Σε πορεία θανάτου

Τώρα ούτε να τρέξεις, ούτε να κρυφτείς δε μπορείς. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της ήσυχης αποδοχής σου για όλα τα μέτρα που σου επέβαλλαν. Σού πήραν όλα τα όπλα ενώ τα είχες στα χέρια σου. Τα παρέδωσες εσύ εις το όνομα της ειρήνης και της νοικοκυροσύνης. Να μην τρέξει σταγόνα αίμα αλλά ας χυθούν εκατομμύρια δάκρυα. Τα δάκρυα δεν πονάνε...έτσι νόμιζες. Τώρα ξεκινάει το πανηγύρι, ήσυχε συμπολίτη μου. Οι κακές Κασσάνδρες δεν ήταν για τα γούστα σου γιατί σου χαλούσαν την καθημερινότητά σου, τις κανονισμένες διακοπές σου, τις απλωτές και τις ξαπλωτές σου, το σίγουρο μέλλον σου.

Άκου λοιπόν, τι θα έχει ήδη γίνει την ώρα που εσύ θα ξυπνήσεις από τον λήθαργό σου. Το σπίτι σου είτε το χρωστάς είτε όχι, ανήκει πλέον αλλού. Αν το χρωστάς δε σε κάποια τράπεζα τότε θα πληρώνεις δύο δόσεις ανά μήνα: Μία στην τράπεζα, μία στο κράτος. Και βέβαια θα σε αφήνουν να ζεις σε αυτό μέχρι την στιγμή που θα το χρειαστούν και θα σου κάνουν έξωση με το έτσι γουστάρω ή με μία απόφαση δικαστηρίου που...

θα ορίζει την έξωση συνταγματική.

Αν αρρωστήσεις μία ασπιρίνη θα σου είναι αρκετή, κι αυτή αγνώστου κατασκευής και συστατικών. Εκτός αν ανήκεις στην πάνω τάξη όπου με τον παρά σου θα έχεις όλα τα κομφόρ. Ασθενείς δύο ταχυτήτων αφού πάλευες χρόνια για την Ευρώπη της μία ταχύτητας. Η λίστα του εκάστοτε ευρωτσολιά υπουργού θα ορίζει για το τι εξετάσεις θα χρειάζεσαι και όχι το είδος ή η πορεία της ασθένειάς σου. Το κορμί σου έτσι κι αλλιώς ανήκει κι αυτό στην περιουσία του παρακράτους αφού εκ γενετής είσαι πλέον αναγκαστικός δότης οργάνων και δε μπα να στείλεις εσύ χιλιάδες αιτήσεις άρνησης προς τον αρμόδιο Οργανισμό (είναι τελικά αρμόδιος αυτός ο Οργανισμός;). Ανάλογα με τις ανάγκες των ιατρικών εταιρειών θα είσαι κλινικά νεκρός ή όχι. Βέβαια με τον ιατρικό τουρισμό που σου ετοιμάζουν μπορείς άνετα να δίνεις ένα νεφρό ή ένα ωάριο σε μία πλούσια γριά τουρίστρια για μία χούφτα ευρώ.

Ο μισθός, που τώρα τον θεωρείς μικρό - αν τον έχεις ακόμα- , θα καθορίζεται σύμφωνα με την οικονομική πορεία και τις ανάγκες της χώρας. Να θυμάσαι ότι από εδώ και στο εξής οι ανάγκες της χώρας θα είναι πάντα μεγάλες (ακόμα και αν δεν είναι) γιατί όσο πέφτει το μεροκάματό σου τόσο εγχώριοι και εισαγόμενοι “επενδυτές” θα βρίσκουν φθηνά χέρια, οι δείκτες ανεργίας θα πέφτουν και όλοι θα είναι χαρούμενοι ακόμα κι εσύ που θα εργάζεσαι για 200 (το πολύ) ευρώ το μήνα φθάνει να μην είσαι άνεργος. Αν εξαντληθείς δε από το 12ωρο σε βάζουν σε μία κλινική και γίνεσαι ξαφνικά “κλινικά νεκρός”. Και η οικογένεια σου δεν θα δει ένα ευρώ από την ασφάλεια και οι ιατρικές εταιρείες θα κονομήσουν από τα συκωτοπνεύνονά σου.

Ιδού οι «τρομοκράτες» της Ιερισσού!

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ

Είναι, ίσως, από τις ελάχιστες φορές που η φράση-κλισέ «άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας» βρίσκει το αυθεντικό νόημά της. Γιατί οι τέσσερις προφυλακισμένοι για τα γεγονότα στις Σκουριές είναι επιχειρηματίες, μεροκαματιάρηδες, οικογενειάρχες και νέοι άνθρωποι που επιμένουν να ζουν στον τόπο τους.
Ω, του θαύματος, οι τέσσερις κάτοικοι της Ιερισσού που βρίσκονται πίσω από τα σίδερα και αντιμετωπίζουν βαρύτατες κατηγορίες, παρουσιάζονται από τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης – και ιδίως από εκείνα που ελέγχονται από τα ίδια εκείνα συμφέροντα τα οποία συνδέονται και με τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική – ως τρομοκράτες.
Και είναι τα ίδια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που, πριν ξεσπάσει ο ανένδοτος των κατοίκων κατά των μεταλλείων χρυσού, παρουσίαζαν αυτούς τους ίδιους ανθρώπους ως πρότυπα επιχειρηματιών, ως καινοτόμους, ως πολίτες που τιμούν τον τόπο τους.
Στο ερώτημα τι έγινε και από τη μια στιγμή στην άλλη πολίτες - υποδείγματα παρουσιάζονται ως κουκουλοφόροι - τρομοκράτες, η απάντηση για τους κατοίκους της περιοχής είναι απλή. Όπως λένε «το σύστημα είναι αυτό που τη μία μέρα σε παρουσιάζει ως υπόδειγμα και την άλλη σαν τρομοκράτη»…
Η μεταστροφή του «συστήματος» και της επικοινωνιακής του τακτικής είναι επίσης κατανοητή εάν αναλογιστεί κανείς όλα αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία δυο χρόνια στις Σκουριές, με τη δυναμική αντίδραση των κατοίκων και την ακραία χρήση βίας από τις αστυνομικές δυνάμεις. Γιατί μόνον εάν κάποιος, και στην περίπτωση της Χαλκιδικής είναι χιλιάδες, χαρακτηριστεί «εχθρός της πατρίδας» μπορεί να δικαιολογηθεί στην κοινή γνώμη η εκτός κάθε λογικής χρήση βίας, για την υπεράσπιση μιας, όπως λένε, εκτός λογικής επένδυσης που εξυπηρετεί μόνο τις ανάγκες των επιχειρηματιών.
Και η προφυλάκιση των τεσσάρων, το ύστατο περιοριστικό μέτρο που μπορεί να ληφθεί εναντίον ενός κατηγορουμένου, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ακόμα βίαιο μήνυμα προς την κοινωνία προκειμένου να σταματήσει τις αντιδράσεις.

Από το Γκίνες στη φυλακή
Στις 10 Ιουλίου με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα κρίθηκαν προφυλακιστέοι δύο ακόμα κάτοικοι της Ιερισσού. Ο Γιάννης, 42 χρονών, πατέρας τριών παιδιών, ιδιοκτήτης μιας πρωτοποριακής επιχείρησης, που όπως λένε οι κάτοικοι είναι σημαντική για την οικονομική ζωή του τόπου, αφού παράγει υψηλής ποιότητας τυροκομικά προϊόντα και απασχολεί περίπου 40 εργαζομένους.
Ο Γιάννης και οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες το 2011 φιλοξενήθηκαν από τα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια, γιατί η τυροκομική μονάδα του μπήκε στο βιβλίο Γκίνες – μαζί με τους συνεργάτες του έφτιαξαν το μεγαλύτερο κατσικίσιο τυρί στον κόσμο, βάρους 939 κιλών. Το τυρί με την ονομασία «κατσικίσιο πετρωτό» κέρδισε το παγκόσμιο ρεκόρ και ο Γιάννης παρέλαβε το πιστοποιητικό της εγγραφής στο βιβλίο των παγκόσμιων ρεκόρ από τον εκπρόσωπο της Guinness World Records Τζακ Μπρόκμπαντ.