21-06-2021
Κάθε θαύμα κρατάει τρεις μέρες έλεγε η γιαγιά
μου, κι έτσι η ανάπτυξη, πράσινη, ψηφιακή, εκσυγχρονιστική, κρυμμένα
υπερμνημονιακή, όταν θα ρθει θα φέρει μαζί της κι ένα εξαγριωμένο πλήθος
εργαζομένων, που δεν θα μπορεί να το κάνει ζάφτι ούτε ο ίδιος ο
διάολος.
Νομοσχέδιο για τη ρύθμιση των εργασιακών
σχέσεων. Ο τίτλος είναι ο πιο ευφημιστικός από καταβολής Βουλής. Πώς
λέμε Εύξεινο Πόντο τη Μαύρη Θάλασσα ένα πράγμα, έτσι λέμε και
ρυθμισμένες τις σχέσεις δουλείας στον εικοστό πρώτο αιώνα.
Κανένας απ’ αυτούς που επεξεργάστηκαν και ψήφισαν το βάρβαρο αυτό
νομοσχέδιο δε θ’ άντεχε στην ιδέα ότι ο γιος του ή η κόρη του, πόσο
μάλλον η νεαρή του φιλενάδα, ονειρεύεται ένα μέλλον, δώρο απ’ τη μαμά ή
τον μπαμπά, που περιλαμβάνει δέκα ώρες δουλειά την ημέρα συν δύο στο
πήγαινε έλα (με ΙΧ και καλό καιρό κι όχι με λεωφορείο, τρένο και
προαστιακό, με βροχή και μποτιλιάρισμα). Σε ταινία μικρού μήκους να το
‘βλεπε, θα ήταν βέβαιος πως το παιδί θα χρειαστεί, αν η δουλειά έχει
ορθοστασία, γρήγορα γιατρό για τα πόδια, τη μέση, την πλάτη, το φλεβίτη.
Κι αν είναι καθιστική, γρήγορα γιατρό για τη σπονδυλική στήλη, την
καρδιά, την παχυσαρκία, σε κάθε περίπτωση, αρκετά χάπια και άπειρα
άλλοθι για το στρες ή τις λευκές γραμμούλες που αυξάνουν την απόδοση στα
λυκόπουλα της Γουόλ Στρητ… Αυτά τα δύο τελευταία θα είναι τελικά η…
διέξοδος του τριημέρου και του Σαββατοκύριακου. Του υποτιθέμενου, αφού
…οι Χριστιανοί σέβονται την Κυριακή μόνον άμα η ψυχή περνάει από το
παγκάρι.