Με τη βούλα της ΕΕ το χαράτσι στο νερό που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

 

 

Επιβεβαιώνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι είναι σύμφωνη με την πολιτική και τη νομοθεσία της ΕΕ η μεθόδευση του νέου χαρατσιού -του λεγόμενου «περιβαλλοντικού τέλους»- στο νερό από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως είχε καταγγείλει σε σχετική Ερώτησή του ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Κώστας Παπαδάκης.

Ειδικότερα, ο αρμόδιος Επίτροπος Vella, στην απάντησή του επισημαίνει ανάμεσα σε άλλα ότι «οι πολιτικές τιμολόγησης του ύδατος θα παρέχουν κατάλληλα κίνητρα στους χρήστες για αποδοτική χρήση των υδάτινων πόρων και κατάλληλη συμβολή των διαφόρων χρήσεων ύδατος... στην ανάκτηση του κόστους των υπηρεσιών ύδατος», βαφτίζοντας ουσιαστικά τα διάφορα χαράτσια που φορτώνονται σε βάρος του λαού ως «περιβαλλοντική ευαισθησία». 

Παράλληλα, όπως ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, είχε τονίσει στην Ερώτησή του, από το νέο χαράτσι προκλητικά θα εξαιρούνται «οι υπηρεσίες ύδατος για ενεργειακή χρήση», δηλαδή η χρήση του νερού από μονοπωλιακούς ομίλους για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, εξασφαλίζοντάς τους μηδενικό κόστος, αλλά και «χρήστες, οι οποίοι με την εφαρμογή κατάλληλων πρακτικών ορθής διαχείρισης, συμβάλλουν στη διατήρηση ή/και βελτίωση της καλής κατάστασης των υδάτων, συμπεριλαμβανομένης της επαναχρησιμοποίησης λυμάτων» (δηλαδή βιομήχανοι και μεγαλοξενοδόχοι που έχουν πάρει επιδοτήσεις για αμφίβολης αποτελεσματικότητας βιολογικούς καθαρισμούς). 

ΣΧΙΖΟΕΙΔΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;

Και ο πρωθυπουργός το βράδυ της 24ωρης πανελλαδικής  απεργίας με το ιδιότυπο διάγγελμά του συνεχίζει να επαναλαμβάνει πάλι και πάλι τα περί δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, να διαβεβαιώνει «ότι σε κάθε βήμα της Ελλάδας προς την κανονικότητα και την ανασυγκρότηση, στο μυαλό μας θα είναι πάντα η αποκατάσταση των αδικιών και η στήριξη των αδυνάτων», καταφεύγοντας και πάλι στο λεξιλόγιο ενός αριστερού λόγου για να διαφοροποιηθεί και να πείσει ότι πορεύεται σε έναν φιλολαϊκό δρόμο, ελεώντας με αποφάγια του οικονομικού προγράμματος αυτούς που εξαθλίωσε. Κι αναρωτιέται κανείς αν είναι δυνατό ακόμα η λεκτική επένδυση, δανεισμένη από το σοσιαλιστικό λεξιλόγιο, αντιδραστικών πολιτικών δράσεων να παραπλανά.

 

 Όλα αυτά τα χρόνια  ο πολιτικός λόγος  με την καμουφλαρισμένη ορολογία του αποκρύπτει το ουσιαστικό  και αποσπά την προσοχή μας από το πιο σημαντικό. Κι όμως η γλώσσα μπορεί να προδώσει τις προθέσεις αυτού που την χρησιμοποιεί, γιατί τα αποκαλύπτει όλα και από την εξηγητική της δύναμη δεν είναι δυνατόν να κρυφτείς ούτε να ξεφύγεις. Η γλώσσα προδίνει ακόμα κι  όταν οι λέξεις από πρώτη ματιά δε  λένε τίποτε το ιδιαίτερο, αλλά φαίνονται  κοινές και σαφείς. Τα ζήτημα είναι να κατανοήσουμε την σημασία τους. Η γλώσσα του κυρίαρχου λόγου λέει πάντα περισσότερα  απ’ όσα λένε εκείνοι που  χρησιμοποιούν τις  λέξεις, γιατί  στις λέξεις είναι  εκφρασμένο όχι μόνο εκείνο που λένε οι πολιτικοί  αλλά κι αυτό που δεν λένε.  Και ο πρωθυπουργός στις εξαγγελίες του δεν μας είπε πώς καθορίζεται το πλεονάζον χρήμα, πώς προκύπτουν και πού οι διαθέσιμοι πόροι, πώς προέκυψαν οι αδύναμοι συμπολίτες. Σ’ όλο το διάγγελμα οι λέξεις που χρησιμοποιεί σχετίζονται με ανθρωπισμό, αδυναμία, δίκαιο, αλληλεγγύη κλπ. δηλ. λέξεις με ηθικό περιεχόμενο επιστρατεύονται να δικαιολογήσουν τη ελεημοσύνη που δίνεται, ενώ συγχρόνως η ηθική λησμονείται στην άσκηση αυτής της πολιτικής που δημιουργεί τους εξαθλιωμένους.

Μεσαιωνική φάρσα

1. Δίνε από αυτά που έχεις και πάρε από αυτά που δεν σου δίνουν, ψιθυρίζει ο Μπρεχτ. Οι Νεοέλληνες δεν είναι σε θέση ούτε να δώσουν ούτε να πάρουν. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Ο Νεοέλληνας καταλαβαίνει την πτώση του μόνο όταν κλονίζεται η υγεία του.

 

2. Η καθημερινότητα είναι μητέρα της πραγματικότητας. Η κάθε μέρα μπορεί να φαίνεται αόριστη, αλλά δεν είναι, έχει μια γεωμετρία, την πιο αυστηρή κρίση. Και στο τέλος της μέρας οι πολίτες λογοδοτούν, είτε το θέλουν είτε όχι, σε αυτές τις πράξεις τους.

 

3. Η επαιτεία με τη μορφή αναζήτησης Ευρωπαίων πελατών εκ μέρους της κυβέρνησης αποδυναμώνει τον πολίτη, γιατί τον εκθέτει σε μια διαδικασία αναμονής, να στρέφεται στον ουρανό περιμένοντας ό,τι βρέξει. Στο τέλος, όλοι θα καταντήσουμε διακοσμητικά ζωντανά εκθέματα στο μουσείο που επιχειρεί να μετατρέψει την Ελλάδα η «οικογένεια» της Ευρώπης.

 

4. Κοπιάζουν οι απανταχού σοφοί να εξηγήσουν γιατί ο Ελληνας δεν προσαρμόζεται στον ιππόδρομο της Δύσης. Αδυνατούν να καταλάβουν το λόγο που ενοχλείται ο πολίτης να γίνει αλογάκι, που, μετά το ντρεσάρισμα με τις απαραίτητες ασκήσεις, θα γίνει πιο αποτελεσματικό στο να προσελκύσει την τουριστική πελατεία και χρήμα στο ταμείο της Ενωσης. Ηλίθιες μετριότητες, τυφλωμένες από τα αφεντικά τους, δεν μπορούν και δεν θέλουν να δουν ένα λαό που βιώνει τη χειρότερη πνευματική πτώση του.