 |
| Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν
άσπρη τρίχα στην ψυχή μου/ κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας./ Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,/ ωραίος τραβάω, τραβάω/ εικοσιδυό χρονώ λεβέντης… Βλ. Μαγιακόφσκι |
Οσο και αν οι εκκλησιαστικοί κύκλοι φαντασιώνονται ότι βιώνουμε άγιες
μέρες, οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν ως πέρασμα για την έξοδό μας
από την αγριότητα των ημερών, ματαιοπονούν.
Κοντά τους καίγεται η
κυβέρνηση, μέρα με τη μέρα, εξαιτίας της αναξιοπιστίας, της
αποδιοργάνωσης και της διαρκούς αδιαφορίας της εφ' όλης της ύλης. Για
πρώτη φορά, το χάσμα ανάμεσα στο καθεστώς και την πραγματικότητα ψάχνει
να βρει λύση, ένα συναινετικό διαζύγιο. Από δω και στο εξής τον πρώτο
λόγο θα έχουν τα γραφεία στοιχημάτων για το χρόνο πτώσης του καθεστώτος,
την οποία το λαϊκό ένστικτο βλέπει στο τέλος του Φλεβάρη.
