Εισαγωγή στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ* Αποψεις Ιστορια  

 

 

Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος συγκαταλέγεται στους πλέον μακρόχρονους πολέμους που γνώρισε το ελληνικό κράτος στην σύντομη ιστορία του. Κράτησε περίπου τρία ολόκληρα χρόνια. Λέμε περίπου καθώς, όπως συμβαίνει συνήθως με τους εμφυλίους πολέμους, δεν θα μπορούσαμε εύκολα να προσδιορίσουμε μια ημερομηνία έναρξης και λήξης του αντίστοιχα. Οι κλασσικοί πόλεμοι αρχίζουν με μια νομική πράξη, την «κήρυξη του πολέμου» και τελειώνουν με μια αντίστοιχη, την ανακωχή ή τη Συνθήκη ειρήνης. 
Τίποτε τέτοιο δεν συμβαίνει με τους εμφυλίους πολέμους. Σε αυτούς οι κοινωνίες χωρίζονται σε στρατόπεδα που διολισθαίνουν στην πολεμική αναμέτρηση χωρίς να έχουν ανάγκη ούτε από «κήρυξη» ούτε από οποιαδήποτε άλλη πράξη νομικού χαρακτήρα. Το δε τέλος τους υπαγορεύεται από τον χαρακτήρα τους. Είναι πόλεμοι ολοκληρωτικοί όπου ο ηττημένος απλά πρέπει να εξαλειφθεί από τον εθνικό και κοινωνικό χάρτη.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Για τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στο συνδικαλιστικό νόμο

Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στο συνδικαλιστικό νόμο, αναφέρει:  

«Οι αντιδραστικές αλλαγές που σχεδιάζει η κυβέρνηση της ΝΔ στο συνδικαλιστικό νόμο, στόχο έχουν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς, γιατί αυτό απαιτούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι για τα κέρδη και τις επενδύσεις τους.

Μάλιστα, η νέα επίθεση στο δικαίωμα της απεργίας αποτελεί συνέχεια του νόμου Αχτσιόγλου, αφού στη διάταξη που προβλέπει  το "50% συν ένα" για τις συνελεύσεις των σωματείων, το σχέδιο Βρούτση, με πρόσχημα την ενίσχυση της δημοκρατίας, προσθέτει την ηλεκτρονική ψηφοφορία για τις αποφάσεις των συνδικάτων, κάνοντας ακόμα πιο ασφυκτικό το νομοθετικό πλαίσιο.

Με την κατάργηση του ασύλου θα μπορεί η ακροδεξιά να δίνει διαλέξεις στα πανεπιστήμια!!!

«Πανηγύρια» στο ΣΚΑΪ!

Και ξαφνικά πάνω στη συζήτηση, επί παντός επιστητού,για τα ελληνοτουρκικά στον ΣΚΑΪ (11/8/2019, 07:54), ένας των  «αναλυτών», διεθνολόγος στην ιδιότητα, ανέλυε με έκσταση την απαγόρευση της εισόδου στα αγγλικά πανεπιστήμια χωρίς φοιτητική ταυτότητα και «τεκμηρίωσε» την κατάργηση του ασύλου για την άμεση ανάγκη απαγόρευσης της πώλησης ναρκωτικών του  παραεμπορίου κλπ. Είχε προηγηθεί ανάλυση άλλου αναλυτή - καθηγητή για τη δυνατότητα με ένα τηλεφώνημα κάποιου από το πανεπιστήμιο που κατά την κρίση του βλέπει «εγκληματικές πράξεις», να μπουκάρει η αστυνομία για την αποκατάσταση της τάξης και, προφανώς, τον σεβασμό του κανονισμού πειθαρχίας, ή, με δικά μας λόγια, του κανονισμού του πανεπιστημιακού στρατοπέδου από τους πειθαρχικώς εκπαιδευόμενους φοιτητές, αλλά και καθηγητές που θα διανοηθούν να αντιδράσουν εμπράκτως σε κανόνες «αποφασίζουμε και διατάσσομεν» της διοίκησης και της κυβέρνησης!

Έλα όμως που… «θέλει… να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει»!

Πέντε μεγάλα ψέματα της ΝΔ για το πανεπιστημιακό άσυλο

 

Από nikos στο Αυγ 11, 2019 Απόψεις, 

 

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Με άθλιες μεθοδεύσεις, σαν τον κλέφτη εν μέσω Αυγούστου, η κυβέρνηση της ΝΔ πέρασε από τη Βουλή το αντιδραστικό πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών. Πατώντας στο έδαφος των προσαρμογών της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ πάει ένα βήμα παραπέρα τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις σε μια σειρά τομείς, από τη λειτουργία των ΟΤΑ μέχρι την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Σε ότι αφορά το ακαδημαϊκό άσυλο, η κυβέρνηση έκανε «σημαία» της πολιτικής της την κατάργηση του, στο πλαίσιο του δόγματος «νόμος και τάξη» που πάει χέρι-χέρι με τη βαθύτατα αντιλαϊκή-αντεργατική της πολιτική. Προς αυτήν την κατεύθυνση χρησιμοποιήθηκαν μια σειρά ψευδεπίγραφα προσχήματα:

Τζάμπα φασαρία

Οσο θόρυβο κι αν προσπάθησε να σηκώσει ο ΣΥΡΙΖΑ για το άσυλο, δεν μπορεί να κρύψει ότι ως κυβέρνηση έβαλε γερό «αγκωνάρι» για να μπορεί σήμερα η ΝΔ να παρουσιάζει περίπου ως αυτονόητη συνέχεια την κατάργηση του ασύλου. Ποιος δεν θυμάται για παράδειγμα το πόρισμα της επιτροπής Παρασκευόπουλου επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που χαιρέτισε ο τότε υπουργός Γαβρόγλου; Το πόρισμα αφενός προτείνει τη «χορήγηση υποκατάστατων ναρκωτικών ή ναρκωτικών για μείωση της βλάβης στους πανεπιστημιακούς χώρους», καλλιεργώντας την ανοχή στα ναρκωτικά και τελικά τη μετατροπή των ΑΕΙ σε χώρους κρατικής διανομής της πρέζας, αφετέρου βαφτίζει «ποινικό αδίκημα» τις φοιτητικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις, που αποφασίζουν μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες οι ίδιοι οι φοιτητές. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα ζητούσε να φτιαχτούν επιτροπές επιβολής της «ηρεμίας» και «τάξης», μέσω των οποίων η αστυνομία και οι εισαγγελείς θα αποκτούσαν αποφασιστικό ρόλο στα ενδοπανεπιστημιακά ζητήματα, βαφτίζοντας μορφές πάλης που επιλέγουν οι φοιτητές «εγκλήματα χαμηλής ποινικής απαξίας», κάνοντας ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση του περιορισμού των φοιτητικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ως προϋπόθεση ώστε να προχωρούν η επιχειρηματική λειτουργία μέσα στα Ιδρύματα, οι μπίζνες μεγαλοεπιχειρηματιών και εργολάβων. Με το ίδιο σκεπτικό, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Τζάκρη ζητούσε πριν από λίγο καιρό «να ακολουθούμε πολιτικές κοινής λογικής», επειδή «δεν είναι δυνατόν εν έτει 2020 μια αριστερή κυβέρνηση να μην έχει καταργήσει το άσυλο και να παραδίδει το αίσθημα ασφάλειας στη δεξιά...». Αμα έχεις τέτοιους υπερασπιστές του ασύλου, τι να τους κάνεις τους εχθρούς;