιμπεριαλισμός έπλασε τις επόμενες αιματοβαμμένες επεμβάσεις του. α) Επιχειρήθηκε να καταγραφεί στις λαϊκές συνειδήσεις των λαών πως ο ισλαμικός ριζοσπαστισμός είναι η πηγή του κακού και της τρομοκρατίας, β) Οι κυβερνήσεις της καπιταλιστικής δύσης βρήκαν στο πρόσωπο του ισλαμικού φονταμενταλισμού τους εχθρούς του «πολιτισμού», γ) Προωθήθηκε το δίλημμα «πολιτισμός ή βαρβαρότητα» με σκοπό να θολώσει και να αποπροσανατολίσει το ταξικό κριτήριο των λαών.
