ΤΟΥΜΠΑ - ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ Με συγκεντρώσεις και πορείες διεκδίκησαν μέτρα για την υγεία και καταδίκασαν καταστολή και αυταρχισμό (VIDEO - ΦΩΤΟ)

 

 

Από την κινητοποίηση στην Καλαμαριά

 

Με συγκεντρώσεις και πορείες σήμερα το πρωί στις γειτονιές της Τούμπας και της Καλαμαριάς, σωματεία και φορείς της Θεσσαλονίκης συνέχισαν τη δράση τους για την υπεράσπιση της υγείας, ενάντια στον αυταρχισμό και την καταστολή.

Προβάλλοντας κοινές διεκδικήσεις, σάλπισαν ξεσηκωμό και κάλεσαν τον λαό να μπει αποφασιστικά στη μάχη για την υπεράσπιση της ζωής και των δικαιωμάτων του.

Απαίτησαν να ενισχυθεί το ΕΣΥ, τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας, η ΠΦΥ, να επαναλειτουργήσουν τα Νοσοκομεία «Παναγία» και «Λοιμωδών», μέτρα προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια. Επίταξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, χωρίς αποζημίωση.

Επίσης πρόβαλαν την ανάγκη για στήριξη του εισοδήματος και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων, για προστασία των ανέργων.

Καπιταλισμός... και «απληστία»

 

«Στον καπιταλισμό και την απληστία» οφείλεται η «επιτυχία» των εμβολίων και των εμβολιασμών, είπε ο Βρετανός πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον, ως γνήσιος εκπρόσωπος της βαρβαρότητας, που και κατά την πανδημία έχει εκφραστεί και στη χώρα του με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, αποκλεισμένους από θεραπείες και διαγνώσεις για άλλες σοβαρές ασθένειες, με δεκάδες εκατομμύρια φτωχούς. Φυσικά δεν είναι ο μόνος. Ολοι οι εκπρόσωποι και υποστηρικτές του καπιταλισμού τα ίδια «ιερά και όσια» έχουν: Το «δικαίωμα» των φαρμακευτικών ομίλων να κατέχουν πνευματικά δικαιώματα και εγκαταστάσεις παραγωγής, να αποφασίζουν ποιες θεραπείες και ποια εμβόλια συμφέρει να αναπτυχθούν, σε τι ποσότητες θα παραχθούν, ποιος θα τα πάρει και πότε. Μόνο που αυτοί ακριβώς οι νόμοι του καπιταλισμού - η παραγωγή με σκοπό το κέρδος, η «απληστία» - είναι που βάζουν φρένο και στην περίπτωση των εμβολίων, στην ανάπτυξη και παραγωγή τους, στερούν από τους λαούς ένα πολύτιμο όπλο κατά της πανδημίας. Είναι οι φαρμακευτικοί όμιλοι και οι κυβερνήσεις που διέκοψαν τη χρηματοδότηση της έρευνας για τους κορονοϊούς επειδή δεν έβλεπαν άμεσο κέρδος, εμποδίζοντας την επιστήμη να αναπτύξει εμβόλια ακόμα και από την αρχή της πανδημίας. Είναι το κίνητρο του κέρδους, η πατέντα, η κατοχή της τεχνογνωσίας και των μέσων παραγωγής, που δεν επιτρέπει την παραγωγή εμβολίων σε πολλές άλλες παραγωγικές μονάδες ανά τον κόσμο.

Είναι επίσης ο οικονομικός και γεωπολιτικός ανταγωνισμός που δεν επιτρέπει τη συνεργασία για προμήθεια πρώτων υλών, συστατικών και εξοπλισμού για να αυξηθεί η παραγωγή. Είναι τα παζάρια ομίλων και κρατών για επιχειρηματικές συμπράξεις, που καθυστερούν την επέκταση της παραγωγής και χάνεται πολύτιμος χρόνος. Είναι ο νόμος «όποιος πληρώνει, παίρνει» που καθορίζει τη διανομή των εμβολίων και όχι τα επιδημιολογικά δεδομένα. Είναι ο «νόμος του ισχυρού» που αφήνει ολόκληρες περιοχές του πλανήτη χωρίς εμβόλια. Είναι όλα αυτά που καθυστερούν τους εμβολιασμούς, στο μεταξύ προκύπτουν μεταλλάξεις, από τις οποίες οι φαρμακευτικές εταιρείες ξανά θα επωφεληθούν, αφού θα εξασφαλίσουν «αγορές» και ετήσιους εμβολιασμούς. Επομένως, το πραγματικό ερώτημα, σήμερα ειδικά, για τους λαούς είναι: Πού χρειάζονται στην ανθρωπότητα και ποια ανάγκη εξυπηρετούν οι φαρμακευτικοί όμιλοι, που σαν γνήσια παράσιτα ιδιοποιούνται με σκοπό το κέρδος τη δουλειά εκατομμυρίων «μυαλών» και «χεριών», καρπώνονται δημόσια έρευνα, χρηματοδοτούνται από τους λαούς τη μια για να αναπτύξουν εμβόλια, την άλλη για να τα παράξουν και στο τέλος ξανά για να τα πουλήσουν; Πουθενά! Και η πανδημία το απέδειξε αυτό πέρα από κάθε αμφισβήτηση.

“H ανάγκη έγινε ιστορία και η ιστορία έγινε σιωπή”

 

27-03-2021

Πολλοί κάτω των 50 ξέρουν και έχουν ακούσει για τις περιβόητες δηλώσεις μετάνοιας, αλλά λίγοι τις έχουν δει. Είναι κι αυτό ένα από τα πράγματα όπου “η ανάγκη έγινε ιστορία και η ιστορία έγινε σιωπή”.

Κατιούσα

Πολλές φορές ακούμε πράγματα που έγιναν στο κοντινό παρελθόν και μας φαίνονται παράλογα ή υπερβολικά ή παραποιημένα από τους μεγαλύτερους για να ενισχύσουν το “Εμείς τότε… Εσείς δεν έχετε ζήσει τίποτα…”. Όταν όμως αυτά έρχονται ως χειροπιαστές αποδείξεις μπροστά στα μάτια σου, πάντα είναι αλλιώς.

Φαντάζομαι πολλοί κάτω των 50 ξέρουν και έχουν ακούσει για τις περιβόητες δηλώσεις μετάνοιας, αλλά λίγοι τις έχουν δει. Είναι κι αυτό ένα από τα πράγματα όπου “η ανάγκη έγινε ιστορία και η ιστορία έγινε σιωπή”.

Η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία και η Επανάσταση του 1821

 

Ιστορική διαμόρφωση, προνόμια και εξουσίες

 

Μία από τις πρώτες πράξεις της οθωμανικής εξουσίας μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε η «αποκατάσταση» της ιεραρχίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας (η οποία βρισκόταν «ακέφαλη» από το 1450), με τη σύγκληση Συνόδου και την ανάδειξη νέου Πατριάρχη.

Η οθωμανική εξουσία διεύρυνε και ενίσχυσε τα προνόμια και τις αρμοδιότητες της Εκκλησίας, καθιστώντας την τμήμα του οθωμανικού κρατικού μηχανισμού. Πράγματι, μέσα από ένα σύνθετο πλέγμα θρησκευτικών, νομοθετικών, εκπαιδευτικών, φορολογικών κι άλλων εξουσιών, η Εκκλησία κατέστη ο επικεφαλής - και κατά προέκταση ο ρυθμιστής κάθε πτυχής της ζωής - της διαμορφωθείσας κατά το οθωμανικό πλαίσιο «χριστιανικής κοινότητας» των Ρωμαίων (millet-i Rum). Ο Πατριάρχης ήταν υπόλογος μόνο στον ίδιο τον Σουλτάνο.

Οι κληρικοί διαπλέκονταν με την κοσμική εξουσία έως και το επίπεδο της τοπικής / περιφερειακής διοίκησης (διαπλοκή που, βεβαίως, οφειλόταν και στο γεγονός ότι πολλοί ανώτεροι κληρικοί προέρχονταν από την τάξη των μεγαλογαιοκτημόνων - κοτζαμπάσηδων).

Από ένα σημείο και έπειτα σημαντική ήταν επίσης η διασύνδεση της Εκκλησίας με μερίδα της ανερχόμενης αστικής τάξης - και ιδιαίτερα εκείνους που πήραν την προσωνυμία «Φαναριώτες». Η Εκκλησία λειτούργησε ως ισχυρός προστάτης του ελληνικού κεφαλαίου, ως προνομιακός διαμεσολαβητής του με το οθωμανικό κράτος και ως πολύμορφο στήριγμα έναντι των ανταγωνιστών του.