ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΙΤΣΙΟΡΛΑΣ Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δημιουργήσει φιλικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις

Δεξιά ο Στέργιος Πιτσιόρλας

Στην ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει φιλικό περιβάλλον για τους επιχειρηματικούς ομίλους σε σχέση με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα εστιάζει ο υφυπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Στέργιος Πιτσιόρλας σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Μακεδονία της Κυριακής».

Αναφέρει πως «στην Ελλάδα δεν υπήρχε ποτέ φιλικό περιβάλλον για τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα. Υπήρχε πάντα μια κρατικοδίαιτη οικονομία κι ένα πελατειακό πολιτικό σύστημα.

Άκου ταξικό παρτάλι

Είτε εργάζεσαι σε γραφείο, είτε εργάζεσαι στο γιαπί, είτε είσαι εργάτης γης, αυτό που σε διαφοροποιεί ταξικά είναι η σχέση σου με την παραγωγή. Αν είσαι μισθωτός, είτε κοστούμι φοράς είτε φόρμα εργασίας, και δεν είσαι αφεντικό, ανήκεις στην εργατική τάξη.

 

 

 

Popova

 

Όνομα: Όλα.

Ηλικία: Όλες.

Οικογενειακή κατάσταση: Ελεύθερος, έγγαμος, με παιδιά, χωρίς παιδιά.

Επάγγελμα: Δολοφονημένοι εργάτες/τριες.

Άκου ταξικό παρτάλι

Την επιλογή σου να γίνεις δωρητής οργάνων του αστικού πολιτεύματος φερέφωνο της εξουσίας, δεν θα την περάσεις για φυσιολογική ανθρώπινη εξέλιξη.

Καμιά υποταγή στους «εθνικούς στόχους» του κεφαλαίου

Η εξασφάλιση της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, το άνοιγμα νέων πεδίων για κερδοφόρες επενδύσεις και η «έξοδος στις αγορές» δεσπόζουν στην ατζέντα κυβέρνησης - κεφαλαίου μετά την ολοκλήρωση της 2ης «αξιολόγησης» του μνημονίου. Τα κυβερνητικά στελέχη, με συνεντεύξεις, συναντήσεις, ταξίδια σε διάφορες χώρες, ομιλίες σε συνέδρια κ.λπ. δίνουν τα ρέστα τους για να προωθήσουν τον στρατηγικό σχεδιασμό της άρχουσας τάξης της Ελλάδας, για έξοδο από την καπιταλιστική κρίση για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Γύρω από αυτό το «καθήκον», μάλιστα, φουσκώνει η αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση, στη ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, με έναν «διαγωνισμό» για το ποιος μπορεί να εξασφαλίσει ευνοϊκό περιβάλλον για επενδύσεις, κερδοφορία κ.λπ. Πρόκειται για αντιπαράθεση που δεν πρέπει να παρασύρει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε προσδοκίες για «ανάκαμψη» της δικής τους ζωής.

Το πάθος θα μιλήσει στο τέλος. Είναι φυσικός νόμος. Πάθος που δεν γνωρίζει αδυναμίες.

Το πάθος θα μιλήσει

1. Φτηνές εξομολογήσεις που δεν αγγίζουν κανένα, ευγνωμοσύνη για τους τραπεζίτες που δεν την έχουν ανάγκη, σχηματίζουν την πιο βαριά βλακεία που γνωρίσαμε ποτέ.

 

2. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πληγή για τον δημόσιο βίο από τον αθετημένο λόγο. Αδυνατούν αυτοί που μας κυβερνούν (και οι επόμενοι που περιμένουν τη σειρά τους) να διαμορφώσουν ένα λόγο βαθυστόχαστο και οξυδερκή. Οι ταξικές διαφορές είναι μεγάλες, προφανείς και δεν αντιμετωπίζονται αφηρημένα.