«Για εμένα Survivors είναι αυτοί που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι…»

Κατιούσα

 

Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που δεν απασχολούν τα φώτα της δημοσιότητας για την κώμη τους, το τατουάζ που «χτύπησαν», το σπορ μοντέλο ή τη «μοντέλα» που κυκλοφορούν, δεν συχνάζουν στις νυχτερινές πίστες, δεν τηλεφωνούν στους παπαράτσι και… διαβάζουν Γκαλεάνο και Καζαντζάκη. Που το λεξιλόγιό τους υπερβαίνει τις εκατό λέξεις των πανομοιότυπων δηλώσεων της πλειονότητας των συναδέλφων τους. Που η σκέψη τους δραπετεύει από τον πίνακα με τα συστήματα του προπονητή και τις τέσσερις γωνίες του γηπέδου και συναντιέται με ό,τι κινείται, ανασαίνει, πονά και αγωνίζεται στην κοινωνία, με κατεύθυνση προς την πρόοδο και το κοινό καλό.

Διακήρυξη των Κουβανών Bloggers

H Κούβα υπάρχει επίσης και στην μπλοκόσφαιρα. Είναι η καθημερινή μαρτυρία και το ελεύθερο πνεύμα ενός έθνους και ενός λαού με όλη την πολυποίκιλη κουλτούρα αντίστασης και ζωής. Λόγω αυτού ακριβώς του πατριωτισμού που μας καθορίζει ως κοινότητα, καταγγέλλουμε τις πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου των ΗΠΑ, ως επιθετικές και προσβλητικές για τον λαό μας. Ο Τραμπ σταματά, πισωγυρίζει και εξαρθρώνει την ιστορία, υιοθετεί τις χειρότερες θέσεις και το κάνει περιτριγυρισμένος από εγκληματικά στοιχεία.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ

Απορρίφτηκε από το Εφετείο Αναστολών το αίτημα αποφυλάκισης της Ηριάννας Β.Λ  και του Περικλή και ο υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Σ. Κοντονής από το βήμα της Βουλής χαρακτήρισε την απόφαση «δυσάρεστη έκπληξη» δικαιολογώντας τους δικαστές για την απόφασή τους, γιατί είναι κι αυτοί άνθρωποι και «ως άνθρωποι κάνουν λάθη», ενώ το τμήμα δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος που περιστασιακά ξεχνά  πως βρίσκεται στην κυβέρνηση, σε ανακοίνωσή του καταφέρεται εναντίον της απόφασης του δικαστηρίου, υπενθυμίζοντάς μας πως «η δικαιοσύνη  δεν είναι ουδέτερη» αλλά έχει «τη δική της μεροληπτική κοινωνική και ταξική ματιά» και διαβεβαιώνοντας «πως μια μάχη χάσαμε» αλλά « έρχονται άλλες, θα τις κερδίσουμε». 

Τα ψέματα της κυβέρνησης και η πραγματικότητα...

Μία μόλις ημέρα αφότου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχώρησε στο παραπέρα «ξήλωμα» της κυριακάτικης αργίας, ακολουθώντας τα χνάρια των προηγούμενων κυβερνήσεων, ο πρωθυπουργός επισκέφτηκε το υπουργείο Εργασίας για να προβάλει το «φιλεργατικό» της έργο. Και τι δεν επικαλέστηκε ο Αλ. Τσίπρας στην παρέμβασή του: Τη «μείωση της ανεργίας», την αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης», το χτύπημα της απλήρωτης εργασίας, τις λύσεις που δίνει στους εργαζόμενους με «μπλοκάκι», τη «λύση» στο Ασφαλιστικό, μέχρι και αύξηση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα διαπίστωσε ο πρωθυπουργός!
Από την πρωθυπουργική παρέμβαση, γίνεται φανερό ότι οι εργαζόμενοι δεν βρίσκονται αντιμέτωποι μόνο με την όξυνση της αντεργατικής επίθεσης, βιώνουν ταυτόχρονα και την απροκάλυπτη κοροϊδία και τον κυνισμό μιας κυβέρνησης που, αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα, συνεχίζει να κάνει το μαύρο άσπρο, πιστή στην προπαγανδιστική συνταγή «πες - πες ψέματα, στο τέλος κάτι θα μείνει».

Τα δικά τους ερωτήματα...

Ο λαός να μη δεχτεί να πληρώσει για άλλη μια φορά την «νύφη», αλλά πρέπει να ορθώσει το ανάστημά του διεκδικώντας την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του

Θα βγει ή δεν θα βγει η Ελλάδα στις αγορές; Θα είναι ή δεν θα είναι τα επιτόκια μικρότερα από την προηγούμενη έξοδο; Θα επηρεάσει ή όχι η απόφαση του ΔΝΤ για το ελληνικό κρατικό χρέος; Με αυτά και άλλα ερωτήματα προσπαθούν να «ζαλίσουν» τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα κυβέρνηση και αστικά επιτελεία, τις μέρες αυτές, λίγο - πολύ παλεύοντας να τους κάνουν «κοινωνούς» της αγωνίας του κεφαλαίου, που ζητάει επιπλέον «ζεστό» χρήμα και πρόσβαση σε φτηνό δανεισμό. Για το λαό, βέβαια, άλλα πρέπει να είναι τα ερωτήματα: Θα πληρώσει ή όχι για μια ακόμα φορά την «ανάκτηση της εμπιστοσύνης» των αγορών με νέα δυσβάστακτα μέτρα, όπως ήδη έχει ψηφίσει η κυβέρνηση; Υπάρχει ποτέ περίπτωση να «ξεμπλέξει» από τα αντιλαϊκά μέτρα που απαιτούν οι «αγορές», σήμερα για την έξοδο και αύριο για τη διατήρηση και σταθεροποίηση σε αυτές; Και το βασικότερο, υπάρχει περίπτωση τα σχέδια και οι στόχοι του κεφαλαίου να συμπίπτουν στο παραμικρό με τις δικές του σύγχρονες ανάγκες ή πρέπει να τις διεκδικήσει σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τους στόχους του; Ερωτήματα ρητορικά...