Η ωμή βία της αστυνομίας, με οδηγίες από το αυταρχικό «βαθύ κράτος» της Ουάσιγκτον
και την ελεγχόμενη από το ισραηλινό λόμπι ηγεμονική ελίτ των ΗΠΑ, δεν
έχουν σβήσει τη σπίθα που πυροδότησαν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις που
ραγδαία εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη. Το σημαντικό ωστόσο είναι πως οι
φοιτητές κατήγγειλαν - μαζί με τη γενοκτονία στη Γάζα - την άλωση των
πανεπιστημίων τους από την πολεμική βιομηχανία, λόγω της ερευνητικής
(και όχι μόνο) διασύνδεσής της με τα ακαδημαϊκά ιδρύματα.Πραγματικά,
η συνεργασία με τις βιομηχανίες πολέμου έχει αλώσει και υπονομεύσει τη
σημερινή λειτουργία των πανεπιστημίων και στις δύο πλευρές του
Ατλαντικού. Πρόκειται για μια τερατώδη αντίληψη και πρακτική, που, ως
τέτοια, έχει επιταχύνει τη στρατιωτικοποίηση του ακαδημαϊκού χώρου. Ηδη ο
Veblen από το 1918 στο άρθρο του «The Higher Learning in America: A Memorandum on the Conduct of Universities By Business Men» υποστήριζε πως οι αληθινές ακαδημαϊκές αξίες θυσιάστηκαν από τα πανεπιστήμια υπέρ του συμφέροντος και της κερδοφορίας τους.
Και
αυτή η κερδοφορία εντείνεται κι εκτείνεται στον 21ο αιώνα μέσα από το
αποκαλούμενο «χρυσό τρίγωνο» των «στρατιωτικών υπηρεσιών, της
βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας και των ερευνητικών πανεπιστημίων».
Μάλιστα, ενόψει των αυξανόμενων ιμπεριαλιστικών εντάσεων, τα
πανεπιστήμια - ως συστατικό του «χρυσού τριγώνου» - συνδιαμορφώνουν τη
σημερινή οικονομία πολέμου.