23-01-2018
Τις εγκληματικές του προθέσεις και πρακτικές ο ναζισμός τις
επικαλύπτει με άφθονη μυθοπλασία. Για τους Γερμανούς ναζί τα ρουνικά
σύμβολα ήταν το σεντόνι που σκέπαζε την δυσωδία των σκοτεινών τους
πράξεων. Για τους δικούς μας νέο-ναζί, γέννημα της κρίσης, η αρχαιότητα
δίνει το άλλοθι. Αγκυλωτοί σταυροί, μαίανδροι, χλαμύδες και περί
«κρυπτείας» διηγήσεις, έρχονται να συσκοτίσουν τα πεπραγμένα τους.
Καθώς τελείωνε ο πρώτος παγκόσμιος
ιμπεριαλιστικός πόλεμος, ακριβώς έναν αιώνα πριν τις δικές μας ημέρες,
γινόταν προφανές ότι ο κοινωνικός συμβιβασμός, η ταξική συμμαχία που
στήριξε τα ισχυρά κράτη της Ευρώπης για έναν σχεδόν αιώνα, είχε πλέον
καταρρεύσει. Αναφερόμαστε στη αφύσικη συμμαχία ανάμεσα στην αστική τάξη
και στην αριστοκρατία, όπως αυτή διαμορφώθηκε στη διάρκεια του
εκρηκτικού –χάρη στην καπιταλιστική απογείωση– δέκατου-ένατου αιώνα.
Πραγματικά μετά την Παλινόρθωση του 1815 και τις επαναστάσεις του 1830
και του 1848, το πολιτικό σκηνικό διαμορφώθηκε στη βάση της συνεργασίας
δύο κοινωνικών στρωμάτων που είχαν μέχρι θανάτου αναμετρηθεί στον καιρό
της Γαλλικής Επανάστασης.