Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2020

Τελικά, κολλάει…


Ο Μητροπολίτης Ιερισσού Θεόκλητος νοσεί με κορωνοϊό. Η Μητρόπολη εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία επιβεβαιώνει το γεγονός και καλεί τους πιστούς να προσέχουν, φορώντας μάσκες (δείτε παρακάτω).

Σύμφωνα με το thesstoday.gr , ο Μητροπολίτης, μαζί με άλλους ιεράρχες, μετείχε στη δοξολογία στον Άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης, με τους ιεράρχες, βεβαίως, να μην φορούν μάσκες.

 

ena mhtropoliths koronoios

"80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΤΑΛΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ"

 


Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου
 
 
Συνεργεία από φαλαγγίτες με ονομαστικές καταστάσεις στα χέρια εξαναγκάζουν τους πολίτες να συνεισφέρουν για την ΕΟΝ. Αργότερα η λεία κατέληξε προς πώληση στο Μοναστηράκι και στον Βαρδάρη, προς όφελος των αξιωματικών της ΕΟΝ
Συνεργεία από φαλαγγίτες με ονομαστικές καταστάσεις στα χέρια εξαναγκάζουν τους πολίτες να συνεισφέρουν για την ΕΟΝ. Αργότερα η λεία κατέληξε προς πώληση στο Μοναστηράκι και στον Βαρδάρη, προς όφελος των αξιωματικών της ΕΟΝ
Το κείμενο είναι βασισμένο στην έκδοση του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940 - 1941» (σελ. 45 - 54), καθώς και στο Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τόμος Α2, 1918 - 1939 (σελ. 507 - 547), και τόμος Β1, 1939 - 1949 (σελ. 54 - 69).
Το βράδυ της 4ης Αυγούστου 1936 δημοσιεύτηκε σε έκτακτο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά, που τοιχοκολλήθηκε και σε κεντρικά σημεία της Αθήνας και του Πειραιά. Το διάγγελμα ανέφερε: «Η Κυβέρνησις (...) προέβη, τη εγκρίσει της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως, εις την κήρυξιν του Στρατιωτικού Νόμου καθ' άπασαν την χώραν, και την διάλυσιν της Βουλής».

Παράλληλα δημοσιεύτηκαν τα πρώτα διατάγματα της δικτατορικής κυβέρνησης, που προέβλεπαν: Την αναστολή των διατάξεων 8 άρθρων του Συντάγματος σε όλο το κράτος, τη διάλυση της Βουλής και την επιστράτευση των εργαζομένων σε υπηρεσίες «δημοσίας ωφελείας» (σιδηροδρομικοί, τροχιοδρομικοί κ.ά.).

Οι ενέργειες του Μεταξά, ο οποίος άλλωστε προετοιμαζόταν από καιρό για την κήρυξη της δικτατορίας, έγιναν σε συνεργασία με τον Γεώργιο Β' και με τη σύμφωνη γνώμη και στήριξη της Μεγάλης Βρετανίας. Το «κλίμα» υπέρ μιας δικτατορικής λύσης ευνοούσαν επίσης η άνοδος του φασισμού και του ναζισμού στην Ιταλία και στη Γερμανία, καθώς και ο γενικότερος αντικομμουνισμός που οργίαζε.

Αξιωματούχοι της ΕΟΝ σε παρέλαση
Αξιωματούχοι της ΕΟΝ σε παρέλαση
Η επιβολή της δικτατορίας εξυπηρετούσε την ανάγκη της αστικής τάξης να θωρακίσει ακόμα περισσότερο την εξουσία της, σε συνθήκες όξυνσης των ενδοαστικών αντιθέσεων και ενόψει του επερχόμενου Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ταυτόχρονα υπήρχε και ο φόβος του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Ο κίνδυνος για την αστική εξουσία μπορεί να μην ήταν άμεσος, όπως επικαλούνταν η προπαγάνδα της 4ης Αυγούστου, έπρεπε όμως να ενταθούν τα κατασταλτικά μέτρα αποτροπής αυτού του κινδύνου, να χτυπηθεί και να αντιμετωπιστεί το ΚΚΕ αποφασιστικά.

Στοιχεία μετάδοσης και διασποράς του κορονοϊού (Διακρίνοντας την αλήθεια από το ψέμα προς υπεράσπιση του ορθού λόγου και του διαφωτισμού)

 


Η πείνα των αφεντικών, είτε λέγονται αριστοκράτες, είτε λέγονται καπιταλιστές, είναι ακόρεστη. Και αφού απομυζήσουν την εργασία των από κάτω, στο τέλος θέλουν να γευτούν και τα ίδια τα σώματά τους. Δε θα μπορούσε να περιγραφεί καλύτερα η τωρινή περίοδος.

Ο πρωθυπουργός και σωτήρας ημών Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε επίκληση στη γλώσσα των νέων στο τελευταίο του διάγγελμα. Σε αυτό το άρθρο θα ξεκινήσουμε από λίγο πιο πίσω, από  τη γλώσσα των παιδιών. Θυμάστε το παιδικό στιχάκι στο δικό μου δε χωράει, στο δικό σου κολυμπάει; Θα πείτε βέβαια τι σχέση έχει αυτό με την ορθολογική ανάλυση που υπόσχεται ο τίτλος; Καμία είναι η αλήθεια. Έχει όμως απόλυτη σχέση με το πώς αναλύει και διαβάζει το κυβερνητικό επιτελείο την πανδημία, γιατί τα μέτρα που λαμβάνονται θα μπορούσαν να έχουν ως βάση μόνο αυτό το στιχάκι, το οποίο θα μπορούσε να γίνει στα δικά μας δεν κολλάει στα δικά σας κολυμπάει.

"80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΤΑΛΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ"

 


Τότε και τώρα
 
 
Η 28η Οκτώβρη 1940, η είσοδος της Ελλάδας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σήμανε ουσιαστικά την έναρξη μιας ολόκληρης περιόδου, που τελείωσε με την ηρωική πάλη του ΔΣΕ και την ήττα του το 1949.

Τα διδάγματα όλης αυτής της ιστορικής δεκαετίας, που σωστά έχει χαρακτηριστεί ως δεκαετία όξυνσης της ταξικής πάλης στη χώρα μας, είναι πολύτιμα για το σήμερα και το αύριο της πάλης του ΚΚΕ. Γι' αυτό άλλωστε η μελέτη και η εξαγωγή συμπερασμάτων από αυτήν την περίοδο έχουν απασχολήσει συλλογικά Σώματα και επεξεργασίες του Κόμματος εδώ και πολλά χρόνια.

Ενα βασικό δίδαγμα της περιόδου, που έχει ιδιαίτερη σημασία στη σημερινή πολιτική και κοινωνική συγκυρία, είναι ότι η αστική τάξη και η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, οι εργαζόμενοι, τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, δεν βρέθηκαν ποτέ στο ίδιο μετερίζι, ακόμα και αν φαινομενικά αντιμετώπιζαν τους ίδιους κινδύνους, τους ίδιους «εχθρούς», τις ίδιες «κρίσεις».

Ιδιαίτερα μιλώντας για τις επιλογές της αστικής τάξης, που ως τάξη κυρίαρχη, ως τάξη που έχει την εξουσία, έχει και πλήρη συνείδηση των δικών της συμφερόντων. Υπάρχει ένα ενιαίο νήμα που συνδέει θέσεις και στάσεις, που μπορεί φαινομενικά να μοιάζουν αντιφατικές. Τέτοιο παράδειγμα είναι η στάση της στον ιταλοελληνικό πόλεμο, ο δοσιλογισμός και η φυγάδευση στη Μ. Ανατολή, η λυσσαλέα αντιμετώπιση του ένοπλου εργατικού - λαϊκού κινήματος πριν και μετά την Απελευθέρωση, η στάση «δημοκρατικών στελεχών» της απέναντι στο θεσμό της βασιλείας, η αντιμετώπιση του βαθιού διχασμού στις γραμμές της, που έχει τις ρίζες της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Μεσοπόλεμο.

Κανιβαλισμός


Οσο μεγαλώνουν τα αδιέξοδα στη διαχείριση της πανδημίας, τόσο δυναμώνει η προσπάθεια της κυβέρνησης να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες της πίσω από την περιβόητη «ατομική ευθύνη», την οποία παρουσιάζει ως «μοναδικό γιατρικό». Αυτή η προσπάθεια, μάλιστα, παίρνει χαρακτηριστικά απειλών και αγριάδων, που παραπέμπουν σε «κοινωνικό αυτοματισμό» ή και κανιβαλισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ορισμένοι αστοί δημοσιολόγοι, που ασχολούνται συστηματικά τις τελευταίες μέρες με το ποιοι θα πληρώσουν τα σπασμένα ενός ενδεχόμενου lockdown και ποιοι δεν τους καίγεται καρφί «αν θα δουλεύει η οικονομία». Στις χυδαίες και επικίνδυνες αναλύσεις τους «βλέπουν» εργαζόμενους του δημόσιου τομέα και συνταξιούχους που αδιαφορούν για το lockdown, αφού «οι μισθοί και οι συντάξεις θα συνεχίσουν να πέφτουν κάθε μήνα», φέρνοντάς τους σε αντιπαράθεση με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και τους επιχειρηματίες, που «θα πληρώσουν τη νύφη μιας ενδεχόμενης καραντίνας, ενώ έχουν από πάνω να πληρώνουν για τους δημόσιους υπάλληλους και τους συνταξιούχους». Κάποιος άλλος σχολιαστής του ίδιου φυράματος «το τερμάτισε», διαφημίζοντας το «πετυχημένο μοντέλο της Σουηδίας» (εκείνο που οι ίδιοι κρέμαγαν στα μανταλάκια όταν αλλιώς «βάραγε το νταούλι» για τα συμφέροντα του κεφαλαίου), επειδή - λέει - εκεί δεν μπήκαν σε προτεραιότητα οι «συνταξιούχοι ψηφοφόροι», τους οποίους άφησαν να πεθάνουν στους οίκους ευγηρίας, αλλά οι νέοι εργαζόμενοι, που «πρέπει να εργαστούν και να ζήσουν - και να πληρώνουν τις συντάξεις»! Ο βούρκος του συστήματος που υπηρετούν πραγματικά δεν έχει πάτο. Και όσο φουσκώνει το δεύτερο κύμα της πανδημίας, τόσο επιβεβαιώνει ότι «ο ιός είναι ο καπιταλισμός» και μοναδική «γιατρειά» η ανατροπή του.

ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

 

Και ξανά εμφανίζεται η Ευρώπη, με επικεφαλής τη Γαλλία, η οποία δια στόματος του προέδρου της ανακοινώνει πως δέχεται επίθεση μετά τις τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις ισλαμιστών, να υπερασπίζεται την ελευθερία της έκφρασης, της συνείδησης και τέλος πάντων κάθε είδους ελευθερία. Ο πρόεδρός Μακρόν εμφανίζεται μάλιστα πεπεισμένος πως «Εάν δεχτούμε επίθεση, για άλλη μια φορά, είναι για τις αξίες που είναι δικές μας, για το γούστο μας για την ελευθερία, για αυτή τη δυνατότητα στο έδαφος μας να πιστεύουμε ελεύθερα και να μην παραδοθούμε σε κανένα πνεύμα τρόμου».
 
        Και καθώς αποσιωπώνται οι αιτίες και οι συνθήκες που έχουν εκκολάψει τέτοιου είδους πράξεις, όπως  η συμβολή της Δύσης στη διάλυση κρατών σαν  τη Λιβύη, το Αφγανιστάν ή ανεπιτυχώς τη Συρία  και η με κάθε τρόπο εκμετάλλευση του αποκαλούμενου πάλαι ποτε τρίτου κόσμου με την αποικιοκρατία, οι παραινέσεις του Φραντς Φανόν στους συντρόφους του στον αντιαποικιακό αγώνα της Αλγερίας πριν εξήντα χρόνια για τη σχέση τους με την Ευρώπη και τις επισημάνσεις του για την  αγριότητα του πολιτισμού της δεν παύουν να είναι επίκαιρες.
 
        «Εμπρός σύντροφοι, είναι καλύτερα ν’ αποφασίσουμε από τώρα ν’ αλλάξουμε δρόμο. Τη μεγάλη νύχτα που μέσα της είμαστε βυθισμένοι πρέπει να την αποτινάξουμε και να βγούμε. Η καινούργια μέρα που σηκώνεται πρέπει να μας βρεί σταθερούς, συνετούς κι αποφασισμένους.