Να κυνηγήσουμε από τον τόπο μας τους κυνηγημένους Μουσουλμάνους…

Έξω οι Μουσουλμάνοι από την χώρα μας, γιατί αγαπάμε την πατρίδα μας και τα παιδιά μας. Σε εκβιάζουμε ότι αν αφήσεις τους κυνηγημένους να ξαποστάσουν στη χώρα μας, γιατί να μείνουν μόνιμα δεν θέλουν ούτε οι ίδιοι, ο τόπος μας θα ισλαμοποιηθεί, θα γκρεμίσουν τις εκκλησιές μας, θα ουρήσουν μέσα στα άγια δισκοπότηρά μας όπως χρόνια ολόκληρα μας μάθαιναν στα σχολεία ότι έκαναν οι παλιότουρκοι όταν άλωσαν την Πόλη, αλλά δεν είμαστε ούτε φασίστες, ούτε ρατσιστές! Εμάς μας ενδιαφέρει τι χώρα θα παραδώσουμε στα παιδιά μας, μια χώρα χωρίς την βρώμα του Ισλάμ και την μαυρίλα του δέρματος Σύριων και Αφγανών, αλλά μην τολμήσει κανένας να μας πει φασίστες και ρατσιστές!

Εμείς που βροντοφωνάζουμε ότι είμαστε πατριώτες κάνοντας τα κόκαλα του Δικαίου, του Ρήγα και του Μπάιρον να τρίζουν, εκτός από πατριώτες είμαστε και τόσο γενναίοι που υπογράφουμε ανώνυμα κρύβοντας το όνομά μας κάτω από το μεγαλείο του Πατριωτισμού και τσουβαλιάζοντας όλους τους κατοίκους του Ωραιοκάστρου, οι οποίοι στην μεγάλη τους πλειοψηφία δεν θέλουν ούτε να μας βλέπουν! Κρύβουμε το όνομά μας γιατί αν το γράφαμε θα ήταν το ίδιο με εκείνο που εκτός του «έξω οι μουσουλμάνοι από τον τόπο μας» έγραψε και το «ένα μέτρο κάτω από τη χώμα ο Φύσσας» και τότε πολλοί από εσάς θα ανατριχιάζατε γιατί ο Φύσσας δεν ήταν Μουσουλμάνος. Μπορεί να μην ήταν Μουσουλμάνος αλλά δεν είχε πρόβλημα με τους Μουσουλμάνους, άρα ήταν κι αυτός φιλομουσουλμάνος, άρα έπρεπε να σταματήσει να πατάει αυτόν τον ευλογημένο τόπο! Αλλά εμείς φασίστες δεν είμαστε.

Ο ρεαλισμός της υποταγής...

Δεν έχει τέλος η προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να καλλιεργήσει, στο όνομα του «ρεαλισμού», τις μειωμένες απαιτήσεις των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, ώστε να λένε και ...ευχαριστώ για την αντεργατική πολιτική υπέρ του κεφαλαίου που υλοποιεί. Μόνο τη βδομάδα που πέρασε, καταγράφουμε, τελείως ενδεικτικά: 

 

Το πόρισμα της «Επιτροπής των ειδικών» για τα Εργασιακά, που όχι μόνο διατηρεί αλλά και νομιμοποιεί πλήρως την εργασιακή ζούγκλα, απλώνοντας «βούτυρο στο ψωμί» της εργοδοσίας για ακόμα φτηνότερους και ευέλικτους εργαζόμενους, είναι κατά τον υπουργό Εργασίας «ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί» και λίγο - πολύ «εθνική νίκη». 

 

 Οι χιλιάδες απολυμένοι εκπαιδευτικοί, τα σχολεία που λειτουργούν με ό,τι περισσεύει, τα Δημοτικά με 90 λιγότερες ώρες, τα Γυμνάσια με εκπαιδευτικούς που κάνουν μαθήματα άσχετα με την ειδικότητά τους, τα ειδικά σχολεία με τα τεράστια κενά και ελλείψεις, είναι κατά τον πρωθυπουργό «επιστροφή στην κανονικότητα».

 

 Και το ποσό των 760 εκατομμυρίων ευρώ του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης, αν και όποτε δοθούν, αρκεί, σύμφωνα με την «Αυγή», για «να καλύψει τις βασικές ανάγκες 700.000 δικαιούχων». Να ποιος είναι ο «ρεαλισμός» της υποταγής και του συμβιβασμού με τα ψίχουλα που θα περισσεύουν από το τραπέζι της καπιταλιστικής κερδοφορίας. 

 

Οι εργαζόμενοι πρέπει να τον πετάξουν στα σκουπίδια. Τώρα χρειάζεται οργάνωση, συμμαχία, αντεπίθεση, για ζωή στο ύψος των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων.

Με τίμια στάση προς την ιστορία του τόπου του

Την Κυριακή αυτή παραδίδεται στο δήμο Καισαριανής ο χώρος του Σκοπευτηρίου για τα επόμενα 40 χρόνια. Η παράδοση θα γίνει από τον ίδιο τον πρωθυπουργό των μνημονίων, των περικοπών και της ιδιωτικοποίησης του νερού, Αλέξη Τσίπρα. Προφανώς, η παράδοση θα έχει χαρακτήρα κυβερνητικής φιέστας από αυτές που απεχθάνομαι. Το δε δημοτικό συμβούλιο του δήμου αποφάσισε να μη συνδιοργανώσει την εκδήλωση με την κυβέρνηση και την ΕΡΤ. Το θέμα όμως δεν είναι εδώ.

Πρόκειται, κατά τη γνώμη μας για μια υπέρμετρη ξετσιπωσιά. Και η ξετσιπωσιά βρίσκεται στο δήθεν φιλολαϊκό προσωπείο που επιχειρείται με κάτι τέτοιες φιοριτούρες, όταν η κυβερνητική πολιτική ισοπέδωσε και ισοπεδώνει κάθε δικαίωμα στη ζωή του εργαζόμενου, όπως μισθούς, συντάξεις εργασιακά δικαιώματα κτλ.

Ο λαός της Καισαριανής έδωσε αίμα για τα δικαιώματα αυτά, που δεν του τα χάρισε κανείς παρά μόνο το δικό του χέρι. Ο λαός της Καισαριανής δεν έχει ανάγκη από κανέναν γραβατωμένο αστό πολιτικό να του δώσει τίποτα. Δικά του είναι όλα και με το δικό του χέρι θα τα διεκδικήσει. Και γνωρίζουμε καλά τη δύναμη του χεριού της Καισαριανής, μιας συνοικίας που έβγαλε Μακρήδες και Κολλημένους. 

Ο κύριος Τσίπρας θα πρέπει να ντρέπεται καταρχήν για την παράταξή του, που στο δήμο Καισαριανής άφησε γιγάντιο χρέος, χάρισε γήπεδα και πολλά άλλα. Περισσότερο όμως θα έπρεπε να ντραπεί γιατί οι νεκροί του Σκοπευτηρίου αγωνίστηκαν όχι μόνο για την ελευθερία του ελληνικού λαού, αλλά και για τα λαϊκά δικαιώματα που αυτός και οι όμοιοί του σήμερα ξηλώνουν. 

Σκόρπιες σελίδες

1. Μια διαδεδομένη συνήθεια - ευτυχώς σ' ένα μικρό κομμάτι - της εργατικής τάξης είναι ότι όχι μόνο επιτρέπει στον κάθε Τσίπρα να την ξεγελά, αλλά παραμυθιάζει και η ίδια τον εαυτό της. Συχνά αυτού του τύπου ο εργαζόμενος καταφεύγει στην αυτολύπηση και σε μια νωθρότητα παρατεταμένης αναμονής, σαν να πρόκειται να εμφανιστεί κάποιος άλλος - κανείς δεν ξέρει από πού - να αγωνιστεί για λογαριασμό του. Εχει ριζώσει μέσα του η βεβαιότητα ότι ο κόσμος έτσι ήταν και έτσι θα πάει. Είναι το πιο εύκολο θύμα για δεξιούς, αριστερούς και χρυσαυγίτες. Η καθημερινότητά του είναι ανελέητη και στρέφεται γύρω από την τηλεόραση, αυτό το πανηγύρι της καταστροφής. Βοήθεια μπορεί να αναζητήσει μόνο στη χειραφέτησή του, η οποία θα τον βγάλει από το αυθαίρετο εγώ του και θα τον συνδέσει με τον αληθινό κόσμο της τάξης του. Από αυτή τη θέση, με συνείδηση του εαυτού του, ενεργεί ως σύνολο σε κάθε δύσκολη στιγμή.

2. Οι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών καναλιών κακοποιούν μαζί με τη νοημοσύνη και την αισθητική μας. Δεν παρέχουν καμία απολύτως πληροφορία, αφού παραποιούν το καθετί. Σε κατάσταση μόνιμου παροξυσμού, οι «αξιότιμοι δημοσιογράφοι», βαθιά συντηρητικοί, αμόρφωτοι και φανατικοί αντικομμουνιστές, συναγωνίζονται ο ένας τον άλλον στην υπερβολή, προσποιούμενοι ότι υπηρετούν τον δημοκρατικό λόγο για να καλύψουν τη μεροληψία τους. Μια ζωή αφιερωμένη στους καναλάρχες. Μέσα στη σήψη που διανύει η ελληνική τηλεόραση και γενικότερα η ενημέρωση, μήπως είναι μια ευκαιρία, για την τιμή των όπλων, όσοι κουράστηκαν να υπηρετούν ένα φαύλο σύστημα να αποσυρθούν για να καταγράψουν τις μαρτυρίες τους, ώστε να φωτίσουν τα γεγονότα που οι ίδιοι οργάνωναν και κατηύθυναν. Δυστυχώς η μνήμη μας επιμένει πως όλα αυτά δεν έχουν ούτε τέλος ούτε αρχή σε αυτό το ψεύδος που πλασάρεται ως ζωή.