Η αρνητική εξέλιξη της ενισχυμένης παρουσίας ακροδεξιών - φασιστικών σχηματισμών στη Βουλή δικαίως προκαλεί ανησυχία, ιδιαίτερα σε εργαζόμενους και νέους. Δικαιολογημένα προβληματίζονται αρκετοί από όσους τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαν στις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις για την απομόνωση των φασιστικών - εθνικιστικών μορφωμάτων και της δράσης τους, όπως στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, νιώθοντας ανάταση αλλά και μια στοιχειώδη δικαίωση για τα θύματα των ναζιστικών συμμοριών.
Σήμερα, λοιπόν, το σύστημα ξαναβγάζει «στον αφρό» αυτές τις δυνάμεις, δυνάμεις αντικομμουνισμού και μίσους απέναντι στους εργατικούς αγώνες, που παίζουν τον ρόλο «μαντρόσκυλου» για την εργοδοσία, με το βλέμμα στραμμένο σε πιθανά μεγάλα λαϊκά ξεσπάσματα, αλλά και στις συνέπειες από τη βαθιά εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.
Επομένως, κανένας εφησυχασμός δεν χωράει απέναντι στην παρουσία και τη δράση τέτοιων μορφωμάτων, όπως και καμιά ανοχή δεν μπορεί να υπάρχει στην πολύμορφη αξιοποίησή τους από τα αστικά κόμματα, που επιχειρούν είτε να αναστήσουν κάλπικα διλήμματα για την υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας είτε να καλλιεργήσουν τη μοιρολατρία.