Σε αυτή την παρέμβαση της αστικής τάξης, που γίνεται μέσα από πολλά και διαφορετικά κανάλια, ιδιαίτερο ρόλο διαδραματίζει η γραμμή του οπορτουνιστικού ρεύματος. Γιατί αντικειμενικά συμβάλλει, αξιοποιώντας και την ψευτο-αγωνιστική του ρητορική, στον αποπροσανατολισμό από τον δρόμο που χρειάζεται να βαδίσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα για να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα για αυτό είναι η πολιτική γραμμή του ΝΑΡ, ιδιαίτερα σε δύο κρίσιμα ζητήματα σήμερα: Την προώθηση των ΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή και την ενδοϊμπεριαλιστική και ενδοαστική διαπάλη για το μείγμα της κρατικής παρέμβασης μπροστά στην οικονομική κρίση και τον ενεργειακό πόλεμο. Με αφορμή άρθρο στην εφημερίδα «ΠΡΙΝ» για το 48ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», που ασκούσε μέσω διαστρεβλώσεων και λαθροχειριών κριτική στις θέσεις του ΚΚΕ, το ΝΑΡ επανέφερε τη γνωστή του χρεοκοπημένη πολιτική γραμμή, της οποίας τα αδιέξοδα έχουμε πολλές φορές αποκαλύψει από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη» και της ΚΟΜΕΠ.