Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε τη Δευτέρα 25 Ιούλη από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, για την «ενίσχυση της ψηφιακής διακυβέρνησης», στρώνει ακόμα καλύτερα το έδαφος για την αξιοποίηση διαφόρων «ψηφιακών μέσων» στην κατεύθυνση της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα άρθρα 5 έως και 9 του συγκεκριμένου νόμου, όπου περιγράφεται ένα πλαίσιο που δήθεν ρυθμίζει την εφαρμογή συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης, σε εφαρμογές διαχείρισης προσωπικού. Πλάι λοιπόν στα ήδη διαθέσιμα ψηφιακά και ηλεκτρονικά εργαλεία που έχουν στα χέρια τους οι εργοδότες, πλέον, σε συνδυασμό με το ψηφιακό φακέλωμα, τη «διασύνδεση» και τη «διαλειτουργικότητα» πληροφοριακών συστημάτων και υπηρεσιών, θα τους δίνεται η δυνατότητα με αλγόριθμο να αποφασίζουν ποιος θα απολυθεί και ποιος θα προσληφθεί, πώς θα κατανέμεται το εργατικό δυναμικό κ.λπ. Παράλληλα, δίνεται η δυνατότητα να συγκεντρώνεται με συνοπτικές διαδικασίες μια γκάμα προσωπικών δεδομένων, όπως ιατρικών, οικονομικών, κοινωνικών επαφών, προτιμήσεων, συνηθειών και ενδιαφερόντων, πεποιθήσεων κ.ο.κ.
Με τον τρόπο αυτό η δυνατότητα που δίνει η λεγόμενη «ψηφιακή επανάσταση» για την επεξεργασία όλο και μεγαλύτερου όγκου δεδομένων, αντί να χρησιμοποιείται για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, γίνεται μέσο για το ξεζούμισμά τους.