Ορμητικά στη μάχη της «επόμενης μέρας»

«Τίποτα δεν θα είναι ίδιο με πριν»: Αυτό είναι ένα από τα μηνύματα που εκπέμπουν κυβέρνηση και τα δημοσιογραφικά της φερέφωνα για την «επόμενη μέρα». Μάλιστα, αυτός είναι ο μόνιμος σχολιασμός απέναντι σε οποιαδήποτε κινητοποίηση, σε οποιαδήποτε αγωνιστική έκφραση του εργατικού κινήματος. Καλούν, λοιπόν, το λαό ουσιαστικά να υποταχθεί στη λεγόμενη «νέα κοινωνική ταυτότητα» που του πλασάρουν το κράτος και το κεφάλαιο, ώστε να αντιμετωπιστεί η καπιταλιστική κρίση όσο γίνεται πιο ανώδυνα για την αστική τάξη και την εξουσία της. Μια «ταυτότητα» στην οποία δεν χωρούν διεκδικήσεις, δεν χωράει η οργάνωση της πάλης.

 

Ομως, αν η «νέα κατάσταση» για το κεφάλαιο περιλαμβάνει κάμποσα ακόμα πλοκάμια στο μηχανισμό έντασης της εκμετάλλευσης, για το εργατικό κίνημα περιλαμβάνει μια χρήσιμη πείρα από τις μέρες της καραντίνας, που έδειξε τη δύναμη της οργανωμένης δράσης. Μια πείρα που προστίθεται σε εκείνη της προηγούμενης, δεκαετούς καπιταλιστικής κρίσης και βρίσκει το κίνημα σε καλύτερες θέσεις για να αντιμετωπίσει την εργοδοτική επίθεση.

«Πάρ' τα όλα» στο κεφάλαιο

 

Κάνοντας έναν απολογισμό των μέτρων που πήρε η κυβέρνηση τις προηγούμενες βδομάδες, αλλά και των τοποθετήσεων των εργοδοτικών ενώσεων, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι αποτελούν πάγιες αξιώσεις των επιχειρηματικών ομίλων, για την ακόμα πιο «ευέλικτη» εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Ίσως για λόγους ταξικούς και όχι μόνο…

08-05-2020

Επίθεση στο ΚΚΕ χωρίς Στάλιν είναι σεξ χωρίς οργασμό! Ο Μιχάλης Λεάνης απαντά στη Σώτη Τριανταφύλλου και όσους έχουν κάνει τον αντικομμουνισμό επάγγελμα, ίσως για λόγους ταξικούς και όχι μόνο…

Κατιούσα

 

Δεν είναι ότι νοιώθω την ανάγκη να απολογηθώ. Το αντίθετο μάλιστα. Ούτε χρίζομαι ξαφνικά αυτόκλητος υπερασπιστής ενός κόμματος. Αστειότητες. Το ΚΚΕ έχει ικανότατα στελέχη και μέλη, πολύ πιο ικανά από εμένα όχι μόνο να το υπερασπιστούν με θεσμικό τρόπο αλλά και να το προστατέψουν από κάθε μορφής επίθεση. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια.

Αν και θεωρώ ότι η ίδια η 100χρονη και βάλε ιστορία του ΚΚΕ αποτελεί τον μεγαλύτερο υπερασπιστή του αν βέβαια την μελετήσεις με ψυχραιμία και νηφαλιότητα μακριά από εμμονές και προκαταλήψεις.

Όχι για να συμφωνήσεις μαζί του ή για να προσχωρήσεις στις γραμμές του, αλλά γιατί η αποστασιοποίηση και η πνευματική διαύγεια αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την μελέτη της Ιστορίας, αλλά και για να πληροφορηθείς –αν σε ενδιαφέρει πραγματικά- την οπτική των γεγονότων από μια άλλη ματιά!
Έχει κι αυτό το ενδιαφέρον του για ανθρώπους –ιδιαίτερα πνευματικούς- που επιθυμούν να σκέφτονται ελεύθερα!!! Λέω τώρα εγώ…

9η ΜΑΗ

Αφιέρωμα στα 75 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη (Μέρος Β')

Αποχαλινωμένος ο γερμανικός ιμπεριαλισμός από τη στήριξη που του παρείχαν  οι καπιταλιστές της Δύσης  ξεκίνησε  τον «χορό του πολέμου» στην Ευρώπη. Τον Οκτώβρη του 1933 η Γερμανία εγκατέλειψε τη Διάσκεψη της Γενεύης για τον αφοπλισμό και κατέθεσε δήλωση αποχώρησης από την Κοινωνία των Εθνών.

Στις 16 Μάρτη 1935, ο Χίτλερ κήρυξε στη χώρα γενική επιστράτευση.

Είχε ήδη προσαρτήσει το Σάαρ, σημαντικό μεταλλουργικό κέντρο -το οποίο με βάση τη Συνθήκη των Βερσαλιών ήταν αποστρατιωτικοποιημένο- και  τη Ρηνανία.

Το 1935 η Ιταλία εισέβαλε στην Αιθιοπία και το Νοέμβρη του 1936 Γερμανία και Ιαπωνία υπέγραψαν  σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας, γνωστό και ως «Αντικομιντέρν Σύμφωνο». Λίγο μετά, στο «Σύμφωνο κατά της Κομμουνιστικής Διεθνούς» προσχώρησε η Ιταλία. Στη συνέχεια προσχώρησαν η Ουγγαρία, η Ισπανία, η Δανία, η Φινλανδία, η Σλοβακία, η Ρουμανία, η Κροατία, η Βουλγαρία, η Τουρκία, το Ελ Σαλβαδόρ κ.ά. Συνολικά στο Αντικομμουνιστικό Σύμφωνο προσχώρησαν 15 κράτη.
Το 1936 Γερμανία και Ιταλία επεμβαίνουν στον ισπανικό εμφύλιο στο πλευρό του φασίστα στρατηγού Φράνκο.

Χρωστάμε...

 

 

Ο Κόκκινος Στρατός στη Μάχη του Βερολίνου 

 

Μας δάνεισαν τη ζωή τους, την αναπνοή τους. Τους χρωστάμε!

Τους χρωστάμε για κάθε όνειρο που έσβησε στο τελευταίο τους βλέμμα, για κάθε δάκρυ που μούσκεψε τον πόνο τους στα ερείπια του Λένινγκραντ, του Στάλινγκαντ, του Βερολίνου.

Χρωστάμε σε κάθε έναν από τα σχεδόν 30 εκατομμύρια νεκρούς και σακατεμένους του Κόκκινου Στρατού που θυσιάστηκαν για τη συντριβή του φασισμού, για να υπερασπιστούν τη Σοβιετική Ένωση.

Το λιγότερο είναι η τιμή που τους αξίζει στους αιώνες. Η υπεράσπιση της προσφοράς τους από την παραχάραξη της Ιστορίας. Το κόστος ήταν τόσο μεγάλο που ό,τι κι αν ειπωθεί θα χρωστάμε για την καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ στη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών.

Το χρέος των κομμουνιστών όπου Γης είναι μεγαλύτερο! Τους χρωστάμε επιπλέον διότι απέδειξαν την ανωτερότητα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που βάδιζε η ΕΣΣΔ και που μόλις σε δύο δεκαετίες κατάφερε με το ανάστημά της να κυματίσει στο Ράιχσταγκ και στις καρδιές των εργατών.

«Ο κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει τόσα στον Κόκκινο Στρατό που δεν θα μπορούσε να τα ξεπληρώσει ποτέ, με ό,τι κι αν έκανε», ήταν τα λόγια του Χέμινγουεϊ.

Για τους κομμουνιστές λίγο από αυτό το χρέος ξεπληρώνεται στον αγώνα για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.