Η
εκδικητική μανία που έχει καταλάβει - χρόνια τώρα - τους κυβερνώντες
για την εξόντωση των καλλιτεχνών, η κήρυξη ενός πολέμου και μάλιστα
χωρίς προσχήματα, εναντίον των εργαζομένων στον πολιτισμό, η επιμονή για
ιδρυματοποίηση της τέχνης, η απαξίωση των δημιουργών και όλων των
μορφών έμπνευσης και δημιουργίας, που μέσα στους αιώνες βοήθησαν τον
άνθρωπο να είναι λιγότερο υποδουλωμένος, είναι όσα δεν χωράει ανθρώπου
νους (και) αυτήν την εποχή.Οσοι και όσες έβαλαν την υπογραφή
τους στο κατάπτυστο ΠΔ85, που υποβιβάζει τις σπουδές των Ανώτερων
Καλλιτεχνικών Σχολών σε επίπεδο τελειοφοίτων Λυκείου, ΕΠΑΛ, ΙΕΚ και που
στέλνει τόσους επαγγελματίες στο πυρ το εξώτερο, θα μπορούσαν άραγε να
απαντήσουν, με επιχειρήματα, στο ερώτημα, γιατί άραγε ένα καθεστώς
αντιμετωπίζει τους καλλιτέχνες με τόσο μένος, σαν να πρόκειται για
επικίνδυνους εχθρούς που το επιβουλεύονται και γιατί τους έχει συνεχώς
υπό διωγμό;
Θα μπορούσαν να μας πουν, γιατί προσβάλλουν
επαγγελματικά και πνευματικά δικαιώματα δεκαετιών, γιατί επιστρέφουν σε
λογικές του Μεσαίωνα, γιατί υποβαθμίζουν την καλλιτεχνική δημιουργία,
για ποιον ακριβώς λόγο τα βάζουν με την τέχνη, που από την αρχή της
ανθρωπότητας υπήρχε για να βοηθάει τους ανθρώπους να εκφράζονται και να
επικοινωνούν, για να τους κάνει πιο ευαίσθητους, για να τους κάνει να
ονειρεύονται, να συγκινούνται, να χαμογελούν, να σκέφτονται, να
προβληματίζονται, να ημερεύουν;
Θα μου πείτε, βέβαια, πως πολύ
συχνά τους έκανε και να επαναστατούν! Ωχ ...ναι, εδώ κάπως τα χαλάμε ε;
Κακό πράγμα η επανάσταση και η ανατροπή του συστήματος. Εδώ που τα λέμε,
είναι πολύ μεγάλη δύναμη ο πολιτισμός απέναντι στη βαρβαρότητα και
ιδιαίτερα κάτω από τις σημερινές άδικες, εκμεταλλευτικές και απάνθρωπες
συνθήκες.